«Μου γνέφει η Ανατολή – η Ιαπωνία – αλλά λιγάκι ανησυχώ ότι θα γίνω πολύ Ζεν εκεί, και το γράψιμο μου θα στερέψει» έλεγε ο Ντέιβιντ Μπόουι το 1980.
Η σύνδεση του Μπόουι με τη Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου ήταν πολύ δυνατή. Νωρίς ενδιαφέρθηκε για το λαϊκό θέατρο Καμπούκι, κι αυτό φάνηκε στη γλώσσα σώματος που εξέλιξε επί σκηνής, στα κοστούμια του, στο μεϊκάπ. Αργότερα, δούλεψε μαζί με τον σχεδιαστή μόδας Κανσάι Γιαμαμότο, με τον μουσικό Τομογιάσου Χοτέι, με τον σκηνοθέτη Ναγκίσα Όσιμα.
Ήρθε ο καιρός για ανταπόδοση της αγάπης.
Στην Ιαπωνία, το Ukiyo-e Project, το οποίο στοχεύει να απεικονίζει σύγχρονες εμβληματικές φιγούρες της ποπ σκηνής σε έργα ukiyo-e (παραδοσιακή ιαπωνική ζωγραφική) παρήγγειλε στον ζωγράφο Μασούμι Ισικάουα δύο έργα με τον Ντέιβιντ Μπόουι.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Project τιμά καλλιτέχνες της Δύσης. Έχουν προηγηθεί οι Kiss και Iron Maiden.
Στο πρώτο έργο, ο Ισικάουα άντλησε έμπνευση από τη φωτογραφία του Μπράιαν Ντάφι, με τον Μπόουι γυμνόστηθο και την κόκκινη αστραπή να πέφτει διαγώνια στο πρόσωπό του (το εξώφυλλο του «Alladin Shane», του 1973). Ο Ιάπωνας ζωγράφος «βλέπει» τον Μπόουι ως Κιντομάρου, έναν γητευτή φιδιών της μυθοπλασίας της περιόδου Καμακούρα.
