Οκτώ δευτερόλεπτα χρειάστηκε ο πρωθυπουργός προκειμένου να βρει τα κατάλληλα λόγια ώστε να αποφύγει να δώσει απάντηση στην ερώτηση «τί θα γίνει με τις συντάξεις». Και μπορεί οκτώ δευτερόλεπτα να ακούγονται λίγα, στην πραγματικότητα όμως είναι πάρα πολλά για έναν έμπειρο πολιτικό που θεωρητικά έπρεπε να είναι απόλυτα προετοιμασμένος για αυτή την ερώτηση.
Του Κωνσταντίνου Δαυλού
Κι όμως, ο πρωθυπουργός δεν μπόρεσε να απαντήσει. Και κατέληξε στο χειρότερο επιχείρημα που θα μπορούσε να βρει. Εκτός από την πρόθεσή του να επιμείνει ότι η περικοπή των συντάξεων δεν είναι διαρθρωτικό μέτρο και μπορεί να καλυφθεί από το υπερπλεόνασμα, όπως αποκάλυψε, προτίθεται να εξηγήσει στους θεσμούς ότι αυτό το μέτρο δεν θα έχει μόνιμο χαρακτήρα καθώς αφορά ανθρώπους που είναι στην πλειοψηφία τους πάνω από 70 ετών και άρα η αποτελεσματικότητα του μέτρου θα φθίνει. Στην ουσία είπε στις εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους που τον παρακολουθούσαν και ανησυχούν για τα χρήματα που θα μπουν στο πορτοφόλι τους τον Δεκέμβριο, ότι θα προσπαθήσει να μην μειωθούν οι συντάξεις τους επειδή… πεθαίνουν.
Την ίδια στιγμή όμως ο πρωθυπουργός άφησε ανοιχτό ένα άλλο ενδεχόμενο, το οποίο μας έχει διδάξει η εμπειρία από την επαφή με την τρόικα: Όταν κόβεις ένα μέτρο πρέπει να το αντικαταστήσεις με ένα άλλο μέτρο, διότι πολύ απλά δεν βγαίνουν τα κουκιά. Αν λοιπόν το μέτρο της μείωσης των συντάξεων «δεν είναι μία μόνιμη περικοπή» όπως είπε επί λέξη ο Αλέξης Τσίπρας, τότε το πιθανότερο είναι να περιμένουμε κάποιο άλλο μόνιμο μέτρο που θα στηρίξει το ασφαλιστικό. Κι αυτό διότι το ασφαλιστικό δεν βγαίνει. Μπορεί σήμερα να παρουσιάζει πλεόνασμα, η γήρανση του πληθυσμού όμως αναμένεται να πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και πολύ σύντομα θα απαιτήσει εκ νέου παρεμβάσεις. Κι αυτό βέβαια δεν το λέω εγώ, αλλά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και μπορεί το Ταμείο να έπεσε έξω κάποτε στον «πολλαπλασιαστή» και η κυβέρνηση να του το «χτυπάει» με κάθε ευκαιρία, δεν σημαίνει όμως ότι πέφτει σε όλα έξω. Και πιστέψτε με, εδώ δεν κάνει λάθος.
Και πάμε τώρα στο άλλο προνομοθετημένο μέτρο. Αυτό της περικοπής του αφορολόγητου. Και εδώ ο Πρωθυπουργός απέφυγε να απαντήσει λέγοντας (το αυτονόητο) «κάθε πράγμα στον καιρό του και ο κολιός τον Αύγουστο». Και φυσικά δεν νομίζω ότι θα υπήρχε άνθρωπος που να μην χρησιμοποιήσει αυτή την παροιμία όταν κάτι είναι στο μέλλον και θέλει να το αποφύγει. Θα πάρω όμως λαβή από αυτό το θέμα για να σας πω το εξής. Η κυβέρνηση δεν φαίνεται να έχει μάθει τελικά τίποτα από την κρίση και τον τρόπο αντιμετώπισής της.
Αν υπάρχει ένα πράγμα που ζητούν οι θεσμοί στα φορολογικά είναι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Ζητούν να πληρώνουν περισσότεροι έτσι ώστε να μοιράζονται καλύτερα τα βάρη. Θυμηθείτε ότι ένας στους δύο μισθωτούς και συνταξιούχους σήμερα δεν πληρώνει φόρους. Κι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αφού επιβάρυνε υπέρμετρα την μεσαία τάξη (και το παραδέχθηκε μέσω του Ευκλείδη Τσακαλώτου) έχει ήδη νομοθετήσει τη μείωση του αφορολόγητου, χωρίς όμως να κάνει λόγο για μείωση των συντελεστών φορολόγησης των φυσικών προσώπων και κυρίως για την δημιουργία ενός συντελεστή-κατώφλι για τα πολύ χαμηλά εισοδήματα.
Το ίδιο ετοιμάζεται να κάνει η κυβέρνηση και για τον ΕΝΦΙΑ. Ο φόρος που έχει χαρακτηριστεί παράλογος από τον πρωθυπουργό, διατηρήθηκε ως είχε, και τώρα –λόγω της διευρυμένης προεκλογικής περιόδου στην οποία μπήκαμε- η κυβέρνηση ετοιμάζεται να τον μεταλλάξει. Θα τον κάνει ξανά Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, θα μειώσει τον αριθμό εκείνων που τον πληρώνουν, θα εξαπλασιάσει τα βάρη σε κάποιους ιδιοκτήτες (στοιχείο της ΠΟΜΙΔΑ) και τελικά θα εισπράξει λιγότερα απ’ ο,τι εισέπραττε. Αντί 2,65 δισ. που εισπράττει σήμερα, 1,8 δισ. όπως είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή της Κυριακής.
Ετοιμαστείτε λοιπόν και εδώ για άλλα μέτρα που θα αντικαταστήσουν αυτή την απώλεια.
