Είναι γνωστό ότι, η αριστερά δεν σηκώνει μύγα στο καλά ακονισμένο σπαθί της. Ειδικά σε ότι αφορά τον «ανθρωπισμό» της, όχι μόνον δεν επιτρέπει την αμφισβήτησή του, αλλά αρνείται και το δικαίωμα, σε οποιονδήποτε άλλον, εκτός των ορίων της, ακόμη και να σκεφθεί ότι μπορεί να την πλησιάσει στον τομέα αυτόν, τον οποίο θεωρεί προνομιακό και αποκλειστικά δικό της πεδίο δράσεως.
*Γράφει ο Διονύσης Κ. Καραχάλιος
Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η προστασία των πασχόντων και των αδυνάτων, η επίδειξη πνεύματος αλληλεγγύης, συμπαράστασης και προσφοράς προς τους μη έχοντες και, γενικώς, προς τους αναξιοπαθούντες, συμπεριλαμβάνεται στο θεωρητικό της οπλοστάσιο από τότε που ο Μαρξ αποφάσισε να απελευθερώσει τους σκλάβους από τις αλυσίδες τους…
Αλλά η αριστερά δεν αρκείται μόνον σ’ αυτό. Όποιος έχει διαφορετικές απόψεις ή δεν συμφωνεί με τις ανησυχίες της, τις οποίες εκφράζει πάντοτε με τον δριμύτατα καταγγελτικό και αφοριστικό της λόγο, δεν είναι μόνον ανάξιος να μετρηθεί με τον δικό της ανθρωπιστικό πλούτο, το μεγαλείο των αισθημάτων της και την απέραντη αφοσίωσή της στον αγώνα για το καλό και το δίκαιο. Είναι, ταυτόχρονα και «φασίστας» και «αντιδραστικός» και «ακροδεξιός» και «ρατσιστής» και «γερμανοτσολιάς» και «νεοφιλελεύθερος»… (Αυτό το τελευταίο κολλάει παντού, καθώς, στην χώρα μας, η αριστερά έχει επιτύχει την καθιέρωση του όρου ως ύβρη ατιμωτικού περιεχομένου)…
Με αυτούς τους «τίτλους τιμής», ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντιπολίτευση, είχε ξεσπαθώσει, για να μην πούμε είχε αφηνιάσει, κατά της Αμυγδαλέζας. Αρκούσε να πάθει βλάβη ένα κλιματιστικό ή μια βρύση και ο ανθρωπισμός του ΣΥΡΙΖΑ ξεχυνόταν ρωμαλέος και αχαλίνωτος για να επιπλήξει την «αδίστακτη» και «απάνθρωπη» κυβέρνηση των «Σαμαροβενιζέλων» και να καταγγείλει σε ολόκληρη την οικουμένη το ναζιστικής μορφής έγκλημα που ξετυλιγόταν στο «κολαστήριο» της Αμυγδαλέζας, στο «νέο Γκουαντανάμο», στο σύγχρονο «Άουσβιτς» της δεξιάς…
Ευτυχώς, ήλθε η μεγάλη ώρα, που, με κομμένη την ανάσα, περίμενε η ανθρωπότητα: Ο σοφός ελληνικός λαός οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία! Οι ανά την υφήλιο «ανθρωπιστές» συμμετείχαν νοερά στα πανηγύρια, που έστησαν στο Σύνταγμα χαζοχαρούμενες «αλληλέγγυες» και ξεμωραμένοι «λαϊκοί αγωνιστές», καθώς περίμεναν από τον άλλοτε χαρωπό καταληψία να κλείσει τα κολαστήρια και να σφίξει στην απέραντη και στιβαρή αγκαλιά του κάθε πονεμένο λαθρομετανάστη, όπως άλλωστε είχε υποσχεθεί…
Πράγματι, η Αμυγδαλέζα έκλεισε… Χαράς (αριστερά) ευαγγέλια! Η αλήστου μνήμης Χριστοδουλοπούλου, που ανέλαβε, ως εγνωσμένης εμπειρίας και προσφοράς «ανθρωπίστρια», το αρμόδιο υπουργείο, «έγραψε ιστορία» με την επιστημονικού κύρους διάγνωσή της, «οι μετανάστες λιάζονται και εξαφανίζονται». Περιέργως τα νησιά μας στο Βόρειο Αιγαίο συνέχισαν να υποδέχονται μετανάστες, που ο Τσίπρας τους ονόμασε, όλους αδιακρίτως, πρόσφυγες, ακόμη και αυτούς που έρχονταν από την υποσαχάρια Αφρική… Περίεργοι «πρόσφυγες», που είχαν χάσει στην διαδρομή τις ταυτότητες ή τα διαβατήριά τους, για να μπορούν να δηλώνουν ό,τι θέλουν, αλλά κρατούσαν σφιχτά στα χέρια τους το κινητό τους τηλέφωνο για να μπορούν να επικοινωνήσουν με τους πρόθυμους αλληλέγγυους που έσπευδαν, με συγκινητική ευαισθησία, να τους υποδεχθούν για τα περαιτέρω…
