Την Παρασκευή το πρωί, όσοι επιμένουμε να ασχολούμαστε με τα δημόσια πράγματα, συνειδητοποιήσαμε ότι το Σκοπιανό πάει προς ταχεία επίλυση, με την υιοθέτηση ενός ονόματος που αποτελεί την επιτομή του αλυτρωτισμού: «Μακεδονία του Ίλιντεν».
Η είδηση αυτή έγινε γνωστή στην Ελλάδα μέσω του Τύπου των Σκοπίων, ενώ επιβεβαιώθηκε ταυτόχρονα από πρωτοσέλιδο φιλοκυβερνητικής εφημερίδας των Αθηνών και παράλληλη αρθρογραφία από το κομματικό site του ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι έχουμε έστω μικρή εμπειρία διαχείρισης αντίστοιχων καταστάσεων, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι η συγκεκριμένη διαρροή έχει όλα τα χαρακτηριστικά «είδησης» που δημοσιεύεται, προκειμένου να «καεί».
Βγαίνει από Μέσο του Εξωτερικού (άρα την διαρροή δεν την χρεώνεται η κυβέρνηση), γίνεται επιβεβαίωση από πρωτοσέλιδο φυλοκυβερνητικού Τύπου (για όσους δεν το είδαν) και στο τέλος πραγματοποιείται και κύκλος τηλεφωνημάτων στους πολιτικούς αρχηγούς (για όσους δεν το άκουσαν).
Είναι λοιπόν προφανές ότι το (απαράδεκτο) αυτό όνομα έπεσε στο τραπέζι προκειμένου να «καεί». Στόχος να φαίνεται, τελικά, λιγότερο επώδυνο το «Νέα» ή το «Γκόρνα» «Μακεδονία» και να κάνουμε τον σταυρό μας που «αποφύγαμε» την «Μακεδονία του Ίλιντεν».
Η προσωπική μου άποψη είναι αρνητική στην χρήση του όρου «Μακεδονία» έστω ως επί μέρους συστατικό ενός σύνθετου ονόματος. Και αυτό γιατί πιστεύω ότι το κατεξοχήν όχημα αλυτρωτισμού είναι το όνομα αυτής της χώρας, που θα καθορίσει και την ταυτότητα των κατοίκων αλλά και την γλώσσα που θα χρησιμοποιούν. Αν τελικώς επιτευχθεί συμφωνία εκχώρησης του ονόματος Μακεδονία, η Ελλάδα θα έχει προσφέρει στους Σκοπιανούς πιστοποιητικό ιδιοκτησίας για πολιτιστικά χαρακτηριστικά που ανήκουν στην ίδια. Αυτό άλλωστε επεδίωκαν τα Σκόπια όλα αυτά τα χρόνια, την Ελληνική σφραγίδα και όχι την αναγνώριση του Τιμπουκτού ή οποιαδήποτε άλλου κράτους..
Σημασία όμως δεν έχει η δική μου άποψη, αλλά η στρατηγική της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού προσωπικά: Που αν πίστευε ότι το όνομα που συζητούσε αποτελεί ιδανική λύση για την πατρίδα του, δεν θα το “έκαιγε” μέσω παράλληλων διαρροών. Ούτε θα κορόιδευε τους πολιτικούς αρχηγούς ότι ξενύχτησε τόσες ώρες για φέρει αυτή την (απαράδεκτη) πρόταση. Αν όμως το έκανε μόνον και μόνο για να περάσει μια λιγότερο επώδυνη συμφωνία, τότε έχει διαπράξει τεράστιο εθνικό σφάλμα: Δέχτηκε για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης να μπεί, επίσημα πλέον στην διαπραγμάτευση, η χειρότερη δυνατή πρόταση, ως μία εκ των πιθανών λύσεων. Αυτό από μόνο του βλάπτει τα εθνικά μας συμφέροντα και αδυνατίζει τα εθνικά επιχειρήματα.
Συνήθως η διαχείριση εθνικών θεμάτων απαιτεί σοβαρότητα, διακριτικότητα και στεγανοποίηση στην μετάδοση των πληροφοριών προκειμένου να μην προκληθεί εθνική βλάβη.
Η δική μας κυβέρνηση επέλεξε το αντίθετο: Εξέθεσε την χώρα για να μην εκθέσει περισσότερο τον εαυτό της.
Δεν μας εξέπληξε η πρακτική, εύχομαι να μας αιφνιδιάσει το τελικό αποτέλεσμα.
Γιώργος Μουρούτης
