Του Γιάννη Τριανταφύλλου
Με την ολοκλήρωση των προημιτελικών αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ρωσίας, “βγήκαν” και τα δύο ζευγάρια των ημιτελικών της διοργάνωσης. Οι οικοδεσπότες Ρώσοι στο “τσακ” δεν τα κατάφεραν και…ως εκ τούτου, οι προβλέψεις μας ότι θα έφταναν -τουλάχιστον- ως τα ημιτελικά, αποδείχθηκαν λανθασμένες – για ένα άστοχο πέναλτι…Anyway, μπάλα είναι και γυρίζει και τα πάντα μπορούν να συμβούν.
Ωστόσο θα πρέπει να επισημανθεί κάτι. Η Κροατία, παρότι ομάδα που παίζει καλή μπάλα και αποτελείται από αξιόλογους παίκτες, πέρασε “σερί” δύο γύρους στα πέναλτι ( με Δανία και Ρωσία ). Η ιστορία έχει δείξει ότι αν και στον ημιτελικό φτάσει στα πέναλτι, δεν θα τα καταφέρει. Θυμίζει λίγο την Αργνετινή του ’90 που είχε τον Μαραντόνα και τον…Γκοικοετσέα. Ο ένας οργάνωνε και κρατούσε αήττητη την ομάδα στο γήπεδο ενώ ο άλλος, εφόσον το ματς πήγαινε στα πέναλτι, έπιανε όσα χρειαζόταν για να αποκλείσει τον αντίπαλό της η Αργεντινή.
Αυτό πήγε να κάνει και στον τελικό κόντρα στους Γερμανούς και -εν μέρει- τα είχε καταφέρει μέχρι το 85′, όταν σφυρίχτηκε ένα κάπως αυστηρό πέναλτι στον Ρούντι Φέλερ, του οποίου την τέλεια εκτέλεση από τον Αντρεάς Μπρέμε, δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει επιτυχώς ο μέχρι τότε κέρβερος Γκοϊκοετσέα.
Φυσικά ο ημιτελικός Κροατία-Αγγλία μπορεί και να μην φτάσει στα πέναλτι, να κριθεί πιο νωρίς. Πάντως αν η Αγγλία φτάσει τελικό μετά από 52 (!) χρόνια, πολύ περισσότερο αν σηκώσει την κούπα, θα είναι τραγική ειρωνεία για προηγουμενες φουρνιές έξοχων ποδοσφαιριστών της, κυρίως εκείνης του ’90 με Γκασκόιν , Λίνεκερ κ.λπ. Αλλά το είπαμε κι άλλοτε: εκείνη την εθνική την “έφαγαν”, στον ημιτελικό με τους Γερμανούς, τα…λουμπάγκα του Πίτερ Σίλτον στο φάουλ-γκολ του Μπρέμε.
Λογικά, παρότι στο ποδόσφαιρο η λογική συχνά απουσιάζει, το κύπελλο θα το σηκώσει ο νικητής του έτερου ημιτελικού, Γαλλία-Βέλγιο. Δύο εξαιρετικές, θεαματικές ομάδες που έχουν θέλξει άπαντες τους φιλάθλους του σπορ με το ποδόσφαιρο που παίζουν. Αν υπάρχει ένα ενδεχόμενο ντεζαβαντάζ για το Βέλγιο είναι ότι για να φτάσει εδώ έδωσε δύο ματς-φωτιά ( με Ιαπωνία και Βραζιλία ) που ήθελαν πολλές ψυχικές δυνάμεις και ατελείωτο…τρέξιμο. Το δεύτερο ημίχρονο με τη Βραζιλία ήταν ό,τι πιο γρήγορο έχω δει σε αυτό το Μουντιάλ με τους παίκτες και των δύο ομάδων να σπριντάρουν σαν “τρελοί”: οι μεν να επιτίθενται, οι δε να αμύνονται.
Αν, λοιπόν, το Βέλγιο δεν έχει σωματικά ή ψυχικά ( ή και τα δύο ) “αδειάσει”, τότε μπορεί να βρεθεί στον τελικό. Αντίθετα, η αντίπαλός του, η Γαλλία έφτασε μέχρι τους 4, σχετικά ανώδυνα, με μια κάποια άνεση. Μοιραία, θα είναι πιο φρέσκια.
Οσο για τα ιστορικά: από τους 2, το Π.Κ. έχουν σηκώσει η Αγγλία το ’66 ( με το γκολ-φάντασμα του Χαρστ ) κόντρα στους Γερμανούς και η Γαλλία το ’98 κόντρα στους Βραζιλιάνους, με την παραφιλολογία για την κατάσταση του Ρονάλντο και όσα προηγήθηκαν της εμφάνισής του στο γήπεδο, να συνοδεύει ακόμη εκείνο το ματς. Και οι δύο στην έδρα τους.
Το Π.Κ. δεν το έχουν σηκώσει ποτέ οι άλλοι δύο: το Βέλγιο και η Κροατία. Αν το σηκώσει κάποιος από αυτούς, ο…Λουκάκος ή ο…ομορφάντρας Μόντριτς, θα είναι η τρίτη φορά μετά το 1954 που το Κύπελλο δεν το σηκώνει κάποια από τις 4 ποδοσφαιρικές υπερδυνάμεις ( Βραζιλία, Γερμανία, Αργεντινή, Ιταλία ). Οι άλλες δύο φορές ήταν το ’98 που το σήκωσε για πρώτη φορά η Γαλλία και το 2010 η Ισπανία.
Τέλος, να θυμίσουμε ότι Βέλγιο και Κροατία ήταν οι δύο ομάδες που μάς άφησαν έξω από αυτό το Π.Κ. Το γεγονός ότι έφτασαν και οι δυό τους στην τετράδα δείχνει ότι μάλλον κάπως καλή ομάδα είχαμε κι εμείς…
