Το νέο κυβερνητικό παραμύθι είναι, ως γνωστόν, η έξοδος της χώρας στις αγορές. Ήδη, από τότε που η κυβέρνηση άρχισε να διαδίσει το παραμύθι αυτό το Bloomberg διερωτήθηκε, με νόημα, αξιολογώντας τα κυβερνητικά λεγόμενα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. αν η Ελλάδα θα καταφέρει να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και της Κύπρου ή θα χρειαστεί και νέο πρόγραμμα!
του Νίκου Σίμου*
Σαφώς και θα ευχόμασταν το παραμύθι αυτό να ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Όλοι, σε τελευταία ανάλυυση, στην ίδια βαρκα είμαστε. Όμως η διαφορά της Ελλάδας από τις χώρες που τα κατάφεραν και τις μνημονεύει το Bloomberg είναι μεγάλη: Αυτές δεν έχουν κυβερνήσεις που να αποτελούν την επιτομή του λαϊκισμού!
Η κυβέρνηση έχει «μπολιάσει» την κοινωνία
(α) με το τέλος των μνημονίων –που λεκτικά έτσι είναι αλλά στην ουσία τα χαρτιά που έχει υπογραψει με συγκεκριμένες δεσμεύσεις είναι ένα άλλο κρυφό μνημόνιο
(β) με την προσδοκία της εξόδου στις αγορές. Πράγμα το οποίο –αν και αφήνει την κοινωνία αδιάφορη- στην ουσία σημαίνει ότι θα δανειζόμαστε χωρίς την επιβολή νέων μέτρων. Πλην όμως ο δανεισμός αυτός θα γίνεται με πολύ υψηλότερο επιτόκιο, οι αγορές είναι αδυσώπητες και αν δεν είσαι συνεπής λόγω της έλλειψης των ρυθμών ανάπτυξης που θα έπρεπε, θα σε ρίξουν πάλι στην αγκαλιά των Θεσμών –αν αποδεχτούν να συμμετάσχουν σε νέα διάσωση.
Άλλωστε το επιχείρημα ότι ο δανεισμός από τις αγορές μας γλυτώνει από πρόσθετα μέτρα, έχει μάλλον θεωρητικό χαρακτήρα διότι προκειμένου να μπορούμε να βγούμε στις αγορές τα μέτρα αυτά ήδη τα έχουμε λάβει και, μάλιστα, με νομοθέτησή τους προκαταβολικώς για το μέλλον, με δεσμευση για την τήρησή τους και των επομένων κυβερνήσεων που θα διαδεχθούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Μέχρι το 2060
Κάτι που είτε αγνοεί η κυβέρνηση είτε σκοπίμως το αποκρύπτει (ΣΣ τείνουμε προς την δεύτερη εκδοχή) είναι το τι ακριβώς είναι οι αγορές. Σε μία πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του ο οικονομολόγος και ιστορικός Γιώργος Ηλιόπουλος αναφέρει στο πρόλογο της μελέτης αυτής τα εξής ενδιαφέροντα, με τίτλο, «Οίκοι Αξιολόγησης, ο υπόκοσμος των αγορών»:
Μία από τις παρενέργειες της ελληνικής κρίσης, αναφέρει, είναι η εµπλοκή των οίκων αξιολόγησης στις αλλεπάλληλες υποβαθµίσεις της ελληνικής οικονοµίας, που οδηγούν στην συνεχή υποτίµηση της αξίας των ελληνικών οµολόγων στις διεθνείς αγορές και στην δηµιουργία σχεδόν ανυπέρβλητων εµποδίων στην οµαλή επάνοδο της χώρας σε κανονικές συνθήκες δανεισµού κατά τα πρότυπα των αγορών….
Όµως παρά τον χρόνο που αφιερώνεται από τα εγχώρια ΜΜΕ, δεν εξηγείται τουλάχιστον το πως αυτοί οι φορείς διαθέτουν (ίσως δυσανάλογα) τόσο µεγάλη ισχύ, ούτε την προϊστορία τους στις αγορές, ώστε δοθεί µία λογικοφανής εξήγηση για την στάση τους, πέραν της πολυδιαφηµισµένης τους υποχρέωσης για την προστασία των επενδυτών, την οποία υποτίθεται υπηρετούν και συχνά προτάσσουν ως βασικό λόγο της ύπαρξής τους.
Σ’ αυτές τις αγορές θα βγούμε και ο … «υπόκοσμος» τους θα μας κρίνει!!
