συνέντευξη: Γιάννης Τριανταφύλλου.
-Πότε έγραψες το Θύελλα στη Μακεδονία?
Το 1964, σαν σενάριο. Επρόκειτο να είναι το πρώτο Ελληνικό «γουέστερν» σε Χολιγουντιανό στιλ, επειδή εγώ, παρά το νεαρό της ηλικίας μου είχα βγάλει μια κάποια φήμη επειδή έγραφα το αμερικάνικο format σεναρίου, επειδή ήμουνα καπετάνιος στη «Μάσκα», επειδή έγραφα στα περισσότερα περιοδικά της εποχής, κλπ, κλπ… Ήταν παραγγελία της «Ιωαννίδης Films”. Μου μίλησαν για κάποιον αιμοσταγή Βούλγαρο Κομμιτατζή που αιματοκυλούσε την Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία και μου ζήτησαν να γράψω ένα περιπετειώδες σενάριο – ένα γουέστερν.
Θαρρώ ότι λόγω της τότε Λογοκρισίας που γινόταν από το Υπουργείο Πολιτισμού, ή δεν θυμάμαι πώς το έλεγαν τότε, ίσως και λόγω κόστους, το θέμα δεν προχώρησε. Δυο χρόνια αργότερα, το σενάριο έπεσε στα χέρια του Βασίλη Γεωργιάδη, αυτού του καλού σκηνοθέτη και γλυκού ανθρώπου που έγινε στενός φίλος και φανατικός «Κορινικός, της «πένας», όπως με αποκαλούσε,, μπήκε στη μέση η μεγάλη εταιρεία «Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης» και με Διευθυντή Παραγωγής τον Τάκη Βουγιουκλάκη, τον αδερφό της Αλίκης και υποψήφιο πρωταγωνιστή τον Νίκο Κούρκουλο, στις δόξες του τότε, ξεκίνησε μια δεύτερη προσπάθεια, αλλά δεν καρποφόρησε επειδή έβαλε τα δαχτυλάκι του ένα «ζευγάρι» της εποχής εκείνης – δημοσιοσχεσίτης της Δαμασκηνός ο ένας, ηθοποιός ο άλλος – και η δουλειά χάλασε. Κίνητρο, κατά τα γνώμη μου, ο φθόνος, που έμελλε να με ακολουθήσει σε όλη την «σταδιοδρομία» μου.
Το μυθιστόρημα γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα το 1974, όταν αυτοεξόριστος στην Αγγλία, προσπαθούσα να φτιάξω ξανά την επαγγελματική ζωή μου. Πουλήθηκε το 1977 στον εκδοτικό οίκο David & Charles, αλλά δεν εκδόθηκε ποτέ επειδή, όπως πληροφορήθηκα αργότερα, είχαν βάλει το δαχτυλάκι τους οι Βούλγαροι Σκοπιανοί, που είναι καλά δικτυωμένοι σε ολόκληρη την υφήλιο, όπως αποδεικνύουν και τα πρόσφατα γεγονότα. Τις πληροφορίες μου έδωσε ο Νίκος Μάρτης, άλλοτε υπουργός του Κ. Καραμανλή, Μακεδονολόγος μεγάλης αξίας, σε συνάντησή μας στο Λονδίνο, που παρακολουθούσε το όλο θέμα με πόνο ψυχής.
–Τι πραγματεύεται? Ποιά είναι η υπόθεσή του?
Μελέτησα πολύ το θέμα, ήθελα να βασιστώ σε αλήθειες, όχι να κάνω προπαγάνδα. Κι όταν διάβασα την αναφορά του Άγγλου Γενικού Προξένου Θεσσαλονίκης του 1903 στο Αγγλικό Υπουργείο Εξωτερικών, όπου περιέγραφε με φρικιαστικές λεπτομέρειες τι ακριβώς έκαναν οι Βούλγαροι στους Έλληνες, η φαντασία μου πήρε φωτιά, μπήκαν στη μέση οι γνώσεις μου περί γουέστερν (είχα γράψει κοντά στα 200 για το περιοδικό «Φαντασία», «Μυστήριο» και «Μάσκα) και ιδιαίτερα περί συγγραφής thriller κι έτσι γεννήθηκε το Tempest in Macedonia, όπου μια ομάδα Ελλήνων μπαίνει κρυφά στην Τουρκοκρατούμενη Μακεδονία, με αποστολή να σκοτώσει τον αρχι-Κομμιτατζή Ιβάνοφ και να εμψυχώσει και να ξεσηκώσει τους Έλληνες. Απλή, σαφής γραφή, χωρίς λογοτεχνικές φιοριτούρες (Αμερικάνικη Σχολή), με έμφαση στη φιλία, αλλά και στο ελάττωμα του Έλληνα να κάνει του κεφαλιού του και να χάνει το παιχνίδι.
–Ποιό ήταν το διεθνές πολιτικό αλλά και εγχώριο ελληνικό κλίμα όταν το έγραψες?
