Πριν ένα χρόνο 23 συμπολίτες μας πνίγηκαν στον ύπνο τους και στα αυτοκίνητά τους ενώ πήγαιναν στη δουλειά τους.
Σε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος το αδιανόητο αυτό γεγονός θα αποτελούσε αφορμή σοβαρής δικαστικής έρευνας και άμεσης απόδοσης ευθυνών στους υπευθύνους.
Στην Ιαπωνία πιθανόν όλοι όσοι ευθύνονταν δια των πράξεων ή των παραλείψεών τους να είχαν κάνει χαρακίρι.
Σε οποιοδήποτε σοβαρό κράτος, θα είχαμε τουλάχιστον παραιτήσεις υπουργών όπως έγινε, σε αντίστοιχες καταστροφές στην Πορτογαλία και στην Κύπρο, όπου ο παραιτηθείς υπουργός μπήκε και στη φυλακή!
Εδώ όμως είναι Ελλάδα! Και όπως ήταν αναμενόμενο δεν έγινε απολύτως τίποτα!
Κανείς δεν ανέλαβε καμία ευθύνη, οι 23 δολοφονίες συμπολιτών μας ξεχάστηκαν και η ζωή ξαναγύρισε στους προηγούμενους ρυθμούς της.
Μετά ήρθε το Μάτι. Το ανύπαρκτο κράτος ούτε προετοιμάστηκε, ούτε προσπάθησε, ούτε καν ήταν εκεί, προκειμένου να προστατέψει 99 συμπολίτες μας οι οποίοι κάηκαν (κυριολεκτικά) ζωντανοί σε ένα προάστιο της Αθήνας!
Σε ό,τι αφορά τους 23 νεκρούς η «Δικαιοσύνη» έκανε αυτό που ήξερε καλά: Έπνιξε την υπόθεση! Παρά το γεγονός ότι τα ΜΜΕ ανέδειξαν υπαρκτές ευθύνες που βάσει νόμου είχαν (τουλάχιστον) τοπικές αρχές και κρατικές δομές, η Δικαιοσύνη ανέλαβε τη συσκότιση της υπόθεσης παραπέμποντάς την στις «καλένδες» και στην αιώνια λήθη…
Ασφαλώς τότε, είχαν σπεύσει οι «από μηχανής θεοί» Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης, να προσανατολίσουν την κατάλληλη ώρα τις ευθύνες μακριά από την κυβέρνηση και τα αυτοδιοικητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαρρέοντας τα «πορίσματά» της στις κυβερνητικές φυλλάδες, πριν αυτά ακόμα αξιολογηθούν από τις ανακριτικές αρχές.
Και πότε εμφανίστηκαν οι επιθεωρητές; Όταν οι πάντες, αναδείκνυαν τις αυταπόδεικτες ευθύνες των αυτοδιοιηκητικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που, αν έκαναν όσα έπρεπε με τα εγκεκριμένα έργα της περιοχής, δεν θα θρηνούσαμε την απώλεια 23 συμπολιτών μας…
Και ως δια μαγείας, στην επόμενη δύσκολη στιγμή της κυβέρνησης οι επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης ανασύρονται και πάλι. Την ώρα που η βουλή πρόκειται να συζητήσει την άρση της ασυλίας των αποπεμφθέντων υπουργών Σκουρλέτη και Τόσκα, την ώρα που περιφέρεια και δήμοι βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, οι επιθεωρητές δημόσιας διοίκησης καλούνται (την πιο κρίσιμη ώρα) προκειμένου να εκτελέσουν τη γνώριμη αποστολή τους: να προσφέρουν το απαραίτητο νομικό άλλοθι στη Δικαιοσύνη προκειμένου είτε να καθυστερήσουν οι έρευνες, είτε να συσκοτιστούν, είτε να μετριαστούν οι βαρύτατες ευθύνες ορισμένων.
Το σίγουρο είναι ότι σε λίγες μέρες στη Βουλή θα επικαλεστούν την (εν εξελίξει) έρευνα των επιθεωρητών δημόσιας διοίκησης προκειμένου να αποτρέψουν την άρση της ασυλίας των υπευθύνων υπουργών.
Προσωπικά με συγκλονίζουν και με στοιχειώνουν οι ιστορίες των οικογενειών που έφυγαν στο Μάτι. Όπως με στοιχειώνει η ιστορία ενός κυνηγού που σώθηκε στη Μάνδρα όπως μου την εξιστόρησε πριν λίγες μέρες. «Ήρθε» λέει «ορμητικό το ποτάμι και τα σάρωσε όλα στο διάβα του. Κατάφερα και ανέβηκα σε ένα δέντρο εγώ και τρεις γάτες. Τέσσερις ψυχές κοιταζόμασταν αναμεταξύ μας, μη μπορώντας να βοηθήσουμε τους γύρω μας, που χάνονταν μπροστά στα μάτια μας».
Σε αυτούς τους ανθρώπους, όπως και στη χαροκαμένη μάνα που έχασε σύζυγο και δυο παιδιά στο Μάτι, η πολιτεία (δια της Δικαιοσύνης) αποφασίζει να τους κοροϊδέψει κατάμουτρα προκειμένου να περισώσει ελάχιστη από την πολιτική φήμη του κ. Τσίπρα και των παρατρεχάμενών του.
Όταν χάνεται η προσδοκία της απόδοσης Δικαιοσύνης, εξαφανίζεται και το τελευταίο αποκούμπι κάθε απελπισμένου πολίτη. Ειδικά εκείνου που προδόθηκε από το ανύπαρκτο κράτος και από τους αλαζόνες εκπροσώπους του.
Δεν ξέρω τι σόι άνθρωποι είναι τούτοι όταν προτάσσουν το πρόσκαιρο πολιτικό τους συμφέρον, έναντι της αναζήτησης της αλήθειας.
Αναρωτιέμαι όμως πώς άραγε μπορούν και κοιμούνται τα βράδια.
Δεν αισθάνονται τύψεις;
Δεν έχουν φόβο Θεού;
Προφανώς όχι.
Γι αυτό και κάθε μέρα που περνά, γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι!
Γ.Μ.
