*Ειδικού συνεργάτη
Το οικονομικό μέρος της συμφωνίας για τη μεταπολεμική στήριξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες, μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, του παγκόσμιου συστήματος στους τομείς του εμπορίου και της ασφάλειας, ήταν μια σειρά από διεθνείς διαπραγματεύσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1940, οι οποίες δημιούργησαν την General Agreements on Tariffs and Trade (GATT). Από τη μετεξέλιξη αυτών των συμφωνιών, προέκυψε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα ως Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (WTO). Το βασικό πλαίσιο του οργανισμού είναι ότι οι ΗΠΑ, δεν έχουν ισχυρότερη νομική βάση από οποιαδήποτε άλλη χώρα, παρά το γεγονός ότι έχουν την ισχυρότερη οικονομία και ένοπλες δυνάμεις στον πλανήτη. Αυτό τελειώνει.
Η αποδοχή από την Ουάσιγκτον, μέχρι σήμερα, αυτής της λογικής, είναι αυτό που επιτρέπει τη εύρυθμη λειτουργία του διεθνούς συστήματος. Ο WTO, είναι ο οργανισμός που διαχειρίζεται την οικονομική πλευρά του διεθνούς συστήματος. Και είναι βέβαιο ότι σχεδόν κάθε χώρα στον κόσμο θα τον χρησιμοποιήσει για να προσφύγει νομικά εναντίον των ΗΠΑ, στην περίπτωση που τους επιβάλλει δευτερεύουσες κυρώσεις, σε κρίσεις όπως αυτή με την αποχώρηση από τη διεθνή συμφωνία για τα πυρηνικά με το Ιράν.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τράμπ, και η κυβέρνησή του, έχουν για αυτόν ακριβώς το λόγο βάλλει στο στόχαστρο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου.
Σε μια πρώτη κίνηση η Ουάσιγκτον μέσω του πρέσβη της στον οργανισμό, ξεκαθάρισε ότι εάν ο WTO, δεν εξυπηρετεί τα άμεσα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ, θα μπλοκάρει την αντικατάσταση των δικαστών στο δικαστήριο του οργανισμού που εξετάζει προσφυγές, μόλις ολοκληρώνονται οι θητείες τους. Οι ΗΠΑ έχουν δικαίωμα βέτο σε αυτό και μέχρι το τέλος του χρόνου, εάν το κάνουν, το σύστημα επίλυσης διαφορών του οργανισμού θα καταρρεύσει λόγω έλλειψης δικαστών. Σαν αποτέλεσμα θα καταρρεύσει και ο ίδιος ο οργανισμός.
Ένας προσεκτικός και με ρεαλιστική ματιά παρατηρητής – αναλυτής διεθνών εξελίξεων, θα διαπιστώσει ότι το ενδιαφέρον των ΗΠΑ, στρατηγικά και πολιτικά, για διεθνή θέματα βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Η αμερικανική οικονομία είναι η λιγότερο ευάλωτη στο διεθνές σύστημα, αλλά την ίδια στιγμή οι ΗΠΑ είναι η μόνη χώρα που έχει τη δυνατότητα να το διατηρήσει ασφαλές και σε ισορροπία. Η επανάσταση των σχιστόλιθων, έχει κάνει την παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ, ανταγωνιστική σε αυτές των χωρών του ΟΠΕΚ, και στο τέλος του 2020 η Αμερική θα είναι καθαρός εξαγωγέας πετρελαίου. Σε πολιτικό επίπεδο στο εσωτερικό της χώρας, η επικρατούσα άποψη σε Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικάνους, δεν είναι φιλική στο υπάρχων πλαίσιο διεθνούς εμπορίου. Αυτό είναι πολύ πιθανό να εκφραστεί και στις επερχόμενες εκλογές του Νοεμβρίου για το Κογκρέσο. Το δολάριο συνεχίζει να κυριαρχεί στο διεθνές εμπορικό σύστημα και η κυβέρνηση Τράμπ, έχει ανακαλύψει ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτό το γεγονός για να τιμωρήσει χώρες, σε θέματα που δεν έχουν να κάνουν, με το διεθνές εμπόριο, αλλά έχουν να κάνουν με την εθνική ασφάλεια, βλέπε Ιράν.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, λειτουργεί διότι οι ΗΠΑ επέτρεπαν, μέχρι σήμερα, σε αυτόν να διαχειρίζεται διεθνή οικονομικά θέματα. Με την αφαίρεση αυτού του πλαισίου, όλος ο πλανήτης θα εισέλθει, σε μια νέα, αλλά όχι και τόσο άγνωστη στους γνωρίζοντες ιστορία, εποχή, όπου αυτός που είναι στην καλύτερη κατάσταση οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά, θα είναι αυτός που έχει το πάνω χέρι. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, με βάση αυτά που παρουσιάζονται παραπάνω, αυτή είναι μια ιδανική εξέλιξη. Για τους υπόλοιπους στο διεθνές σύστημα όχι και τόσο.
Όσοι υπολογίζουν στο σαθρό οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καλά θα κάνουν να ρίξουν μια ρεαλιστική ματιά στις νωπές εξελίξεις στην Ιταλία. Ρωσία και Κίνα, ήδη βρίσκονται σε διαδικασία να κάνουν τη μεγάλη συμφωνία με την Ουάσιγκτον.
Ο Ντόναλντ Τράμπ, η κυβέρνηση του και οι Ηνωμένες Πολιτείες μόλις αρχίζουν.