Έγραφα ενώ ακόμα βρισκόταν στην εξουσία η χούντα, που με είχε αναγκάσει στην αυτοεξορία, χωρίς την οικογένειά μου και ενώ εισέβαλλαν τα Τουρκικά στρατεύματα στην Κύπρο, με τον Λάκη Γεωργιάδη, νεαρό «μαθητή» μου τότε, δεινό σκιτσογράφο, ξαπλωμένο μπρούμυτα στο πάτωμα, να σκιτσάρει την εικονογράφηση του μυθιστορήματος, να πίνει βότκα και να βλαστημάει τους Τούρκους – όπως κι εγώ. Διεθνώς, οι μεγάλοι τρώγονταν, όπως συνήθως και η Αγγλία, επηρεασμένη από τις αλλοδαπές αφεντιές μας είχε αρχίσει να βγάζει τραπεζάκια στα πεζοδρόμια και να σερβίρει εκτός εστιατορίων και μπαρ!
–Συνάντησε αντιδράσεις? Ποιές ήταν οι κριτικές?
Στην πρώτη του Ελληνική έκδοση γύρω στη δεκαετία του ’80, ο τότε εκδότης πρότεινε να το βάλλει σε όλες τις σχολικές βιβλιοθήκες και τις βιβλιοθήκες των φυλακών ΔΩΡΕΑΝ, αλλά το Ελληνικό Κράτος αρνήθηκε. Όσο για κριτικές – ποιες κριτικές, καλές ή κακές; Μόνο ο Γκίκας Μελαχρινός αποτόλμησε να κάνει κριτική σε βιβλίο μου (ΙΝΤΡΙΓΚΑ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ), όλοι οι άλλοι, και ιδιαίτερα οι «συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας» με έχουν γραμμένο εκεί όπου δεν πιάνει μελάνι, με πρωτοστατούντα κάποιον κύριο που τον έχω βαφτίσει κύριο ΦίΦη! Κυριολεκτικά. Στις αρχές του χρόνου εκδόθηκε, επιτέλους, διεθνώς στην αγγλική γλώσσα, αλλά η μόνη ένδειξη που έχω είναι από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, όπου το Public το έχει κατατάξει στα best-sellers – όπως με πληροφορούν.
–Τώρα επανακυλοφορεί. Πώς προέκυψε η επανακυκλοφορία, ποιά είναι τα σχόλια που γίνονται, το ενδιαφέρον κ.λπ.?
Γνωρίστηκα μέσω φίλου με τον εκδότη Νίκο Χατζόπουλο το εκδοτικού οίκου Brainfood/ΟΞΥ και υπέγραψα μαζί του συμβόλαιο για τη «Θύελλα» και για ένα detective story με τίτλο Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟΥ που θα εκδοθεί προσεχώς. Έχουν γίνει κάποια καλά σχόλια για την «Θύελλα», ιδιαίτερα από κατοίκους του Καναδά και της Αυστραλίας, και μια-δυο καλές κριτικές εδώ στην Ελλάδα, αλλά το LIFO δεν το συμπεριέλαβε στα καλύτερα 43 μυθιστορήματα του 1918, παρά το γεγονός ότι για το ΙΝΤΡΙΓΚΑ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ μου είχε πάρει μια πολύ επαινετική συνέντευξη! Ίσως να μπορώ να μαντέψω ποιος έβαλε το δαχτυλάκι του!!! Δεν έχει σημασία, όμως, να είναι καλά.
–Μια γενική τοποθέτησή σου για το “Μακεδονικό” και τις πρόσφατες εξελίξεις της “συμφωνίας”.
Ντρέπομαι, για να μη πω ότι έχω αρρωστήσει, όχι τόσο επειδή δόθηκε η ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» σε ένα κομμάτι της Μακεδονίας που, πραγματικά, είναι στα βόρεια, όσο για το γεγονός ότι για μια ακόμα φορά φάγαμε καρπαζιές από τους ανθρώπους που έγιναν άνθρωποι με τις γνώσεις και τα επιτεύγματα κάποιων Ελλήνων που σε λίγο καιρό – θυμήσου τα λόγια μου – θα αμφισβητηθεί η ελληνικότητά τους! Κι όλα αυτά για ένα γινάτι που λεγόταν Βάρκιζα!!!Τέτοιο μίσος για την Ελλάδα δεν το περίμενα, ήξερα ότι σοβούσε, το ένιωσα έντονα στα 27 χρόνια που έζησα στην Αγγλία και σε κάποιες επαφές μου με Χολιγουντιανούς παράγοντες, και, φυσικά, το εμπέδωσα με τα διάφορα ντόπια δημοσιεύματα και τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών αυτής της θλιβερής ιστορίας, αλλά σε τέτοιο σημείο, να μας υποχρεώσουν οι μεν σε τέτοια ταπείνωση και να την δεχτούν οι δε – ΠΟΤΕ! Όταν λέω ότι έχω αρρωστήσει, το εννοώ. Λες και κάτι έχει σπάσει μέσα μου…
πηγή: Poplike.gr
