Μόλις προχθές το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων δημοσίευσε -και μάλιστα στην πρώτη του σελίδα- άρθρο του Κ.Λαλιώτη για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Κάποιοι έσπευσαν να πούν ότι το άρθρο αυτό είχε ξαναδημοσιευτεί και παλαιότερα με αφορμή την ημέρα μνήμης από τον θάνατο του Α.Παπανδρέου. Όπως και να έχει πάντως, η δημοσίευση του άρθρου από το ΑΠΕ έχει μια ιδιαίτερη σημειολογία.
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο άλλοτε πανίσχυρος παράγοντας των κυβερνητικών σχημάτων του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν μιλά ή δεν εμφανίζεται τυχαία. Άλλωστε, είχε πολύ καιρό να παρέμβει στα δημόσια πράγματα της χώρας.
Προχθες, επέλεξε με άρθρο του αυτό να αποκαταστήσει την τραυματισμένη (σε ένα κοινό) εικόνα του Ανδρέα Παπανδρέου. Ισχυρίστηκε, με επικοινωνιακή δεινότητα είναι η αλήθεια, ότι οι χαρακτηρισμοί που του αποδόθηκαν όπως: «Λαϊκιστής», «Λαοπλάνος», «Δημαγωγός», «Κρατιστής», «αντι-Ευρωπαϊστής», «Ολετήρας», «Φαύλος», «Αναχρονιστής» δεν είχαν επαφή με την πραγματικότητα. Αντίθετα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο οι χαρακτηρισμοί αυτοί θα μπορούσαν να αποδοθούν ευκολότερα σε κυβερνήσεις και πολιτικούς της Ν.Δ.
Ο Κώστας Λαλιώτης, με αυτή την πολιτική επανατοποθέτησή του είναι αλήθεια ότι επιχειρεί να μεγεθύνει την απόσταση που χωρίζει τον ίδιο, πιθανόν και το κόμμα του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αυτό όμως που συζητείται έντονα, είναι η επιχείρηση παραλληλισμού του Ανδρέα με τον Τσίπρα. Πώς επιτυγχάνεται αυτό; Οι χαρακτηρισμοί για τον Ανδρέα τους οποίους αποκρούει ο Κ.Λαλιώτης, προσομοιάζουν με εκείνους που σήμερα αποδίδονται στον Αλέξη Τσίπρα.
Έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές δεν θεωρούν καθόλου τυχαίο το άρθρο, ούτε τη στιγμή και το Μέσο που επιλέχθηκαν προκειμένου να δημοσιοποιηθεί.
Άλλοι, επαναλαμβάνουν τη φημολογία που θέλει τον Κ.Λαλιώτη να βρίσκεται κοντά με την Κουμουνδούρου, με το άρθρο να αποτελεί τα «προεόρτια» μιας ευρύτερης κεντροαριστερής προσέγγισης.
Ο χρόνος θα δείξει.
