*Του Υψηλάντη Τζούρου
Δέκα Έλληνες οικονομολόγοι, μετάξύ αυτών οι Βέργος, Χιόνης, Κατσανέβας, Λαπαβίτσας και 6 ακόμα καθηγητές οικονομικών έγραψαν ‘άρθρο – παρέμβαση’ για την περίπτωση της Ιταλίας, η οποία κατά την άποψη τους ‘μαστίζεται από τη λιτότητα την οποία επιβάλει η ”γερμανοκρατούμενη Ευρώπη’.
Και όλο αυτό, επειδή ο Πρόεδρος της Ιταλίας, δεν δέχθηκε ως Υπουργό Οικονομικών τον Σαβόνα που δημοσίευσε τον ‘πρακτικό οδηγό για την έξοδο απο το ευρώ’.
Δημοσιονομική χαλάρωση και δημόσιες επενδύσεις.
Προτείνουν δηλαδή, αύξηση του δημοσίου χρέους, αφού είναι προφανές πως τα λεφτά δεν δημιουργούνται εκ του μη όντος και τα δημόσια έργα από κάπου θα πρέπει να πληρωθούν!
Κι όμως, όπως ανέφερα και στο προηγούμενο μου άρθρο στο The President, οι J. Perez και Irene Solera, στην ανακοίνωση της μελέτης τους ‘Developments in public investment during the crisis and the recovery’ για την Τράπεζα της Ισπανίας στα τέλη του 2017 πως πολλές φορές οι δημόσιες επενδύσεις δεν είναι στοχευμένες, ώστε να φέρουν μεγαλύτερη ωφέλεια από τα χρήματα που κοστίζουν κι ότι παρότι αυτές χρειάζονται για να πάρει μήνυμα σταθερότητας η αγορά, δεν επαρκούν για να αλλάξει η φορά μιας οικονομίας.
Επίσης, οι 10 καθηγητές, δεν θίγουν πουθενά το προφανές που όμως δείχνει το γράφημα που παραθέτω από πρόσφατη αποτύπωση του ΔΝΤ για την Ιταλία, με τη σύγκριση εισοδημάτων πριν και μετά το Ευρώ.
Οι συνταξιούχοι και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είδαν τα εισοδήματα τους να αυξάνονται, ενώ οι νέοι να μειώνονται.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι οι μόνοι που κράτουν μια σχετική ισορροπία στην οικονομία, αλλιώς αυτή θα είχε τιναχτεί στον αέρα προ πολλού.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Διότι η γενιά των baby boomers συνταξιοδοτείται και οι χώρες δεν υιοθετούν πολιτικές φιλιικές στην επιχειρηματικότητα, αλλά αντί αυτού στοχεύουν στα ίδια ξεπερασμένα, γενικού τύπου οικονομικά εργαλεία και αναζητούν ‘μπαμπούλες’ στο κοινό νόμισμα και την υποτιθέμενη ‘λιτότητα’.
Ποια είναι η μόνη βιώσιμη λύση για τις χώρες της Δύσης;
Οι χώρες πρέπει να δημιουργήσουν χρηματοοικονομικά εργαλεία με τα οποία θα στηρίζουν τους νέους να επιχειρήσουν, ενώ θα υιοθετήσουν πλήρως όλους τους μηχανισμούς υποβοήθησης των μικρών επιχειρήσεων.
Ταυτόχρονα, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πρέπει να κατευθυνθούν, ώστε αντί να καταναλώνουν, να επενδύουν στις επιχειρήσεις αυτές, ώστε να γεφυρωθεί το χάσμα των γενέων χωρίς ακραίες πολιτικές.
Έτσι θα μειωθεί το έλλειμα που έχει κάθε χώρα,θα αυξηθεί εγγενώς το ΑΕΠ και οι επενδύσεις, ενώ προφανώς θα βελτιωθεί το εισόδημα των ανθρώπων, ιδίως των νεότερων.
Τι πιο λογικό άλλωστε από το να στηρίξουν οι γονείς τα παιδιά τους, ώστε αυτά να δημιουργήσουν και να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά;
Όσες χώρες ανέπτυξαν τέτοια χρηματοοικονομικά εργαλεία, άνθισαν οικονομικά και κοινωνικά.
*Ο Υψηλάντης Τζούρος είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Πηγές: 1) https://www.bde.es/f/webbde/SES/Secciones/Publicaciones/InformesBoletinesRevistas/NotasEconomicas/T4/files/bene1704-nec10e.pdf
2) http://www.imf.org/~/media/Files/Publications/CR/2017/cr17237.ashx
