Το θέμα των εργασιακών διεκδικήσεων, έχει συμβάλλει καθοριστικά στην δημιουργία του κοινωνικού διαλόγου, στην βελτίωση των συνθηκών εργασίας, και στην αναβάθμιση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Όπως όλα, όμως, το θέμα στην χώρα μας ξεχείλισε. Οι ρομαντικοί εργατοπατέρες του παρελθόντος, μετατράπηκαν σε συνδιαχειριστές στις κρατικές ΔΕΚΟ, διογκώνοντας το δημόσιο χρέος, προς όφελος ατομικού πλουτισμού. Άλλοι, μετέτρεψαν υγιείς ιδιωτικές επιχειρήσεις σε χώρο επαναστατικής γυμναστικής με ακραίες διεκδικήσεις από τα κόμματα τους, με αποτέλεσμα να κλείνουν επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι να βρίσκονται στον δρόμο.
Και φτάσαμε όλοι μαζί στην χρεοκοπία της χώρας…
Παρακολουθούμε με συγκρατημένη οργή, αυτά που απεργάζονται καμιά σαρανταριά εργαζόμενοι στο λιμάνι του Πειραιά, εις βάρος των υπολοίπων 1.300 εργαζομένων. Παρακολουθούμε την δικτατορία που επιβάλλει μια παλαβή μειονότητα.
Πριν γραφτεί το άρθρο, διερευνήσαμε την κατάσταση. Μέσος όρος μισθού, 1.650€. Τo βασικό ημερομίσθιο είναι 70% υψηλότερο από αυτό που ορίζει ο νόμος. Τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Και από πλευράς των σαράντα νοματαίων, διεκδικήσεις πέραν του νόμου, και διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας.
Το λιμάνι του Πειραιά, γίνεται η πηγή απασχόλησης για την ευρύτερη περιφέρεια, δημιουργώντας δουλειές και σε τομείς που έχουν αναφορά στο λιμάνι. Είναι σαν μια μηχανή, που τραβάει την ντόπια οικονομία και την οικονομία μέρους της Αττικής. Συμβάλλει στην προσπάθεια να ορθοποδήσει η τοπική κοινωνία, που περνάει την πιο δύσκολη περίοδο της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Και στην μέση αυτής της γιγάντιας προσπάθειας, ξεφυτρώνουν αυτοί που στόχος τους είναι να μην προχωρήσει η χώρα. Να μην έχουν δουλειά οι πολίτες, να μην δουλεύουν οι μηχανές που παράγουν, να είμαστε όλοι σε εξαθλίωση, για να επικρατήσει η ιδεοληψία τους, που έχει καταρρεύσει σε όλο τον κόσμο!
Ιδανικοί αυτόχειρες, με ψεύδη επιχειρήματα!
Ας προσέξουν οι υποκινητές της καταστροφής του λιμανιού του Πειραιά. Ξέρουν καλά, ότι το κεφάλαιο, μετακινείται όπου θέλει, ειδικά όταν έχει το δίκαιο με το μέρος του. Οι εργαζόμενοι όμως, δεν έχουν την πολυτέλεια διεθνούς μετακίνησης. Θέλουν αξιοπρεπή εργασία, κοντά στις οικογένειες τους.
Καμιά σαρανταριά νοματαίοι, δεν θα οδηγήσουν ΞΑΝΑ μια ολόκληρη περιφέρεια σε μαρασμό. Θα ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα, βλέποντας τα ίδια που μας οδήγησαν στην χρεοκοπία, να επαναλαμβάνονται . Και θα τιμωρηθούν όχι μόνον οι φυσικοί αυτουργοί, αλλά και οι ηθικοί αυτουργοί αυτού του βρώμικου πολέμου.
