Τέτοιες ημέρες πριν από 28 χρόνια, ο Μανόλο Χιμένεθ ζούσε το όνειρο κάθε ποδοσφαιριστή. Ο αριστερός μπακ και αρχηγός της Σεβίλης ετοιμαζόταν να λάβει μέρος στην πιο εμβληματική αθλητική διοργάνωση μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες: την τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Σήμερα, ο προπονητής που οδήγησε τη σεζόν 2017-18 την ΑΕΚ στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, μοιράζεται μαζί μας τις αναμνήσεις από το Mondiale της Ιταλίας. Ο Ανδαλουσιανός μίλησε για τη διοργάνωση που αρχίζει σε λίγες ημέρες στη Ρωσία, αποκάλυψε ποια ομάδα θα ήθελε να προπονήσει και συγκινήθηκε, όταν του δείξαμε ένα αυτοκόλλητο με τη φωτογραφία του και τη φανέλα της La Roja από τη συλλογή του 1990.
«Τότε είχα μακρύ μαλλί! Επιτρέψτε μου να το βγάλω μία φωτογραφία. Θα αρέσει πολύ στον μικρό μου γιο» είπε ο Ισπανός προπονητής της Λας Πάλμας.
«ΑΥΤΗ Η ΦΑΝΕΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ»!
Μας κάνει εντύπωση που δεν είχατε ως αναμνηστικό τη συγκεκριμένη συλλογή, δεδομένου ότι ήταν η μοναδική μεγάλη διοργάνωση της καριέρας σας.
«Δεν το είχα αντιληφθεί καν ότι υπήρχε το πρόσωπό μου σε αυτοκόλλητο. Όταν μου δείξατε τη συλλογή “Ιταλια 90”, κατάλαβα ότι θα είμαι κι εγώ μέσα. Γενικά, ήμουν τόσο συγκεντρωμένος στη δουλειά μου που δεν φρόντιζα να κρατάω αναμνήσεις. Δεν μπορούσα να αντιληφθώ ότι όλα έχουν ένα τέλος».
Δηλαδή δεν έχετε κρατήσει αναμνηστικά, φανέλες και όλα τα σχετικά;
«Αυτό που συμβαίνει μερικές φορές είναι ότι έρχονται διάφοροι φίλοι και μου ασκούν ένα είδος ψυχολογικού εκβιασμού. Έτσι, ακόμα κι αυτές τις φανέλες μπορεί να τις δώσω!
Στο Μουντιάλ του 1990 είχαν δώσει στον καθένα μας 100 φανέλες. Τις έδωσα όλες σε φίλους και γνωστούς. Κράτησα μόνο μία κι αυτό γιατί νευρίασε η σύζυγός μου. Μου είπε: “Αυτή είναι για το παιδί σου. Δεν θα τη δώσεις”!».
Ποιος ήταν ο καλύτερός σας φίλος από την εθνική Ισπανίας;
«Ο καλύτερός μου φίλος τότε ήταν ο Ράφα Παθ. Ήμασταν συμπαίκτες και στη Σεβίλη. Ο κολλητός μου όμως, μέσα και έξω από το γήπεδο, ήταν ο Ραμόν Βάθκεθ, o οποίος ήταν τραυματίας και έχασε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Είχαμε πολύ καλές σχέσεις με τον Μπακέρο, τον Μπεγκιριστάιν, τον Μάρτιν Βάθκεθ. Ήμασταν πολύ καλή ομάδα».
Ναι, αλλά εκείνη η ομάδα δεν είχε πλησιάσει τις επιτυχίες της σύγχρονης…
«Τότε ήταν η Αργεντινή, η Γερμανία, η Ιταλία, η Βραζιλία. Πολλές δυνατές ομάδες. Εμείς δεν είχαμε, όμως, τη φιλοδοξία που έχει η σημερινή εθνική Ισπανίας, που θέλει να κερδίζει τα πάντα. Τότε ήταν τόσο δυνατό το ισπανικό πρωτάθλημα που, όταν φτάναμε σε τελικούς Μουντιάλ ή EURO, δεν είχαμε δυνάμεις να συνεχίσουμε».
