Η πολιτική της… μαστοράντζας.

Υπάρχουν ακόμα κάποιοι, οι οποίοι απορούν, λέει, με την ευκολία και την άνεση την οποία διαθέτουν κυβερνητικά στελέχη, υπουργοί, ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και παράλληλα να κατηγορούν όλους τους άλλους για αυτό που οι ίδιοι κάνουν συστηματικά! Λες και θα μπορούσε κανείς να τους ξεπεράσει…
Κι όμως, είναι τόσο απλό να αντιληφθείς την συγκεκριμένη νοοτροπία και τακτική. Αρκεί να επαναφέρεις στη μνήμη σου, τον άσχετο αλλά κουτοπόνηρο μάστορα, στον οποίο έκανες κάποτε το λάθος να πας το αυτοκίνητό σου για σέρβις, γιατί σε «έψησε» ότι οι προηγούμενοι σε κορόιδευαν και σου έτρωγαν λεφτά, τσάμπα.
Πηγαίνεις λοιπόν, γιατί αποφάσισες να δοκιμάσεις και κάποιον άλλο και αφήνεις το αγαπημένο σου αυτοκίνητο στον νέο… Και σε αρχίζει: «τέτοια δουλειά δεν θα έχεις ξαναδεί», «θα το απογειώσω», «δεν με φτάνει κανείς στη μαστοριά», «τα εργαλεία μου δεν τα έχει ούτε η αντιπροσωπεία» και «θα του βάλουμε και ένα αυτοκόλλητο που θα του δώσει και πέντε αλογάκια» και όλα αυτά με τα μισά από όσα έδινες πριν…
Εσύ τον πιστεύεις (;) και φεύγεις, σκεπτόμενος ότι ακόμα και τα μισά να κάνει από όσα είπε, θα οδηγείς πλέον κάτι κοντά σε Φεράρι. Όμως, όταν γυρίζεις την επομένη για να πάρεις το αυτοκίνητό σου, το βλέπεις με ανοικτό το καπό, τη μηχανή «κατεβασμένη» και βίδες, βγαλμένους τους τροχούς και τις πόρτες. «Θα πάρει λίγο παραπάνω» σου λέει η μαστοράντζα. «Ρε φίλε, που το πήγαινες το αμάξι… στο είχαν σακατέψει οι άσχετοι» σου λέει και προσθέτει: «μην ανησυχείς όμως! Το έσωσα! Έλα αύριο και θα σε έχω έτοιμο»…
Και πας την άλλη μέρα και αντί για κάτι σαν Φεράρι, παραλαμβάνεις ένα ερείπιο. Και όταν του ζητάς τον λόγο, σου σκάει το παραμύθι: «Έκανα ότι μπορούσα ρε φίλε…. άλλαξα αυτό… κι αυτό… κι εκείνο… και το άλλο…» και συνεχίζει «Για να δεις πόσο εντάξει είμαι, δεν θα σε χρεώσω εργατικά, αν και δουλεύαμε… 17 ώρες την ημέρα» για να φτάσει στο ρεζουμέ ξεφυσώντας: «με λύπη στο λέω, δώσε μου τόσα (τα τριπλά από τους άλλους) και φύγε… Μόνο τα ανταλλακτικά πληρώνεις φιλαράκι…»
Εσύ, ανήμπορος να κάνεις κάτι, γιατί γνωρίζεις ότι φταις για το ποιον εμπιστεύτηκες, καβαλάς το – καταντημένο σαράβαλο πια- αυτοκίνητό σου και πας στη δουλειά σου, ακούγοντας πίσω σου την μαστοράντζα να σου φωνάζει: «Να μας ξανάρθεις φιλαράκι…»