Συνέντευξη στον Β.Μωυσή
Όσο κι αν ήταν αναμενόμενο το επίσημο πολιτικό «διαζύγιο» του Παναγιώτη Αβραμόπουλου από τον Γιάννη Μπουτάρη μετά από μια μακροχρόνια «συμβίωση» με πολλά… νέφη, η επίσημη ανακοίνωσή του, καθιστά αναμφίβολα ένα από τα πρόσωπα των ημερών στη Θεσσαλονίκη τον πρώην –και επί μακρόν- πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου. Ο συνιδρυτής της «Πρωτοβουλίας» που στήριξε όσο ελάχιστοι την πορεία του Γιάννη Μπουτάρη προς και μετά την εγκατάστασή του στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, σε μια συνέντευξη που εξελίχθηκε περισσότερο σε εκ βαθέων συζήτηση, εξηγεί πως ο πάλαι ποτέ… αντικομφορμιστής δήμαρχος, «έγινε πλέον κατεστημένο» που «έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του» και αποκαλύπτει μέσω του ThePresident.Gr τι «ψηφίζει» για την επόμενη μέρα της Θεσσαλονίκης.
Η «απόστασή» σας, από τον Γιάννη Μπουτάρη, ήταν φανερή εδώ και έναν χρόνο τουλάχιστον. Γιατί περιμένατε ως τώρα για την «επισημοποίηση».
Ήλπιζα κάτι να αλλάξει. Επί χρόνια, έβλεπα σε πτυχές της πολιτικής και των δράσεων, στοιχεία πλήρους απομάκρυνσης από το πρόγραμμα της «Πρωτοβουλίας». Όπως στο θέμα του ελεύθερου δημόσιου χώρου, για να μην έχουμε μια πόλη υποταγμένη στα τραπεζοκαθίσματα, ή στο θέμα των διαγωνισμών για την καθαριότητα και της ίδιας της καθαριότητας της πόλης, που δεν σημαίνει μόνο να αδειάζεις τους κάδους και βλέπουμε πολλά προβλήματα, που άρχισαν να επιδεινώνονται ξανά, ήδη από το 2013… Ή ακόμα και στο κυκλοφοριακό, που δεν το ακουμπήσαμε καν. Το έλεγα πολύ καιρό, ότι δεν πάμε καλά, τα έλεγα δημοσίως, του τα έλεγα και κατ` ιδίαν. Και τα έλεγα, διότι η καρέκλα δεν είναι αυτοσκοπός. Ήθελα να τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Αλλιώς θα είχα δεχτεί μια από τις θέσεις που μου πρόσφερε για να σωπάσω και θα ήταν όλα καλά….
Ο ίδιος απαντούσε πάντα, πως σε κάποια ζητήματα δεν έχει αρμοδιότητα ο δήμαρχος. Επειδή θίξατε το κυκλοφοριακό, το επισημαίνω…
Η κατάσταση με το κυκλοφοριακό είναι χαώδης. Και ένας δήμαρχος οφείλει και μπορεί να είναι παρεμβατικός ακόμα και σε θέματα που μπορεί να μην έχει όλες τις αρμοδιότητες που θα χρειαζόταν. Όμως δυστυχώς, ο Γιάννης Μπουτάρης έχει την «ατζέντα» των θεμάτων που τον ενδιέφεραν και όλα τα άλλα, τον κουράζουν, δεν τον ενδιαφέρουν, τα βλέπει ως «αγγαρεία». Αυτό όμως δεν είναι σωστό για έναν δήμαρχο…
Θεωρείτε πως έχει κλείσει τον κύκλο του;
Ναι το πιστεύω. Διότι κοντά σε όλα τα άλλα, είναι και το θέμα των πρακτικών και της αντίληψης της εξουσίας. Καμία αποδοχή κριτικής, πολύ βάρος στην επικοινωνία, αλλά μακριά από την ουσία, που προϋποθέτει να ακούς τον κόσμο. Η «Πρωτοβουλία» βασίστηκε σε ένα κίνημα που ήρθε από τα κάτω… από την κοινωνία. Όταν χάνεις την επαφή με το ζωοφόρο δύναμη που προέρχεται από αυτό το κίνημα –που πιστεύω ότι έχει πάψει πια- τότε γίνεσαι «κατεστημένο». Και ένα «κατεστημένο» υπηρετεί άλλα πράγματα και όχι εκείνα για τα οποία ξεκινήσαμε…
Στη δήλωση ανεξαρτητοποίησης, κάνατε λόγο, για τον «επικοινωνιακό προκάλυμμα» του δημάρχου. Αυτό όμως, αποτελεί μια μακροχρόνια κριτική άλλων. Ότι είναι όλο επικοινωνία χωρίς ουσία. Το αισθάνεστε ως προσωπική… αστοχία, ότι αργήσατε να το αποδεχτείτε.
