Πράγματι, οι συμφωνίες μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων με τις οποίες καθορίστηκαν τα ελληνοαλβανικά σύνορα, προέβλεπαν ότι αυτά ορίζονται στο βουνό, εκεί «όπου χωρίζουν τα νερά της βροχής». Η χάραξη, μάλιστα, έγινε ανάμεσα σε έναν Έλληνα και έναν Αλβανό αξιωματικό παρουσία και διεθνούς παρατηρητή.
Στο σημείο, αυτό, λοιπόν, και επειδή δεν υπάρχει κάποιο φυσικό σύνορο ή τείχος, τοποθετήθηκαν περίπου ογδόντα πέτρινα αντικείμενα σε πυραμιδικό σχήμα. Έχουν ύψος κοντά στα δύο μέτρα και από τη μια πλευρά τους γράφουν «Ελλάδα» και τον αριθμό της πυραμίδας και από την άλλη «Αλβανία».
Επί υπουργίας του κ. Τσοχατζόπουλου στο Εθνικής Άμυνας, η Ελλάδα δέχθηκε την υποχώρηση των ελληνικών πυραμίδων κατά 100 μέτρα περίπου και σε μήκος 500 μ., ο δε υπουργός είχε πει τότε ότι έγινε για να ευθυγραμμιστούν τα σύνορα. Μόνο που η «ευθυγράμμιση» έγινε προς τη δική μας πλευρά, και έμειναν σε αλβανικό έδαφος κτίσματα Ελλήνων κτηνοτρόφων.
Οι πυραμίδες αυτές, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, συντηρούνται ενώ αρκετές φορές μετακινούνται λόγω και των φυσικών φαινομένων. Η διευκρίνιση, λοιπόν, του Μεγάρου Μαξίμου αφορούσε στο ζήτημα της… συντήρησης αυτών των πέτρινων όγκων στα σύνορα με γείτονα χώρα.
