*Του Νίκου Αρμένη
Υπάρχουν δρομείς που ξεκίνησαν να τρέχουν επειδή έτυχε να λάβουν μέρος σε κάποιον αγώνα δρόμου, «γλυκάθηκαν» και έκτοτε ανακάλυψαν τον μαγικό δρομικό κόσμο.. Είναι μειοψηφία.
Οι περισσότεροι πρώτα βάζουν το τρέξιμο στην καθημερινότητά τους και μετά ανακαλύπτουν τους αγώνες.
Μιλάω πάντα για τους απλούς, για τους ερασιτέχνες, αθλούμενους δρομείς, όπως εγώ, που ξεκίνησαν να τρέχουν προκειμένου να αποκτήσουν μια καλή φυσική κατάσταση, άλλοι ίσως για να χάσουν κιλά, κάποιοι για να απολαύσουν τις ψυχοθεραπευτικές ιδιότητες που ακούν από άλλους ότι προσφέρει το συστηματικό τρέξιμο και άλλοι για να το δοκιμάσουν επειδή πήραν το παράδειγμα από κάποιον στον περίγυρό τους..
Αρκετοί μάλιστα δηλώνουν στην αρχή αδιάφοροι για αγώνες. Στην αρχή όμως επαναλαμβάνω.
Γιατί οι περισσότεροι τελικά παίρνουν τους αγώνες σβάρνα..!
Δεν είναι περίεργο αλλά απολύτως λογικό..
Οι αγώνες είναι το αλατοπίπερο του δρομέα! Ωστόσο, όπως παντού έτσι και εδώ, χρειάζεται μέτρο.
Για την ακρίβεια και πάντα κατά την προσωπική μου άποψη, μόνο μία κατηγορία δρομέων μπορούν να τρέχουν σε αγώνες όσο συχνά το επιθυμούν, ακόμα και κάθε εβδομάδα. Εκείνοι που αδιαφορούν πραγματικά για τις επιδόσεις. Εκείνοι δηλαδή που ποσώς τους νοιάζει αν με την πάροδο του χρόνου θα γίνουν γρηγορότεροι και ζουν και αναπνέουν μόνο για τη συμμετοχή στους αγώνες. Σεβαστό 100%.
Αν όμως σε ενδιαφέρουν οι χρόνοι και τα ρεκόρ, είναι αδύνατο να τρέχεις κάθε εβδομάδα. Δηλαδή για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, στην 3μηνη προετοιμασία σου για έναν μαραθώνιο, το πολύ να τρέξεις σε δύο… άντε τρεις αυστηρά επιλεγμένους αγώνες.
Κι αν βλέπεις τους πρωταθλητές να τρέχουν ακόμα και μέσα στην προετοιμασία τους σε περισσότερους, μην παρασύρεσαι. Οι πρωταθλητές έχουν τη δυνατότητα να τρέξουν αγωνιστικά σε ένα λαϊκό αγώνα δρόμου σαν να κάνουν προπόνηση και να ανέβουν και στο βάθρο. Εσύ δεν μπορείς.
Από τη μικρή μου δρομική εμπειρία λοιπόν έχω συμπεράνει ότι οι αγώνες είναι απαραίτητοι στην προετοιμασία, σε «σπρώχνουν» και σε βοηθούν, αλλά θα πρέπει να είσαι αυστηρά επιλεκτικός.
Ο αγώνας «στόχος» είναι ο μαραθώνιος που έχεις βάλει στο καλεντάρι σου. Μελέτησε στο τρίμηνο που θα προηγηθεί ποιοι ακόμα αγώνες θα σε βοηθήσουν να τεστάρεις τις δυνάμεις σου και ακολούθησε πιστά το σχέδιό σου.
Σε μία συνέντευξή του ο θρύλος του Μαραθωνίου Δρόμου Αιθίοπας Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ έχει πει πως στην δική του προετοιμασία για έναν μαραθώνιο έτρεχε σε έναν ή σε κανένα άλλο αγώνα.
Σήμερα ο Έλιουντ Κιπτσόγκε, κατά πολλούς ο κορυφαίος εν ενεργεία μαραθωνοδρόμος στον κόσμο, ακολουθεί το ίδιο μοντέλο. Σχεδόν δεν τρέχει πουθενά αλλού παρά μόνο στον αγώνα «στόχο».
Οι αθλούμενοι βέβαια δεν είμαστε ούτε σαν τον Γκεμπρεσελασιέ, ούτε σαν τον Κιπτσόγκε.
Μπορούμε όμως να παραδειγματιστούμε στο μέτρο του δυνατού.
Οι αγώνες δεν είναι για …χόρταση λοιπόν!
*Ο Νίκος Αρμένης είναι δημοσιογράφος και μαραθωνοδρόμος. Εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης στον τηλεοπτικό σταθμό Star και στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
