Τις τελευταίες ώρες παρακολουθούμε ένα κρεσέντο οξύτατων δηλώσεων του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ προς τη Ν.Δ.
Και τι δεν είπε ο κ. Τσίπρας: ότι η Ν.Δ. κρύβεται πίσω από το λιντσάρισμα του κ. Μπουτάρη, ότι ο κ. Μητσοτάκης μπερδεύει την πολιτική με το «μαρσάρισμα του τρικύκλου» και τόσα άλλα.
Δεν πρόκειται να σταθώ στο γεγονός ότι προφανώς ο κ. Τσίπρας είναι ο τελευταίος που δικαιούται δια να ομιλεί, λόγω του βεβαρυμμένου παρελθόντος του κόμματός του.
Και δεν θα αναφερθώ στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ ούτε στην πυρπόληση της Αθήνας, ούτε στην Υπατία, ούτε στην βίλλα Αμαλία, ούτε στην υπεράσπιση μελών της 17Ν, ούτε στο χαϊδολόγημα του Ρουβίκωνα.
Αυτό που θα θυμίσω είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις συγκεντρώσεις πολιτών στο Σύνταγμα προκειμένου να διαφυλαχθεί η Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Τότε, υποκινούμενοι αριστερόστροφοι τραμπούκοι, έχοντας τις πλάτες της κυβέρνησης, επιτίθεντο σε όσους έκαναν το «λάθος» να διαδηλώσουν υπέρ της Ευρώπης. Ένας από τους διοργανωτές αυτών των εκδηλώσεων ήταν ο Γιάννης Μπουτάρης. Αυτόν (μεταξύ άλλων) επεδίωκαν να λιντσάρουν τα «καλόπαιδα», αλλά ευτυχώς δεν τα κατάφεραν.
Θυμάμαι ότι τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αρνηθεί να καταδικάσει τα «παιδιά», παρά τις παρατεταμένες προσκλήσεις της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης. Και γιατί όμως να τα καταδικάσει; Την δουλειά του έκαναν…
Θυμάμαι επίσης, ότι τα ίδια παιδιά που και τότε και σήμερα χαϊδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, είχαν μπουκάρει στην εταιρία του Γρ.Φαρμάκη (υποψηφίου βουλευτή της Ν.Δ.) κάνοντάς την λαμπόγυαλα, επειδή καλούσε τους εργαζόμενούς του να κατέβουν στο συλλαλητήριο υπέρ της Ευρώπης.
Θα μου πείτε «περσινά ξινά σταφύλια» όπως θα έλεγε και ο Αλεξιάδης. Είναι όμως έτσι; Νομίζω πως όχι. Η σημερινή φάση αστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία προκειμένου ο κ. Τσίπρας να αναζητήσει συναίνεση από την αντιπολίτευση.
Ποιος θα του την αρνιόταν, αν πράγματι είχε την πολιτική βούληση να πατάξει την πολιτική βία και να εξαφανίσει τους παντός είδους Ρουβίκωνες;
Αντίθετα ο κ. Τσίπρας επέλεξε και πάλι τον διχασμό. Με ανοησίες περί τρικύκλων και «ακροτήτων» από τη Ν.Δ, προσπάθεί να πολώσει το πολιτικό κλίμα μήπως και συγκρατήσει κάποιους από τους παλιούς ψηφοφόρους του.
Συνήθως όταν στην πολιτική κάποιος καταφεύγει σε τέτοια ρητορική, σημαίνει ότι βρίσκεται σε πανικό. Και ο κ. Τσίπρας έχει κάθε λόγο να βρίσκεται σε πανικό. Το αφήγημά του καταρρέει και οι δημοσκοπήσεις φαντάζουν αμείλικτες.
Γι αυτό και όσο πλησιάζουμε στις εκλογές ο κ. Τσίπρας θα επιχειρήσει να κάνει αυτό που ξέρει καλά: Να διχάσει.
Ίσως αυτό τελικά να αποτελεί και την ευκαιρία της Ν.Δ: Την ώρα που ο κ. Τσίπρας θα επιχειρεί να διαχωρίσει τους Έλληνες, εκείνη να καταφέρει να τους ενώσει.
Στο χέρι της είναι να το πετύχει!
