του Γιάννη Τριανταφύλλου
-Τα αλλεπάλληλα “κοντινά” στον πατέρα Σμάιχελ, όποτε ο γιός του, ο Κάσπερ Σμάιχελ απέκρουε πέναλτι στη σχετική διαδικασία με την Κροατία. Πατέρας και γιός, και οι δύο τερματοφύλακες της Εθνικής Δανίας μια ιδιαίτερη σχέση…Από τις πιο όμορφες στιγμές της διοργάνωσης….
-O -πολύ- πρόωρος αποκλεισμός των Γερμανών. Η αλήθεια είναι ότι χωρίς Γερμανούς στα ημιτελικά, το Π.Κ. γλύκα -και απροσδόκητες ανατροπές- δεν έχει…
-Η πρόεδρος της Κροατίας, ντυμένη με τη φόρμα με τα χρώματα της εθνικής ομάδας της χώρας της, στην κερκίδα των επισήμων…Θεάρα..
-Ο Εμπαπέ. Στα 18του χρόνια, πρωταγωνιστής και παγκόσμιος πρωατθλητής. Mε λίγη προσοχή, θα γράψει στο μέλλον πολύ μεγάλη ποδοσφαρική ιστορία…
-Το…rollercoaster που άκουγε στο όνομα “Νειμάρ”. Τόσες κωλοτούμπες, ούτε ο Τσίπρας…
-Ο αποκλεισμός όλων των αφρικανικών ομάδων από τον πρώτο γύρο.
-Σχετικό με το προηγούμενο: αλλά πώς να προκριθούν, όταν οι καλύτεροι παίκτες τους έχουν επιλέξει να αγωνίζονται στις ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες;
-Πρώτη φορά αποκλεισμός ομάδας με το κριτήριο του fair play ( η Σενεγάλη από την Ιαπωνία ).
-Οι ωραίες παρουσίες στις κερκίδες. Ευχάριστη έκπληξη οι Βελγίδες…Και, σταθερή αξία, Βραζιλιάνες και Ρωσίδες…
-Όσο για τις κυρίες, ο βραζιλιάνος τερματοφύλακας Άλισον ήταν ο playboy τής διοργάνωσης…
-Η Αγγλία, πιο συμπαθής από σχεδόν κάθε άλλη φορά, έφτασε όμως μάλλον στα “ταβάνι της” ποδοσφαρικά. Ηθελε, προσπάθησε αλλά με την πρόκριση στα ημιτελικά είχε ήδη κάνει την υπέρβαση. Το μέλλον είναι δικό της όμως.
-Το “γιλεκάκι του παππού” που φορούσε ο Σάουθγκειτ. Πέρα από το ότι έκανε μόδα, ήταν και μια όμορφη εικόνα κλασσικού βρετανικού στιλ….
-Ο -αιωνίως- γκρινιάρης Σάντος. Ξινός άνθρωπος, όλα τού έφταιγαν. Δεν φτάνει που προ δύο ετών κατέκτησε τοιι Ευρωπαϊκό με κατενάτσιο των ’70ς, δεν φτάνει που είχε καλούς παίκτες, πάλι βρήκε λόγους να γκρινιάζει μετά τον αποκλεισμό της Πορτογαλίας……
-Το ντεμπούτο τού VAR. Αναμφίβολα εξαιρετικά επιτυχημένη καινοτομία. Ο ρυθμός του ματς δεν έπεφτε αλλά, το κυριότερο, ουδείς διαμαρτυρήθηκε για άδικο αποκλεισμό. Πολύ σημαντικό για την αξιοπιστία του σπορ.
-Οι υπερβολικοί πανηγυρισμοί του Μακρόν στον τελικό. Κακά τα ψέματα, έδειχναν λίγο ψεύτικοι και επιτηδευμένοι…
-Η -αχρείαστη- παραφιλολογία για τον Μέσι και το αν μπορεί να κατακτήσει Π.Κ. και το αν είναι καλύτερος του Μαραντόνα. Ο Μέσι εδώ και 15 χρόνια δείχνει ποιός είναι, κάπως περιττά όλα αυτά.
-Οι αφάνες: του Φελαϊνί, τού Μαρσέλο, τού Γουίλιαν κ.α. Στιλιστική επιστροφή στα ’70ς;
-Ο προπονητής της Αργεντινής, ο Σαμπάολι. Τα εχουμε πει γι’αυτόν, να μην τα ξαναλέμε. Παρκαδόρος στο Ακρωτήρι…
-Η αλύγιστη Κροατία των συνεχόμενων τριών παρατάσεων και των δύο διαδικασιών πέναλτι. Εν τέλει κατέρρευσε στον τελικό όπου την ισοπέδωσε η Γαλλία.
-Το μεγαλύτερο σκορ σε τελικό, από το 1958 και το Σουηδία-Βραζιλία: 2-5. Κοινώς, ο φετινός τελικός ήταν χορταστικότατος…Οι τρεις προηγούμενοι είχαν τελειώσει 0-0…
-Η ανανέωση του συμβολαίου του Γιόακιμ Λεβ από την γερμανική ομοσπονδία παρά το…κάζο. Δεν ξέχασαν, όπως πολλοί με “κοντή μνήμη”, ότι με τον Λεβ προπονητή είχαν κατακτήσει το προηγούμενο Π.Κ., “ρίχνοντας” 7 γκολ στους Βραζιλιάνους μες το Ρίο. Συμπαθείς-αντιπαθείς τους Γερμανούς, δεν μπορείς να αρνηθείς ότι διακρίνονται από οργάνωση και σοβαρότητα.
-Ο Ζλάταν. Ελλειψε. Κυρίως ο αθεράπευτος ναρκισσισμός του. Υπήρχε βεβαίως ο Κριστάνο Ρονάλντο αλλά αυτός έφυγε νωρίς…
-Ο ουρουγουανός άσος Λουίς Σουάρες, Σε αυτό το Μουντιάλ δεν δάγκωσε κανέναν!!!
-Ο προπονητής της Ουρουγουάης Οσκαρ Ταμπάρες. Επειδή είναι ΑΜΕΑ, πάσχει από ένα σπάνιο σύνδρομο του νευρικού συστήματος (εξ ου και το μπαστούνι στο οποίο στηριζόταν). Κάτι στο οποίο ουδέποτε αναφέρθηκε, ουδέποτε ¨διαφήμισε”. Σεβασμός σε έναν σπουδαίο μαχητή της ζωής.
-Ο Πούτιν. Ούτε πολυφάνηκε, ούε πολυακούστηκε. Μετά το πρώτο ματς, έστελνε τον Μεντβέντεφ να κάνει την…βρώμικη δουλειά…