Πιστεύετε ότι ο κύκλος των επιτυχιών έχει κλείσει για την Ισπανία;
«Την τελευταία δεκαετία το παγκόσμιο ποδόσφαιρο στρέφεται γύρω από αυτό που προτείνει η Ισπανία, γύρω από αυτό που παίζεται και στην Ισπανία.
Πολλές εθνικές ομάδες προσπάθησαν να μιμηθούν τον ισπανικό τρόπο. Η Ισπανία έκανε έναν μεγάλο κύκλο και τώρα η ανανέωση βρίσκεται σε εξέλιξη. Ο Τζούλεν (σ.σ. Λοπετέγκι, ομοσπονδιακός προπονητής) κάνει εξαιρετική δουλειά. Έχει διατηρήσει τον κορμό που μας έκανε μεγάλους στο παρελθόν και εφοδιάζει την ομάδα με νέους παίκτες. Ο Ινιέστα, ο Σέρχιο Ράμος, ο Νταβίντ Σίλβα, ο Πικέ συνεχίζουν να αγωνίζονται και μπαίνουν ο Ασένσιο, ο Ίσκο, ο Κόκε, ο Τιάγκο. Δεν έχει σταματήσει να ανανεώνεται. Όλοι πίστευαν ότι, όταν σταμάτησαν παίκτες όπως ο Τσάβι και ο Πουγιόλ, το ισπανικό ποδόσφαιρο θα έχανε το μεγαλείο του. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, γιατί έχουμε δουλέψει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο και στις μικρότερες ηλικιακές κατηγορίες, ώστε να βγαίνουν συνεχώς νέοι παίκτες.
Το παρόν είναι για να κερδίζεις, αλλά δεν υπάρχει χρόνος να βελτιωθείς. Στις ακαδημίες υπάρχει χρόνος και εκεί πρέπει να αναζητούμε τη βελτίωση».
«ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΩ…»
Τι να περιμένουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, καθώς τα δεδομένα αλλάζουν γρήγορα;
«Περιμένω ότι θα δούμε ωραίο ποδόσφαιρο. Το 1990 ήταν η Δυτική Γερμανία. Και τώρα είναι υποψήφια. Είναι ένα μίνι πρωτάθλημα και πολλές ομάδες μπορεί να το κερδίσουν. Αλλά είναι περίπλοκο για να μπορείς να πεις με σιγουριά ποιος είναι το φαβορί, γιατί υπάρχουν πολλοί παράγοντες που κρίνουν την τελική έκβαση. Ανάμεσα σε αυτούς και η τύχη. Για μένα, βέβαια, η τύχη δεν είναι το πλέον σημαντικό, γιατί πιστεύω ότι, όσο περισσότερο δουλεύεις, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχεις. Ωστόσο, ποτέ δεν είναι 100% σίγουρο κι αυτό είναι το μεγαλείο αυτού του αθλήματος».
Ας πούμε ότι σας δινόταν η ευκαιρία να βρεθείτε με μία ομάδα στο Μουντιάλ. Μόνο για ένα μήνα! Ποια διαλέγετε;
«Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα την εθνική Ελλάδας, αλλά αυτό δεν γίνεται για δύο λόγους. Πρώτον επειδή δεν μετέχει στο Μουντιάλ και δεύτερον επειδή έχει έναν πολύ καλό προπονητή!
Θέλω να κερδίσει η Ισπανία και θα ήμουν πολύ χαρούμενος να είναι και η Ελλάδα.
Για ένα μήνα, όμως, και μετά να επιστρέψω (σ.σ. το σκέφτεται)… Θα ήθελα την Αγγλία! Γιατί παίζει με πάθος που δεν συναντάς πουθενά αλλού. Κάποιες φορές τούς βγαίνουν τα πράγματα, κάποιες δεν τους βγαίνουν, αλλά το πάθος δεν τους λείπει ποτέ. Μου αρέσει το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που παίζουν οι Άγγλοι. Μου αρέσει το πάθος μέσα στο γήπεδο, αλλά και στις κερκίδες».
