Του Γιώργου Μουρούτη
Τις τελευταίες ημέρες εισήλθε στη ζωή μας μια καινούργια λέξη ή καλύτερα μια καινούργια έννοια: το «ονοματολογικό» πρόβλημα των Σκοπίων.
Αν ανατρέξετε στις ανακοινώσεις της κυβέρνησης, στις δηλώσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε ρεπορτάζ που εντέχνως διοχετεύονται στον φιλικό Τύπο του ΣΥΡΙΖΑ, οι διαφορές μας με τα Σκόπια ανάγονται αποκλειστικά στο «ονοματολογικό» πρόβλημα.
Πέραν του γλωσσολογικού, δηλαδή την εισαγωγή στην καθομιλουμένη μιας λέξης που αποτελεί «ελληνικούρα», η κυβέρνηση κατάφερε, εισάγοντας αυτή την έννοια, να περιορίσει την διαφορά μεταξύ των δύο κρατών αποκλειστικά στο «όνομα», τη συζήτηση στο «ονοματολογικό», αποκλείοντας έτσι την αναφορά στο πραγματικό πρόβλημα του ζητήματος των Σκοπίων που δεν είναι το όνομα, αλλά ο αλυτρωτισμός τους που απορρέει (και) από το όνομά τους.
Είναι προφανείς οι λόγοι που η κυβέρνηση υποβαθμίζει τη συζήτηση με τα Σκόπια στο επίπεδο μιας μικρής διαφοράς γύρω από έναν προσδιορισμό του όρου «Μακεδονία». Ο πρωθυπουργός μας μάλιστα, ενόσω διαρκεί η «διαπραγμάτευση» χαρακτήρισε ως τεράστια επιτυχία για την χώρα μας τα Σκόπια να ονομαστούν ως «κάπως – Μακεδονία».
Η διαφορά μας όμως με τα Σκόπια δεν είναι προφανώς το όνομα, αλλά ο αλυτρωτισμός τους που απορρέει από το όνομα το οποίο θα πιστοποιηθεί με ελληνική υπογραφή! Το πρόβλημα επομένως δεν είναι το “ονοματολογικό” αλλά το “αλυτρωτικό”!
Γι αυτό θα έπρεπε να συζητά η χώρα μας. Και όταν θα το έκλεινε, προς όφελος των Ελληνικών συμφερόντων, μετά να συζητούσε για το όνομα.
Αντιθέτως, στις κυβερνητικές δηλώσεις δεν διακρίναμε ούτε μία αναφορά στο «εθνολογικό» ή στο «γλωσσικό» των Σκοπίων, προβλήματα πολλαπλασίως μεγαλύτερα από το ονοματολογικό. Για παράδειγμα, αν ο κ. Τσίπρας επιτύχει οι Σκοπιανοί να ονομάζονται ΒορειοΜακεδόνες, τότε ποια γλώσσα θα μιλούν οι Βόρειοι γείτονές μας; Προφανώς τη «Μακεδονική», η οποία για όσους δεν γνωρίζουν αποτελεί μια διάλεκτο της Βουλγαρικής. Ή μόλις η Ελλάδα πιστοποιήσει με τη δική της υπογραφή την «Ανω-Μακεδονικότητα» των Σκοπιανών, τότε οι «Κάτω-Μακεδόνες» θα επιτρέπεται να χρησιμοποιούν το προσδιοριστικό «Μακεδόνας» ή αυτό θα τους προσδιορίζει ως τους αλύτρωτους αδερφούς των «Ανω-Μακεδόνων» στους οποίους θα έχει παραχωρηθεί και κρατική υπόσταση;
Όμως γι αυτά τα θέματα η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δεν συζητά. Είτε γιατί δεν τη νοιάζει, είτε γιατί δεν την συμφέρει να τα συζητά. Έχει επικεντρώσει αποκλειστικά στο «ονοματολογικό», σε μια λεκτική ανοησία που η ίδια εισήγαγε στον δημόσιο διάλογο προκειμένου να κοιμίσει την κοινή γνώμη για την τεράστια εθνική ήττα που έρχεται.
Γι αυτό και η δημόσια συζήτηση θα πρέπει να μεταφερθεί και πάλι από το «ονοματολογικό» στην ουσία του προβλήματος: Στον αλυτρωτισμό των Σκοπίων που συνεχίζει να υφίσταται αμείωτος, εκπορευόμενος (και) από το ίδιο το όνομά τους!
Ας μην κάνουμε λοιπόν το χατήρι του κ.Τσίπρα στρέφοντας τη συζήτηση εκεί που ο ίδιος επιθυμεί…
