Η συνάντηση της προσεχούς Πέμπτης μεταξύ των πρωθυπουργών Ελλάδας και Σκοπίων φαίνεται ότι πλέον αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Αυτό που ξενίζει είναι ότι η συνάντηση ανακοινώθηκε από τον Μάθιου Νίμιτς, τον μόνιμο μεσολαβητή του ΟΗΕ και όχι από το γραφείο του Πρωθυπουργού, όπως ορίζει σε αντίστοιχες περιπτώσεις το πρωτόκολλο. Και μάλιστα ανακοινώθηκε αμέσως μετά τη «γόνιμη» συνάντηση Κοτζιά- Δημητρώφ.
Σύμφωνα με διαρροές από τα Σκόπια, οι δύο πλευρές φαίνεται να έχουν καταλήξει σε ένα σχέδιο συμφωνίας που περιλαμβάνει την ανάπτυξη της λύσης σε στάδια ή την «σαλαμοποίηση» του ζητήματος όπως συνηθίζεται να λέγεται στην διπλωματική αργκό.
Η πρόταση που υπάρχει στο τραπέζι και κατ΄ αρχήν καλύπτει τις δύο πλευρές, προβλέπει την αποδοχή ενός σύνθετου ονόματος που θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία (μάλλον προκρίνεται το NovaMakedonia) την άρση του «βέτο» για την ένταξή του κρατιδίου στο ΝΑΤΟ, το άνοιγμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων για την είσοδό τους στην Ε.Ε. και την ανάπτυξη του σχεδίου αυτού εντός δεσμευτικού διαστήματος δύο ετών.
Από την πλευρά τους οι Σκοπιανοί προτίθενται να δεσμευτούν ότι εντός αυτών των δύο ετών θα προχωρήσουν σε αλλαγές στο Σύνταγμά τους υιοθετώντας τότε το νέο όνομά τους.
Αδιευκρίνιστοι παραμένουν οι όροι της συμφωνίας σε ό,τι αφορά την εθνική ταυτότητα και τη γλώσσα που θα υιοθετήσει το νέο κράτος, που κατά την άποψή μου είναι η σημαντικότερη παράμετρος οποιασδήποτε συμφωνίας. Αν για παράδειγμα η Ελλάδα παραχωρήσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την «μακεδονική» ταυτότητα και τη «μακεδονική» γλώσσα στου Σκοπιανούς, τότε θα έχει υποστεί μια συντριπτική ήττα με μακροπρόθεσμες παρενέργειες.
Σε κάθε πάντως περίπτωση, η πρόταση αυτή φαίνεται να μην λαμβάνει υπόψη της μία από της βασικές κόκκινες γραμμές της Ελληνικής διπλωματίας, δηλαδή την αλλαγή του Συντάγματος των Σκοπίων ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε παραχώρηση στο όνομα.
Ούτε καν λαμβάνει υπόψη της το «erga omnes», δηλαδή το ένα όνομα για κάθε χρήση, όπου ακόμα και αν (λεκτικά) επιτευχθεί, η εφαρμογή του θα καθυστερήσει για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Άλλωστε, σε δυο χρόνια ποιος ζει, ποιος πεθαίνει!
Τα Σκόπια θα βρίσκονται ήδη εντός ΝΑΤΟ και στον προθάλαμο της Ε.Ε. ενώ η Ελλάδα δεν θα έχει πλέον ούτε ένα διπλωματικό όπλο να αντιπαραθέσει.
Είναι προφανές ότι τέτοια συμφωνία δεν περνάει στην Ελλάδα. Άλλωστε, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έσπευσε χθες να υπενθυμίσει τις κόκκινες γραμμές, τοποθετώντας και πάλι την αλλαγή του Συντάγματος ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε συζήτηση, ενώ και η Εκπρόσωπος Τύπου των ΑΝΕΛ υπενθύμισε τις πάγιες θέσεις του κόμματός της, που αποκλείουν την οποιαδήποτε χρήση του όρου Μακεδονία.
Γι αυτό και η προσεχής εβδομάδα είναι πολύ πιθανό να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις.
Η Αυγή, με χθεσινό της πρωτοσέλλιδο, απείλησε να φέρει στην Βουλή τη συμφωνία προκειμένου να ψηφιστεί με 180. Μάλιστα, ψάχνοντας άλλοθι για μια τέτοια συνταγματική ακροβασία, επικαλέστηκε για λίγες ώρες τον Ζ.Κ. Γιούνκερ και την Ε.Ε. που «επιθυμούσαν διευρυμένη πλειοψηφία», μέχρι οι τελευταίοι να την διαψεύσουν.
Ψήφος από 180, θα ήταν το τέλειο άλλοθι του κ. Τσίπρα προκειμένου η χώρα να οδηγηθεί εκλογές.
Γιατί έτσι, θα επιχειρήσει να εκθέσει την αντιπολίτευση στο εξωτερικό, εμφανίζοντας τον εαυτό του ως δήθεν εθνικά υπεύθυνο.
Και παράλληλα θα προσπαθήσει να ψελλίσει ότι δεν θα έχει πέσει από τον Πάνο Καμμένο οποίος ούτως ή άλλως δεν θα ψήφιζε κάτι τέτοιο, αλλά θα έχει δήθεν ανατραπεί από τον Κ.Μητσοτάκη. Και έτσι θα πάει σε εκλογές σε κλίμα πόλωσης, με τον Καμμένο ενισχυμένο, και την κοινωνία ιδεολογικά διχασμένη.
Όμως στην επικίνδυνη εξίσωσή του ο κ. Τσίπρας ξεχνά κάτι: για να επικαλεστεί την υπερψήφιση μιας τέτοιας συμφωνίας από 180 Βουλευτές θα πρέπει να επικαλεστεί «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας».
Και κάτι τέτοιο, ειδικά για ένα θέμα που συγκινεί ολόκληρη την Ελληνική κοινωνία, δεν νομίζω ότι τον παίρνει να το κάνει…
