Του Γιάννη Τριανταφύλλου
1) Διάβασα κάπου ότι πολλοί ουδέτεροι χάρηκαν για τους Γερμανούς…Οι ουδέτεροι δεν χαίρονται, οι ουδέτεροι δεν λυπούνται – εξ ου και καλούνται “ουδέτεροι”. Αν χαίρονται και λυπούνται για ένα αποτέλεσμα, κάποιον υποστηρίζουν, κάποιον αντιπαθούν. Ουδέτερους, πάντως, δεν τους λες….
2) Βέλγιο και Κροατία που μάς απέκλεισαν από το Μουντιάλ είναι οι 2 από τις συνολικά 3 ομάδες των 8 ομίλων ( η τρίτη είναι η Ουρουγουάη ) που πέτυχαν το απόλυτο: 3 νίκες σε 3 ματς. Αυτό δείχνει ότι και η εθνική μας ήταν καλή ομάδα και ίσως θα μπορούσε να συμμετάσχει στο Μουντιάλ αλλά αποκλείστηκε από 2 ομάδες οι οποίες συγκαταλέγονται στα outsider κατάκτησης του παγκοσμίου κυπέλλου.
3) Ο προπονητής της Αργεντινής, ο Χόρχε ο Σαμπάολι ( όπως θα τον προσφωνούσαν και στο παλιό ΠΑΣΟΚ…), χάρη στην πρόκριση της ομάδας τρου, θα συνεχίσει να εργάζεται ως προπονητής. Δεν θα χρειαστεί να αλλάξει επάγγελμα, να γίνει μπράβος, πορτιέρης ή παρκαδόρος, ενασχολήσεις που ενδεχομένως, ως προσωπικότητα, να του ταιριάζουν και περισσότερο…
4) Το VAR είναι σούπερ. Πολύ πιο δίκαια τα αποτελέσματα απ’ότι σε προηγούμενα Μουντιάλ. Με το VAR δεν θα υπήρχε κανένα “χέρι του Θεού” και νίκη της Αργεντινής ( και αργότερα κατάκτηση του Π.Κ. ) επί της Αγγλίας το ’86, κανένα γκολ-φάντασμα του Χαρστ στην παράταση και νίκη της Αγγλίας επί της Γερμανίας, στον τελικό του ’66. Φυσικά, το κύπελλο θα το κέρδιζαν στο τέλος οι Γερμανοί…( όπως έχει πει κι αυτό το σοφό παιδί, ο Γκάρι ο Λίνεκερ…)
5)….το μέγεθος της χαράς για τον αποκλεισμό των οποίων, είναι ευθέως αντίστοιχο της αίγλης τους και της ποδοσφαιρικής τους αξίας. Αν είσαι κακομοίρης, απλώς σε λυπούνται. Αν είσαι δυνατός και πέφτεις, τότε γίνεται το γλέντι. Οσο πιο δυνατός και όσο πιο πολύ πέφτεις, τόσο πιο μεγάλο το γλέντι…( σε όλον τον κόσμο, ίσως κάπως περισσότερο στην Ελλάδα του σκληρού ανταγωνισμού και της αξιοκρατίας ).
6) Και οι 5 παίκτες που είναι πρώτοι σκόρερ, ( ο Κέιν με 5, ο Ρονάλντο με 4, και οι Λουκάκου, Ντιέγκο Κόστα και Τσερίσεφ με 3 ), συνεχίζουν. Συνεπώς, αίνιγμα ποιός τελικά θα επικρατήσει…
7) Είναι αδόκιμο να συγκρίνεις παίκτες διαφορετικών εποχών. Άλλο το ποδόσφαιρο στα ’60ς ( Πελέ ), άλλο στα ’70ς ( Κρόιφ-Μπεστ ), άλλο στα ’80ς ( Μαραντόνα ) και άλλο στη μετα-μιλένιμουμ εποχή ( Μέσι ). Αλλη εποχή, άλλη…μπάλα.
8) Η τηλεοπτική κάλυψη απο τους Ρώσους δεν είναι άψογη, έχει κενά. Δεν είναι δυνατόν να τελειώνει το ματς ή -πολύ περισσότερο- οι καθυστερήσεις, και να μην βγάζεις στην οθόνη το χρονόμετρο. Απαράδεκτο 100%.
9) Η ανακοίνωση της γερμανικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας μετά τον αποκλεισμό, πρέπει να διδάσκεται σε σχολές διακυβέρνησης. Απόλυτη ανάληψη ευθυνών, συγχαρητήρια στους αντιπάλους, δημόσια δήλωση αποδοχής της ανωτερότητάς τους. Μόνον έτσι πας μπροστά. Ειδάλλως, περιμένεις ν’αποτύχουν οι άλλοι για να χαρείς ( σε όλον τον κόσμο, ίσως κάπως περισσότερο στην Ελλάδα του σκληρού ανταγωνισμού και της αξιοκρατίας )
10) Εχω μια διαίσθηση -που τραγουδούσε κι η Πέγκυ Ζήνα- ότι αυτό το Μουντιάλ δεν θα “το σηκώσει” παραδοσιακή δύναμη ( απ’όσες το κατέκτησαν μεταπολεμικά.- εξαιρώ την Ουρουγουάη, των δύο κατακτήσεων ’30 και ’50 ). Θα το σηκώσει κάποιος για πρώτη φορά στην ιστορία του…
