Θα σου πω τι σημαίνει ο Αύγουστος για τον άνθρωπο που εργάζεται στον τουρισμό κατά τη θερινή σεζόν. Σημαίνει πως βρίσκεται στην 69η μέρα συνεχόμενης εργασίας.
Της Αργυρώς Κουτσού
Ή και στην 85η. Μπορεί και στην 100η αν δουλεύει στα μεγάλα νησιά που η σεζόν τους ξεκινά το Πάσχα και πάει σερί. Και μπροστά του έχει τριάντα μέρες διπλάσιας δουλειάς. Κι έχει ήδη κουραστεί. Το σώμα του έχει συναντήσει κάμποσες φορές τις αντοχές του. Ακόμα περισσότερο τα όρια του. Έχει αλλάξει. Έχει χρησιμοποιηθεί περισσότερο. Αν είναι τυχερό, έχει πάρει περισσότερη φροντίδα ακριβώς γιατί έχει δουλευτεί πολύ.
Έχει κλαπεί λίγος χρόνος από μία μικρή βόλτα για περισσότερη ξεκούραση. Έχει βγει από τον κουμπαρά ένα μικροποσό για ένα μασσάζ ή ένα μάνι-πέντι. Έχει γίνει μία βολτα στην αγορά για να αγοράσθεί φαγητό καλό, του έχει μαγειρευτεί, το έχει θρέψει. Αν δεν είναι τυχερό, έχει παραμεληθεί από έλλειψη χρόνου και ενέργειας. Το φαγητό του είναι έτοιμο. Ο ύπνος του λίγος. Παρέα με το σώμα πάει και η ψυχή του. Αντιστρόφως ανάλογα, όμως. Έχει μπει κάπως στην άκρη. Δεν την αφουγκράζεται με τον ίδιο τρόπο. Κάπως είμαστε σχεδιασμένοι σε αυτή τη μεριά της γης να ζούμε για τον Αύγουστο των διακοπών.
Οι μπαταρίες μας έχουν σχεδιαστεί να κρατάν ως τότε και να απαιτούν γέμισμα από τις Αυγουστιάτικες διακοπές. Εκεί σταματάμε και ρωτάμε κοιτώντας μέσα μας: Τι χρειάζεσαι; Πως να σε διασκεδάσω; Τι θες για να χαρείς; Τι να σου δώσω να στολίσεις την ανεμελιά σου;
(σαν τολμώ να κάνω αυτήν την ερώτηση σε μένα, ακούω πάντα την ίδια απάντηση: 24 συνεχόμενες ώρες δικιές μου)
Θα σου πω τι έχει να αντιμετωπίσει. Οι απαιτήσεις της δουλειάς του αυξάνονται μέρα με τη μέρα ταχύτατα. Διπλασιάζονται τουλάχιστον. Εκεί που έχει στραγγίξει, χρειάζεται να βρει μέσα του κι άλλο ζουμί. Είτε σερβίρει, είτε μαγειρεύει, είτε καθαρίζει, είτε ξεναγεί, είτε οδηγεί, χρειάζεται να βρει μέσα του κι άλλο ζουμί. Κι εσύ θα καθορίσεις με τη συμπεριφορά σου τι θα το κάνει αυτό το ζουμί που με πολλή, πολλή δυσκολία καταφέρνει να αντλήσει για να μπορέσεις εσύ να εξυπηρετηθείς και να περάσεις όμορφα. Θα καθορίσεις αν το ζουμί θα είναι τροφή κι ενέργεια για την δική σου καλύτερη εμπειρία, ή θα γίνει η σούπα στην οποία θα βράσει ο δόλιος ο εργαζόμενος γιατί δε θα μπορεί να σου την φέρει, εφόσον το αξίζεις, στο κεφάλι. Από ευγένεια. Και επαγγελματική ευσυνειδησία.
Μπορείς να είσαι ευγενής. Να χαμογελάς. Να λες ευχαριστώ. Να διαβάζεις προσεκτικά το μενού και να λες στον σερβιτόρο τι θες ΑΠΟΤΟΜΕΝΟΥ. Μην αλλάζεις εκείνο και το άλλο για να μοιάζει η γαριδομακαρονάδα με κείνη της μαμάς σου. Ή του φίλου σου του Γιώργου. Έχεις πάει στο εστιατόριο για να σερβιριστείς το φαγητό του. Μπορείς πάντα να ζητήσεις να δεις την κάρτα πριν καθίσεις για να είσαι σίγουρος πως το φαγητό του είναι του γούστου σου. Όμως εφόσον έκατσες, θα φας την γαριδομακαρονάδα που σερβίρει το εστιατόριο. Εκτός αν έχεις τροφικές δυσανεξίες, άσε τα χωρίς αυτό και χωρίς εκείνο, με έξτρα από εκείνο και λίγο απο το άλλο. Έχε στο νου σου πως καμμία επιχείρηση δεν στήνεται για τον ένα μήνα διπλάσιας δουλειάς. Τα ίδια, λίγα συνήθως, χέρια που εξυπηρετούν τους 40 θα εξυπηρετήσουν και τους 90. Μην προσθέτεις σε αυτό κι εσύ.
