“Σκουπιδοσέλφι”. Το νέο τρεντ των τουριστών στην Ελλάδα

Το νέο τρεντ των τουριστών που επισκέπτονται κάποιους από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς της Ελλάδας για να κάνουν τις διακοπές τους, δεν είναι ούτε οι selfies μπροστά σε μνημεία, μουσεία, γραφικά σοκάκια, απέραντες αμμουδιές, καταγάλανες παραλίες και μαγευτικά ηλιοβασιλέματα, ούτε τα βίντεο με βουτιές στην θάλασσα και… βούτες στην χωριάτικη και το τζατζίκι… Είναι οι selfies με μαντήλια σε μύτες και στόματα, μπροστά σε βουνά σκουπιδιών.
Αυτή την περίοδο, το εντονότερο πρόβλημα αντιμετωπίζει η Κέρκυρα, με μεγάλη διαφορά, καθώς οι δρόμοι και τα σοκάκια του νησιού έχουν «πνιγεί» από τα βουνά των σκουπιδιών, ενώ δεν φαίνεται και κάποια λύση στον ορίζοντα. Ακολουθούν η Ζάκυνθος, το Αίγιο, το Διακοπτό, η Άνω Μεσσηνία, κάποια σημεία της Λακωνίας και πολλές άλλες περιοχές της Πελοποννήσου.
Οι τρεις Περιφέρειες που δεν έχουν καταφέρει την μετάβαση της διαχείρισης των απορριμμάτων τους στη νέα κατάσταση, από τους ΧΥΤΑ στους ΧΥΤΥ, είναι της Δυτικής Ελλάδας, της Πελοποννήσου και των Ιονίων νήσων. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι υπόλοιπες έχουν λύσει το πρόβλημα ή ότι οι πολίτες τους δεν έχουν αρχίσει να «παίρνουν μυρωδιά» από ένα πιθανότατο δυσώδες μέλλον.
Η ευθύνη, όμως, δεν είναι αποκλειστικά των Περιφερειών και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν το μικρότερο μερίδιο, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι είναι αθώες της… βρώμας. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι συνδυασμός πολλών συνισταμένων όπως, μηνύσεις κατοίκων που δεν θέλουν στην περιοχή τους κανενός είδους διαχείριση απορριμμάτων, προσωρινή παύση εργασιών μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση, καθυστέρηση, αδυναμία ή και αδιαφορία των εργολάβων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει, εμπόδια από τοπικούς βουλευτές και υπουργούς που θέλουν να πλήξουν είτε την τοπική είτε την περιφερειακή αρχή κ.ο.κ.
Συνήθως είναι μια μίξη κάποιων από τα παραπάνω, που συνδυάζεται με την ανικανότητα των δημοτικών αρχών και παράγει τα δυσώδη αποτελέσματα που «απολαμβάνουν» κάτοικοι και επισκέπτες.
Το θέμα είναι να βρεθούν λύσεις «χθες» και το υπουργείο Εσωτερικών να σταματήσει να κάνει μία τον Σολομώντα και μία τον Πόντιο Πιλάτο, ανάλογα την «απόχρωση» του τοπικού άρχοντα και να συμβάλει ουσιαστικά, ως οφείλει, στην αντιμετώπιση του προβλήματος, πριν πάρει διαστάσεις μη αναστρέψιμες.
Αρκετά ρεζίλι έχουμε γίνει με όλα τα άλλα.