«Δηλαδή, αν έκαναν και κανένα λάθος, πόσους νεκρούς θα είχαμε;» αναρωτιέται ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης.
Σε άρθρο του στην εφημερίδα τα “Νέα”, ο κ. Θεοδωράκης καρωένι την πολιτική ηγεσία, επισημαίνοντας πως: “Στην Ελλάδα ο πολιτικός δεν φταίει ποτέ για τίποτα” και φέρνει παραδείγματα για το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες σε ανάλογες περιπτώσεις.
Το άρθρο του κ. Θεοδωράκη:
«Η Ελλάδα λοιπόν θα παραμείνει η χώρα που ο πολιτικός δεν φταίει ποτέ και για τίποτε. Στις άλλες χώρες το βλέπουν διαφορετικά. Στην Πορτογαλία -που και στον κ. Τσίπρα αρέσει να επικαλείται ομοιότητες- η υπουργός Εσωτερικών παραιτήθηκε μετά τις δικές τους καταστροφικές πυρκαγιές.
Στην Νότια Κορέα πριν 4 χρόνια ο πρωθυπουργός παραιτήθηκε γιατί βούλιαξε ένα πλοίο γεμάτο από μαθητές. Δεν είχε συγγένεια ούτε με τον πλοιοκτήτη, ούτε με την άπειρη πηδαλιούχο… αλλά παραιτήθηκε.
Και στην Γερμανία πριν από κάποιες δεκαετίες παραιτήθηκε ο ίδιος ο Καγκελάριος, ο Βίλλυ Μπράντ! Παραιτήθηκε όταν πιάστηκε ένας σύμβουλος του να δίνει «μυστικά» στους «Ανατολικούς» (το ανακάλυψα αυτές τις μέρες που έψαχνα ιστορίες πρακτόρων που έρχονται από τα… κρύα). Η ευθύνη ήταν των μυστικών υπηρεσιών, που ξεγελάστηκαν, αλλά ο σοσιαλδημοκράτης πολιτικός το πήρε προσωπικά, έφυγε και δεν διεκδίκησε ποτέ ξανά την καγκελαρία – παρά την δημοφιλία του και το βραβείο Νόμπελ. Ο Μπραντ έχασε τη θέση του, αλλά οι πολιτικοί κέρδισαν την εμπιστοσύνη των πολιτών (στη Γερμανία).
Εδώ όμως δεν ιδρώνει το αυτί μας. 83 νεκροί – 11 διασωληνωμένοι στις εντατικές – δεκάδες αγνοούμενοι και καμία ευθύνη! Συνεχίζουμε να λέμε σε όλους αυτούς που έχασαν τους ανθρώπους τους, ότι όλα έγιναν σωστά! Και αν γυρνούσαμε πίσω το ρολόι τα ίδια θα κάναμε!
«Δηλαδή αν έκαναν και κανένα λάθος πόσους νεκρούς θα είχαμε», με ρώτησε προχθές μια «σκιά» στα στενά στο Μάτι. Δεν είχε όρεξη για πολλά πολλά, ούτε καν για πολλά κλάματα καθότι αν, δίπλα σου, έχουν καεί δεκάδες άνθρωποι και εσύ έχασες μόνο το σπίτι σου, τι να κλάψεις; Σε αυτή την «σκιά» υποσχέθηκα το πρωί της Τετάρτης να μιλήσω χωρίς καθυστέρηση και περιστροφές για τις ευθύνες. Γιατί οι ημέρες πένθους δεν έχουν μόνο θρήνους έχουν και υποσχέσεις.
Υπάρχει λοιπόν –και θα επιμείνω- η πολιτική ευθύνη αυτών που προΐστανται.
Υπάρχει η ευθύνη αυτών που έδωσαν τις λάθος εντολές ή που δεν έδωσαν καμία εντολή ενώ θα έπρεπε.
Αυτές οι ευθύνες είναι ανεξάρτητες από αυτές που θα βρει, όταν βρει, η δικαιοσύνη. Και θα πρέπει να αναληφθούν ή να αποδοθούν άμεσα, τώρα!
Είναι ευθύνες που δεν καλύπτονται με επικοινωνιακά σόου, όπως αυτό το θλιβερό το χθεσινοβραδινό με τους υπουργούς και τους κρατικούς αξιωματούχους.
Σόου τα οποία εξοργίζουν τους πολίτες που για άλλη μια φορά βλέπουν την ανικανότητα να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το θράσος».
