*Γράφει η Μάρθα Λεκκάκου
Καλή μου φίλη, export manager σε εξαγωγική εταιρία, μου στέλνει επείγον μήνυμα στο email μου: «Μάρθα, διάβασε τι μου γράφει μια πολύ σημαντική διανομέας τροφίμων στη Λετονία: «Based on the latest country risk classification, Greece is in the list of countries which have changed from Low Risk to Risk». Σε απλά ελληνικά, η Λετονή της γράφει ότι σύμφωνα με την τελευταία λίστα εκτίμησης ρίσκου ανά χώρα, η Ελλάδα μετέβη από «χώρα με χαμηλό κίνδυνο, σε χώρα με κίνδυνο». Εξέφρασε με άλλα λόγια, ότι μιας και η Ελλάδα είναι χώρα υψηλού κινδύνου δεν μπορεί να αναλάβει το ρίσκο ν’ αγοράσει…
Το αποτέλεσμα ήταν να στείλω στη φίλη μου ένα κείμενο γεμάτο παραπομπές από τις τελευταίες δηλώσεις του επικεφαλής του Eurogroup κ. Σεντένο για την ολοκλήρωση του προγράμματος, την αναβάθμιση του μακροπρόθεσμα αξιόχρεου της Ελλάδας σε +Β από Β από την Standard & Poor’s, το ρυθμό ανάπτυξης της χώρας στο πρώτο τρίμηνο κατά 2,3% αποκλειστικά εξαιτίας των εξαγωγών και άλλα πολλά.
Γράφοντας ένα τεχνικό -κυρίως- απαντητικό email στη Λετονή μεγαλο-διανομέα τροφίμων, αισθάνθηκα – για μια ακόμη φορά – λύπη και ντροπή. Που έπρεπε να πείσει η Ελληνίδα φίλη μου εξαγωγέας μια μεγαλο-διανομέα στην απομακρυσμένη Βαλτική ότι η χώρα μας δεν είναι Μπανανία…
Αυτό το email το έγραψα με μεγάλη δόση θυμού. Τι να γράψω στη Λετονή; Ότι τώρα γίναμε κανονική χώρα γιατί δεν είμασταν, αλλά πιστέψτε μας είμαστε και θα γίνουμε καλύτεροι; Τι να γράψω πραγματικά; Για ένα δημοψήφισμα παρωδία πριν από 3 χρόνια που δίχασε και ριζοσπαστικοποίησε πολλούς Έλληνες πολίτες; Για τα capital controls για το οποίο έφταιγε το ευρωιερατείο όπως έλεγε τότε η Κυβέρνηση; Τι να της πω της Λετονής; Ότι μέσα σε 2 χρόνια (2008-2010) η Λετονία έχασε το 27% του ΑΕΠ της και ότι τώρα τρέχει με 3,7% ανάπτυξη και με ρυθμό αύξησης επενδύσεων 16%!!!
Με θυμό έγραφα την απάντησή μου στη Λετονή. Με ευγένεια βέβαια. Όπως αναγκάζεται όλη η πραγματική οικονομία να νιώθει στην Ελλάδα. Απέξω ευγένεια, από μέσα θυμός.