Να αφήσεις την ειρωνία, το πνεύμα, το αίσθημα υπεροχής στην άκρη. Είσαι σε πλεονεκτική θέση, έτσι κι αλλιώς. Κάνεις διακοπές. Μην ειρωνεύσαι τον σερβιτόρο. Μην φέρεσαι στην καμαριέρα σαν να είναι δούλα σου. Άφησε τις πετσέτες στη θέση τους. Μην τις πετάς στο πάτωμα και τις πατάς με τις σαγιονάρες σου αφήνοντας το αποτύπωμα τους πάνω. Μην γκιρνιάζεις χωρίς λόγο στην ρεσεψιονίστ που σου πρότεινε, αφού εσύ το ζήτησες, ένα ωραίο μέρος για ποτό επειδή η μουσική δεν έτυχε του γούστου σου. Μην τα βάζεις με τον βαρκάρη που σε πάει εκδρομή επειδή έχει αέρα και κουνά το σκάφος. Απαίτησε τις καλύτερες υπηρεσίες, το καλύτερο σέρβις, το σωστό φαγητό, μα κάνε το με αξιοπρέπεια και σεβασμό στον εργαζόμενο των ήδη 90 ημερών. Δε σου φταίει ο σερβιτόρος για την αστοχία του μάγειρα. Μην του την πέφτεις. Ούτε ο μάγειρας σου φταίει που σε τρέλλανε στην μίρλα η καλή σου ενώ ετοιμαζόσαστε να φύγετε από το σπίτι, γιατί το νερό στο ντους δεν έχει πίεση και χάλασε και το πιστολάκι και δεν μπορεί να βγει με αυτό το μαλλί.
Και σε παρακαλώ πολύ, πολύ όμως. Σκέψου τον άνθρωπο που κάνει λάντζα. Μην σβήνεις το τσιγάρο στο πιάτο. Μην βάζεις νερό στο τασάκι για να αδειάσει αυτός την αηδιαστική λάσπη των λιωμένων αποτσίγαρων και στάχτης. Αν φυσσά, βάλε μία χαρτοπετσέτα με νερό. Αν φυσσά και είσαι στο beach bar, βάλε λίγη άμμο. Σεβάσου. Μπες λίγο στα παπούτσια τους.
Η καλή κουβέντα, το ευχαριστώ, το ειλικρινές χαμόγελο και κομπλιμέντο είναι το καύσιμο μας για να περάσουμε τον Αύγουστο. Είναι αυτό που μας κάνει να βρίσκουμε λίγο ακόμα ζουμί μέσα μας να ποτίσουμε τα πόδια μας για να στέκονται όρθια. Αυτό και τα τιπς. Το κάθε μέρα κάτι λίγο επιπλέον. Μία μέρα θα σου πω πολλά για τα τιπς. Τα τυχερά. Τον τρόπο μοιρασιάς. Τον τρόπο διαχείρισης. Τις δικές μου ιστορίες. Μέχρι τότε, όμως, να ξέρεις πως τα τιπς είναι ιερά. Είναι η ελάχιστη ανταπόκριση στην τεράστια υπερπροσπάθεια. Δεν χρειάζεται να είναι πολύ αυτό που θα αφήσεις. Δύσκολα τα βγάζεις, δύσκολα τα δίνεις, πια. Όμως χρειάζεται να είναι κάτι. Για τον άνθρωπο που κάνει το έξτρα μίλι σε σχέση με κείνον που κάθεται στη θέση του χωρίς να κουνηθεί.
Αυτός είναι ο Αύγουστος για τον εργαζόμενο στον τουρισμό. Αυτός είναι ο Αύγουστος των διακοπών σου. Να τον χαρείς. Να τον ρουφήξεις. Να τον κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Να μην τον χαραμίσεις σε γκρίνια και μιζέρια όταν έχεις την πολυτέλεια των διακοπών. Να τον υπερευχαριστηθείς. Από την καρδιά μου στο λέω. Που παρά την δουλειά μου και την κούραση μου, τον Αύγουστο έρχονται στο νησί να με δουν οι φίλοι μου, κι εγώ κλέβω ύπνο και κάνω διακοπές για τέσσερις ώρες το πρωί και τρεις το βράδυ, και αυτό είναι το δικό μου ζουμί. Να είσαι καλός, αν βρεθείς στον δρόμο μου, και να μη με κάνεις να βράσω μέσα του, ναι;