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιχορηγήσει την κυβέρνηση Τσίπρα με 1,6 δις ευρώ για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού προβλήματος… Η μόνη σχετική δράση, την οποία διαπιστώνει κανείς όλα αυτά τα χρόνια που κυβερνά η πρώτη φορά αριστερά, είναι η διαρκώς αυξανόμενη ροή «αλληλέγγυων», μέσα από ΜΗ.ΚΥ.Ο. που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στα νησιά μας, συμπεριφέρονται ως δικτατορίσκοι στις τοπικές αρχές και στους κατοίκους και επιδεικνύουν ένα πρωτοφανή ζήλο για «ανθρωπιστική» προσφορά, δημιουργώντας ταυτόχρονα εύλογες απορίες για την προσωπική τους κατάσταση: Δεν έχουν άλλη δουλειά; Δεν έχουν οικογενειακές ή άλλες υποχρεώσεις: Με τι ζουν; Έχουν όλοι τους τόσα εισοδήματα ώστε να ζουν επί μήνες στα νησιά μας, μακριά από τα σπίτια τους και τις οικογένειές τους; Δεν κουράστηκαν να προσφέρουν, ώστε να αποσυρθούν και να έλθουν κάποιο άλλοι στη θέση τους;
Τα ερωτήματα δεν φαίνεται να απασχολούν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε και τις εισαγγελικές αρχές! Πριν από μερικές ημέρες ήλθε στο φως της δημοσιότητας η δράση μιας περίεργης ΜΗ.ΚΥ.Ο με διασυνδέσεις σε Ελλάδα και Τουρκία, με συνεργασίες αλληλέγγυων και διακινητών, με ύποπτες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις και ακόμη πιο ύποπτες μετακινήσεις «προσφύγων»… Ο λαλίστατος Τζανακόπουλος δεν έχει επ’ αυτού να ανακοινώσει κάτι… Ας ελπίσουμε ότι η Δικαιοσύνη ενεργεί έστω και «τυφλή». Και ας ελπίσουμε ότι το κάνει με διαφορετικό τρόπο από τον τρόπο που αντιδρά στην περίπτωση της Μόρια!
Ναι! Η Μόρια είναι η ντροπή της Ελλάδας του Τσίπρα! Είναι ο απόλυτος εξευτελισμός του ανθρώπου από τους αυτοαποκαλούμενους ανθρωπιστές! Είναι η κραυγαλέα γελιοποίηση της αριστερής ευαισθησίας, η πανηγυρική επιβεβαίωση της αναξιοπιστίας και της ανηθικότητας μιας κυβέρνησης, που υποσχέθηκε τα πάντα, αλλά δεν διαθέτει ούτε ελάχιστα ψήγματα αληθινού ανθρωπισμού για να προσφέρει στους «πρόσφυγες» την αξιοπρέπεια και την δήθεν αλληλεγγύη, που θρασύτατα και ξετσίπωτα προσφέρει με τα λόγια της… Είναι οι «αλυσίδες» που πήρε ο Μαρξ από τους σκλάβους, για να δέσει ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλικα παιδιά με τους βιασμούς, την πείνα, τις μολυσματικές ασθένειες και την απόλυτη δική του αδιαφορία, ενώ την ίδια ώρα χασκογελά με τις ανοησίες του άξεστου γιδοβοσκού των Σφακίων και τους χοντροκομμένους εξυπναδισμούς του Τζανακόπουλου…
Όσα συμβαίνουν στην Μόρια, αυτός ο απερίγραπτος συνδυασμός δυσώδους βούρκου, ανεξέλεγκτης παραβατικότητας και ανθρώπινης εξαθλίωσης, αποτυπώνει το μέγεθος της ηθικής αναλγησίας και της σαδιστικής απραξίας μιας κυβέρνησης, που καμαρώνει για τα ανθρωπιστικά ιδεώδη της και τις κοινωνικές της ευαισθησίες….
Κατά τα λοιπά, ο Τσίπρας μπορεί να είναι υπερήφανος… Έχει πια το δικό του κολαστήριο, τα καταδικό του Γκουαντανάμο… Ευτυχώς, το Άουσβιτς «έφυγε» με την κυβέρνηση των «Σαμαροβενιζέλων»!…
