*Της Βασιλικής Τζότζολα
«Οι δε βασιλήιοι δικασταί κεκριμένοι άνδρες γίνονται Περσέων
ες ου αποθανώσι ή σφι παρευρέθη τι άδικον μέχρι τούτου».
~Ηρόδοτος~
Η ισοβιότητα των δικαστών αναφέρεται ήδη από τον Ηρόδοτο, όταν στην αρχαία Περσία, ο βασιλιάς Καμβύσης θέλησε να παντρευτεί μια εκ των αδελφών του. Οι Πέρσες δικαστές, με καθήκοντα έως το θάνατό τους, απάντησαν ότι το εθιμικό δίκαιο δεν επιτρέπει γάμο μεταξύ αδελφών. Ωστόσο, προσέφυγαν σε «παραθυράκι δικαίου», επικαλούμενοι το νόμο που επέτρεπε στον Πέρση βασιλέα να «ενεργεί κατά βούλησιν».
Οι δικαστές δεν παρεβίασαν το νόμο, επέλυσαν τη βασιλική υπόθεση και απέφυγαν τη διακινδύνευση της ζωής τους. Όταν ο δικαστής εμφορείται από αίσθημα ανασφάλειας, μπορεί να μην καταλύσει το νόμο, αλλά θα καταλήξει να τον αναλύσει. Όταν, δε, η διαφύλαξη του δικαίου υπέρκειται στη συνείδηση του δικαστή και αυτής της έγνοιας για τον εαυτό του, η συνείδησή του υποδεικνύει τη μοναχικότητα της παραίτησης.
Ο πρώην – πλέον – Πρόεδρος του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας εθίγη. Βάναυσα. Αλλά εθίγη, διότι το Σύνταγμα εθίγη. Το ΣτΕ έθιξε. Ανηλεώς. Το Κράτος Δικαίου και το Κοινωνικό Κράτος. Το ΣτΕ εθίγη από τα Μνημόνια μια και δύο και τρεις φορές και έθιξε το Σύνταγμα, δηλαδή, τον εαυτό του. Το Στε είναι το Σύνταγμα. Υπάρχει ένεκα και χάριν αυτού. Και θίγει. Και θίγεται. Και διά του Προέδρου του κλαίει. Όχι μόνο για την εξαθλίωση που αι αχθοφόροι αποφάσεις του προκαλούν στην Ελλάδα. Αλλά για το πόσο εύπλαστη ύλη κατέληξε να είναι το Σύνταγμα στα μανίκια της δικαστικής τηβέννου.
Ο κ. Σακελλαρίου, δακρυχέων φωτίζει το Καίριον. Ο ίδιος το έχει αντιληφθεί. 42 χρόνια έχει περάσει από όλες τις διεργασίες, όσες απαιτούνται για να διακρίνει πού κείται το Καίριον. Και το Καίριον κείται πέραν του ατόμου. Με τη διαφορά ότι αν δεν ολοκληρωθεί κανείς ως άτομο – και όλα στην εποχή μας συνωμοτούν προς αυτό – είτε είναι δικαστής, είτε Πρωθυπουργός, αδυνατεί να το υπερβεί. Ο ίδιος ο Πρόεδρος το υπερέβη. Η παραίτησή του, υπόμνηση ταυτόσημη της «απολογίας» Πικραμένου. Όταν, ενώπιον της Βουλής των Ελλήνων, στις 21.02.2018, ο πρώην Πρόεδρος του ΣτΕ και Πρωθυπουργός της χώρας υπερέβη το άτομο, κατακτώντας το Καίριον. Δακρυχέων κι αυτός. Και σεμνός. Και ακέραιος. Όπως σε όλη τη δικαστική του πορεία.
Στις 21.06.1969, την ώρα διάσκεψης της Ολομελείας του ΣτΕ, στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ακουγόταν ωρυομένη η φωνή του Στυλιανού Παττακού: «Σε δίκες που ενδιαφέρουν την … κυβέρνηση, το ΣτΕ επιβάλλεται να συνεργάζεται μετ’ αυτής κατά την έκδοσιν των αποφάσεων»! Ο Πρόεδρος του ΣτΕ δεν επικαλείται «τηλεφωνικές παρεμβάσεις». Καταγγέλλει ευθέως παραβίαση δικαστικού απορρήτου. Και παραβίαση του Ελληνικού Συντάγματος! Ξέρετε.. εκείνου του κειμένου που στην τρίτη παράγραφο του πρώτου άρθρου του υπόσχεται ότι: . «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα»… Βέβαια, ο Παττακός «δεδικαίωται από της αμαρτίας». Άραγε οι εν ζωή αμαρτωλοί θα αναζητήσουν το Καίριον, ή θα αναζητούν οσονούπω την ψήφο τους;
