*Του Νίκου Αρμένη
Με ρωτούν μερικές φορές: «Έχεις πάντα διάθεση για τρέξιμο;».
Φυσικά και δεν έχω πάντα διάθεση για τρέξιμο.
Πώς να έχω διάθεση δηλαδή να αφήσω τα ωραίο και ζεστό κρεβατάκι μου το χειμώνα για να βγω πρωί πρωί με την αυγούλα με το σορτσάκι έξω για τρέξιμο;
Πώς να έχω διάθεση καλοκαιριάτικα να ξυπνάω άγρια χαράματα για προπόνηση προκειμένου να προλάβω το πάρτυ που κάνει καθημερινά ο ήλιος..;
Και πώς να έχω διάθεση για τρέξιμο εκείνες τις ημέρες που τρέχω σαν το Βέγγο όλη μέρα στη δουλειά ή τα προβλήματα που έχω κληθεί να αντιμετωπίσω την προηγούμενη ημέρα μοιάζουν ανυπέρβλητα;
Κι όμως. Έχω δεν έχω διάθεση δένω τα κορδόνια μου, πατάω ΟΝ στο gps μου και ξεκινώ..!
Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, στα 8 χρόνια που τρέχω συστηματικά ζήτημα είναι να έχω υποκύψει σε τέτοιες σκέψεις 3 ή 4 φορές.
Την προπόνησή μου θα την κάνω ο κόσμος να χαλάσει.
Και κάθε φορά ακούω το σώμα μου να διαμαρτύρεται στα πρώτα χλμ.
Με ψέλνει κανονικά. Ύστερα συμμορφώνεται. Και στο τέλος με ευγνωμονεί!
Όσο για το ντους μετά την προπόνηση, θα το παρομοίαζα με την απόλαυση που μου προσφέρει ένα δροσερό μπολ οικογενειακού προφιτερόλ στις περιόδους που μου επιτρέπω την κατανάλωση γλυκών!
Ο κανόνας λέει πως όταν ξεκινώ τη μέρα μου με τρέξιμο, τα καταφέρνω μετά καλύτερα στις όποιες δραστηριότητές μου μέχρι το βράδυ.
Καταλήγω στο συμπέρασμα πως δικαιολογίες δεν υπάρχουν τελικά.
Με καλή ή κακή διάθεση, ξεκινάς να τρέχεις. Στην πορεία η διάθεση από κακή θα γίνει καλή, και από καλή υπέροχη..! Νόμος.
Υπάρχουν και εξαιρέσεις βέβαια που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Μέρες που βγήκα με σούπερ διάθεση για προπόνηση και αποδείχθηκε η προσπάθειά μου – για χ ή ψ λόγους – λίγο πιο εύκολη από ορειβασία στον Όλυμπο…
Για τέτοια σπαρίλα μιλάμε..
Ή άλλες φορές που ένα τυχαίο γεγονός ή ακόμα και μια φευγαλέα σκέψη κατόρθωσε να με επηρεάσει ψυχολογικά σε τέτοιο βαθμό που ένιωθα το σώμα μου βαρύ κι ασήκωτο..
Αλλά αυτά συμβαίνουν σπάνια. Για την ακρίβεια συμβαίνουν όταν το αποφασίσουμε. Συνειδητά ή ασυνείδητα.
Νομίζω ο Χαρούκι Μουρακάμι (*) έχει γράψει σχετικά, πως θα μπορούσε να βρει 1000 λόγους για να μην τρέχει και 1 εκατομμύριο λόγους για τους οποίους αισθάνεται εξαρτημένος από το τρέξιμο.
Αυτή είναι και η απάντηση. Όταν σκέφτεσαι τους λόγους που σε κάνουν να θέλεις να τρέχεις, οι εσωτερικές «σειρήνες» που σου λένε το αντίθετο είναι σαν να σφυρίζουν σε κουφό.
(*) Ο Χαρούκι Μουρακάμι είναι ένας από τους κορυφαίους Ιάπωνες συγγραφείς και δεινός μαραθωνοδρόμος. Τα βιβλία του πουλάνε εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια θεωρείται φαβορί για το Νόμπελ Λογοτεχνίας και μεταξύ άλλων έχει γράψει το βιβλίο «Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο».
*Ο Νίκος Αρμένης εργάζεται ως πολιτικός συντάκτης στον τηλεοπτικό σταθμό Star και στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων
