Του Γιάννη Τριανταφύλλου
Χθες ήταν η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά, όπως πάνω-κάτω όλοι ξέρουμε αφού αποτελούν μάστιγα, είναι δραστικές ουσίες που μουδιάζουν ή νεκρώνουν, προκαλώντας απώλεια αισθήσεων ή παράλυση. Φυσικά είναι ευρέως γνωστό ότι οι κίνδυνοι από τις συγκεκριμένες ουσίες είναι ιδιαίτερα μεγάλοι, αφού οι χρήστες εθίζονται σε αυτές και η παρατεταμένη χρόνια χρήση τους προκαλεί ανεπανόρθωτες βλέβες, με συχνή τελική κατάληξη τον θάνατο.
Ο χρήστης του ναρκωτικού ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν ψευδαισθήσεων, αποκομμένος από την πραγματικότητα και αδύναμος να διαχειριστεί την ίδια του τη ζωή. Δυστυχισμένος, περιφέρεται συνεχώς σε έναν αέναο φαύλο κύκλο που δεν τον οδηγεί πουθενά. Ναρκωμένος, παραλυμένος, με θολή σκέψη, είναι αιχμάλωτος του εαυτού του και αδυνατεί να αντιδράσει στα εξωτερικά ερεθίσματα, όποια κι αν είναι αυτά. Ουσιαστικά, είναι ένας περιφερόμενος μελλοθάνατος. Εκτός κι αν -πράγμα δύσκολο αλλά όχι αδύνατο- καταφέρει να τα κόψει…
Σε μια παρόμοια κατάσταση νάρκωσης βρίσκεται εδώ και χρόνια η ελληνική κοινωνία. Απαθής, παραλυμένη, ανίκανη να αντιδράσει, παρακολουθεί να ασελγούν πάνω της λογής-λογής τυχοδιώκτες και οπορτουνιστές. Οσοι επιχείρησαν να την βγάλουν από την κατάσταση της μόνιμης λήθης και απάθειας, λέγοντάς της τη σκληρή αλήθεια και υποδεικνύοντάς της τον κατάλληλο, μοναδικό πλην όμως απαραίτητο, δρόμο εξόδου, ήρθαν αντιμέτωποι με την απόρριψή της ( βλ. Καραμανλής προ των εκλογών του 2009, Σαμαράς μετά την αργή αλλά σταθερή πορεία ανάκαμψης που είχε με κόπο δρομολογήσει ).
Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Ο ναρκομανής αποζητά τη δόση του και τίποτε άλλο. Η παραμικρή υπόνοια προσπάθειας τού δημιουργεί δυσφορία, ευθέως ανάλογη της επιθυμίας του για ίασή του. Πλην όμως δεν γίνεται διαφορετικά. Για να βγεις από τον βάλτο πρέπει να εμπιστευτείς αυτόν που απλώνει το χέρι για να σε τραβήξει και να βάλεις τα δυνατά σου και ο ίδιος για τον σκοπό αυτό.
Τα ναρκωτικά μπορούν να χορηγηθούν με διαφόρους τρόπους. Στοματικά, ενέσιμα, υπόθετα. Κάπως έτσι, χορηγήθηκαν και στον ελληνικό λαό από τον πολιτικό dealer ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Στοματικά, με τα λόγια τα ψεύτικα και τα μεγάλα, ενέσιμα, με απατηλές, γεμάτες λαϊκισμό, ενέσεις ηθικού. όσο για τα υπόθετα, μην το επεξηγήσω περισσότερο, αυτή είναι μια κατάσταση που τη βιώνουμε όλοι με μάλλον επώδυνο τρόπο…Αλλωστε, όπως λένε και οι ειδικοί, η ψυχαγωγική χρήση υποθέτων δεν είναι συνήθης. Αυτό το έχουμε καταλάβει απολύτως την τελευταία τριετία…
Τα αποτελέσματα των ναρκωτικών εξαρτώνται, μεταξύ άλλων παραγόντων, και από τις προσδοκίες του χρήστη. Οι οποίες, στην περίπτωση του πραγματικά ταλαιπωρημένου ελληνικού λαού, ήταν μεγάλες – και ασφαλώς ανεδαφικές. Κι αυτό ήταν που εκμεταλλεύτηκε ο dealer της πολιτικής νάρκωσης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Εδωσε στον “χρήστη” εκείνο που ήθελε. Του υποσχέθηκε ό,τι ζητούσε. Ασφαλώς χωρίς την παραμικρή διάθεση ή σκέψη να το πράξει. Αλλά γιατί ένας dealer -έστω και πολιτικής νάρκωσης- να έχει ηθική;
Είναι επίσης ευρέως γνωστό ότι η χρήση ναρκωτικών συνδέεται συχνά με ποικιλία παρενεργειών. οι οποίες περιλαμβάνουν ζάλη, αϋπνία, αδυναμία συγκέντρωσης, απάθεια κ.α. Δηλαδή ακριβώς τα συμπτώματα που παρουσιάζει σήμερα η ελληνική κοινωνία. Αυπνη και ζαλισμένη περιφέρεται σε κύκλους, προσπαθώντας να ανακαλύψει μια λογική εξήγηση των όσων συμβαίνουν, να μεταφράσει την οργουελική συριζανελική γλώσσα ( επιτυχία η αποτυχία, θρίαμβος η πανωλεθρία, κατάκτηση η άτακτη υποχώρηση, ελάφρυνση η πρόθεστη επιβάρυνση κ.ο.κ.). Τα ναρκωτικά που πωλούν στον ελληνικό λαό οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι πιο επικίνδυνα επειδή είναι και νοθευμένα…Αλήθειες, διεστραμμένες από πλήθος ψεμάτων και αλληλλοαναιρέσεων.
Όμως ίσως χειρότερη από όλες τις παρενέργειες να είναι η απάθεια. Μια κατάσταση πλήρους έλλειψης δράσης, μια παθητική αποδοχή των όσων συμβαίνουν – ουσιαστικά επιβάλλονται στην ελληνική κοινωνία. Ελάχιστες κινήσεις αντίδρασης, προκύπτουσες περισσότερο από απελπισία και απόγνωση. Τίποτε το οργανωμένο και συντονισμένο. Αλλά αυτό το γράψαμε και προχθές σε άρθρο στο ThePresident. Για κάτι τέτοιο, ζητείται ηγέτης.
Οι κίνδυνοι από τα ναρκωτικά είναι πολλοί: μια ποικιλία ασθενειών, με τον θάνατο ως την φυσική κατάληξή τους. Η ελληνική κοινωνία – χρήστης των ναρκωτικών με τα οποία “την ποτίζουν” επί τριετία οι πολιτικοί dealer ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα αποδεχθεί αβασάνιστα και αδιαμαρτύρητα τον επερχόμενο θάνατό της; Οι τελευταίες εξελίξεις, με το Μακεδονικό και τις αλλεπάλληλες παραιτήσεις βουλευτών της κυβέρνησης υπό τη λαική πίεση, δείχνουν πως όχι….Ο καιρός τής ίασης μοιάζει να πλησιάζει γοργά.