Όχι, γιατί προσπάθησα πολύ να το αλλάξω αυτό. Και με θεσμικές παρεμβάσεις ως πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και εντός Πρωτοβουλίας. Ναι, εντάξει, «ανοίξαμε» τη πόλη, αλλά δεν μπορεί να πατάμε μονίμως σ` αυτό. Υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνει ένας Δήμος, που δεν τα κάναμε. Στην κοινωνική πολιτική. Απουσιάζει ο δήμος από την Τούμπα, από την Ξηροκρήνη. Που είναι τα δημοτικά ιατρεία που λέγαμε; Που είναι το ιντερνετ για τους νέους; Στις κρίσεις, σε χιόνια και πλημμύρες, ο μηχανισμός δεν δούλεψε. Τα αντανακλαστικά δεν ήταν επαρκή. Και λείπει φυσικά, το αναπτυξιακό πρόσημο…
τις κρίσεις όμως, για να τα λέμε όλα, δεν μπορεί να φταίει μόνο ένας άνθρωπος. Μήπως το πρόβλημα λοιπόν επεκτείνεται και στις επιλογές συνεργατών;
Είναι και θέμα προτεραιοτήτων μερικά πράγματα. Αυτό για τις «ατζέντες» που προνέφερα. Αλλάξαμε οργανισμό του Δήμου το 2013 για να δώσουμε ώθηση σε κάποιες λειτουργίες. Φτάσαμε σήμερα να χρειάζονται νέες αλλαγές.
Αναφέρετε στη δήλωσή σας, ότι ο Γιάννης Μπουτάρης δημιουργεί προϋποθέσεις επιστροφής της «συντήρησης». Τι εννοείτε με τον όρο συντήρηση, όμως, γιατί σηκώνει πολλή συζήτηση το τι είναι «προοδευτικό» και τι είναι «συντηρητικό…
Δεν εννοώ φυσικά τη φιλελεύθερη όψη των πραγμάτων. Μιλώ για τις ακρότητες και τους ακραίους που ενισχύονται όταν αντί να ενώνεις με το λόγο σου τον κόσμο, εσύ τον διχάζεις. Φυσικά δεν θέλουμε να επιστρέψουμε σε καθεστωτικές λογικές. Όμως έχουμε φτάσει όλα να περνάμε καθ` υπερβολή μέσα από ένα πρίσμα «φασισμού» και «αντιφασισμού», που τελικά ενισχύει τα πάθη και ενισχύει τα άκρα και τις στρεβλές αντιλήψεις.
Την επόμενη μέρα της Θεσσαλονίκης πως την βλέπετε;
Αν υπάρχει η δυνατότητα μιας πολυσυλλεκτικής προσπάθειας, με ερείσματα στην κοινωνία, καλώς να έρθει. Αυτό χρειάζεται η πόλη. Και δεν το θέτω πολιτικά ιδεολογικά. Η επιτυχία είναι να συναντηθούν άνθρωποι από όλους τους χώρους. Να δημιουργηθεί ένα μέτωπο των παραγωγικών δυνάμεων της πόλης που δυστυχώς δεν το καταφέραμε.
Βλέπετε τον εαυτό σας σε αυτόνομη πορεία. Ενδέχεται να ηγηθείτε κάποιας προσπάθειας, ή θα ακολουθήσετε κάποια άλλη;
Είμαι παρών χωρίς σχέδιο. Θα δούμε τι θα γίνει…
Από τα πρόσωπα που ακούγονται ξεχωρίζετε κάποια; Και μη μου αρχίσετε τις διπλωματικές ντρίπλες…
Κοιτάξτε. Διαβάζω ότι υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι άνθρωποι που εκφράζουν ένα ενδιαφέρον να είναι υποψήφιοι. Αξιόλογο παράδειγμα είναι αυτό του Πάρι Μπίλλια, του προέδρου του τοπικού Τεχνικού Επιμελητηρίου, αν και δεν γνωρίζω τι θα πράξει τελικά. Δεν είναι τόσο το πρόσωπο πάντως, σε κάθε περίπτωση, όσο το τι θα εκπροσωπεί αυτό που έχει σημασία για μένα, και πιστεύω για τον περισσότερο κόσμο. Η πόλη χρειάζεται δήμαρχο εργάτη. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό για την πόλη να υπάρχουν υποψηφιότητες ανθρώπων που γνωρίζουν τα προβλήματά της. Να έχουν πολιτική αλλά και γνωστική επάρκεια, για τις αλλαγές και τις πρωτοβουλίες που θα πρέπει να αναληφθούν. Η αναπτυξιακή πορεία της Θεσσαλονίκης, σχετίζεται άμεσα με τις υποδομές της και τη συνεργασία των παραγωγικών της δυνάμεων. Αυτό που με ενδιαφέρει, είναι να υπάρξουν υποψηφιότητες που θα έχουν και την ώθηση της κοινωνίας. Όχι απλώς την έγκριση κάποιων πολιτικών φορέων.
Τη «συντάντηση» ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ. στο πρόσωπο του Γιάννη Μπουτάρη πως τη βλέπετε;
Ε, είπαμε. Οι σκοπιμότητες υπάρχουν και ωθούν πρόσωπα και πράγματα, αλλά δεν έχουν πάντα αντιστοιχία με όσα βλέπει, επιζητεί και χρειάζεται η κοινωνία…
