*Γράφει ο Μενέλαος Σεβαστιαδής
Η ΑΕΚ πανηγυρίζει την κατάκτηση του, μόλις δεύτερου στην ιστορία, Basketball Champions League. Η νεοσύστατη διοργάνωση πανηγυρίζει τα βήματα προόδου της, με τις εντυπωσιακές εικόνες και ατμόσφαιρα που επικράτησε στο final four του ΟΑΚΑ. Οταν σβήσουν τα φώτα, όμως, το ευρωπαϊκό μπάσκετ θα συνεχίσει να ψάχνει μια λύση, αφού ο διχασμός είναι μεγάλος, διαρκώς εντείνεται και προς ώρας, δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ.
Από το 2000 που δημιουργήθηκε η Ευρωλίγκα, με την ανοχή αν όχι τις ευλογίες της παγκόσμιας Ομοσπονδίας μπάσκετ FIBA, προχώρησε και εδραίωσε μια ελιτίστικη διοργάνωση με όλη την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Η εταιρία ECA που την διαχειρίζεται, με διαχρονικό CEO τον Ισπανό Τζόρντι Μπερτομέου, έφτιαξε σταδιακά και μια δεύτερη ισχυρή διοργάνωση, το Eurocup και κυριάρχησε απόλυτα σε διασυλλογικό επίπεδο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Οταν το καλοκαίρι του 2016 η FIBA εμφανίστηκε, όχι ακριβώς αιφνιδιαστικά αφού είχε στείλει σημάδια και ανακοίνωνε την ίδρυση του Basketball Champions League, σήμανε… συναγερμός. Μια νέα προοπτική ανοιγόταν για ομάδες που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα στο, επισήμως πια, κλειστό κλαμπ της Ευρωλίγκας με τα 11 εγγυημένα συμβόλαια σε βάθος δεκαετίας, ένα αντίπαλο μέγεθος, αν και όχι δέος σε πρώτο άκουσμα εμφανιζόταν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Η FIBA πόνταρε, όπως ήταν λογικό στην σημερινή εποχή του αυστηρά επαγγελματικά αθλητισμού στο δυνατό της ταμείο, εγγυώμενη 30 εκατομμύρια ευρώ για να στηρίξει την διοργάνωση και να μοιράσει στους συμμετέχοντες.
Η Ευρωλίγκα, που άκουγε μεν σποραδικές γκρίνιες για μικρά έσοδα σε σχέση με την λάμψη του προϊόντος, αλλά δεν… ίδρωνε και πολύ αφού έπαιζε μόνη μπάλα, μέσα σε μια μέρα κι αυτό είναι κυριολεκτικό εμφάνισε μια σύναψη συμφωνία με εταιρία που θα έδινε 40 εκατομμύρια ευρώ! Οι φήμες λένε ότι η Ρεάλ και η Μακάμπι, από τους ισχυρούς πυλώνες της Ευρωλίγκας έκλεισαν το deal, το οποίο στα ψιλά γράμματα μιλούσε για εκτιμώμενα και όχι εγγυημένα κέρδη, αλλά εκείνη την ώρα αυτό που προείχε ήταν οι εντυπώσεις.
Το παιχνίδι άρχισε να χοντραίνει ότι οι Εθνικές ομοσπονδίες μπάσκετ, μέλη της FIBA και στην πλειοψηφία τους ταγμένες σε αυτήν, όπως και οι κατά χώρα λίγκες, διοργανώτριες του πρωταθλήματος, άρχισαν να πιέζουν, έως να απειλούν όπως κατήγειλε η Ευρωλίγκα, τις ομάδες που θα συμμετείχαν σε διοργανώσεις της ECA. Εξαιρούσαν όσες είχαν υπογράψει το 10ετές κλειστό συμβόλαιο με την Ευρωλίγκα, μεταξύ των οποίων και ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό και συνολικά η στόχευση ήταν στο Eurocup.
Η FIBA γνώριζε ότι δεν μπορούσε αρχικά να στοχεύσει, ούτε καν να… πλησιάσει στον πυρήνα της Ευρωλίγκας και ήθελε να αρχίσει τις περιφερειακές φθορές, μέσα από την δεύτερη διοργάνωση που είχε αρκετά καλά ονόματα.
Το αποτέλεσμα που προέκυψε, ήταν… τρεις διοργανώσεις. Τίποτα δεν καταργήθηκε, κυρίως τίποτα δεν συμφωνήθηκε σε πολλές αλλά μάλλον τυπικές συναντήσεις μεταξύ των δύο πλευρών και ο καθένας τράβηξε τον δρόμο του.
Η πρόσφατη κορύφωση της κόντρας του Παναθηναϊκού με την Ευρωλίγκα, με βαριές εκφράσεις και με την ευθεία «απειλή» του Δημήτρη Γιαννακόπουλου ότι φεύγει για το Champions League, άνοιξε εκ νέου την κουβέντα για το πώς μπορεί να εξελιχθεί η κατάσταση και αν μπορεί ποτέ να υπάρξει πραγματική απειλή για την Ευρωλίγκα. Ας δούμε, όμως, τα κύρεια επιχειρήματα που παρουσιάζουν οι δύο πλευρές:
EUROLEAGUE: Το αυτονόητο που παρουσιάζει η Ευρωλίγκα είναι ότι μαζί της και μάλιστα γερά δεμένα, τα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης. Η ελίτ των ομάδων σε ποιότητα, βάση φιλάθλων, οικονομική δυνατότητα διοικούντων συγκροτούν μια λαμπερή διοργάνωση που συγκεντρώνει διαχρονικά και τα μεγάλα ονόματα παικτών και το ενδιαφέρον των φιλάθλων.
Κατηγορεί την FIBA ότι χρησιμοποιεί… αντιδημορκατικές μεθόδους για να της αποδυναμώσει διοργανώσεις και φέρνει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα την τακτική που ακολουθούσε η Ελληνική Ομοσπονδία να μην χρησιμοποιεί στην ΕΛλάδα τους 4 διαιτητές που παίζουν στην Ευρωλίγκα, μέχρι που αυτοί δικαιώθηκαν στα δικαστήρια.
Αύξησε τα έσοδα των ομάδων, σημαντικά μάλιστα, για να μειώσει τις αντιδράσεις τους και να μην υστερεί έναντι των πολλών χρημάτων που εξαρχής μοίρασε το Champions League. Ακόμα πάντως δεν τους… γεμίζει τα ταμεία.
Κάνει επικοινωνιακή επίθεση, προτείνονταςε κάθε τόσο ο νικητής του Champions League να εξασφαλίζει συμμετοχή στο… Eurocup, για να δείχνει ότι το θεωρεί τρίτης διαλογής διοργάνωσης και ότι η Ευρωλίγκα δεν… ασχολείται μαζί του.
Εχει αναγγείλει αύξηση των ομάδων, από 16 σε 18 και λίγο αργότερα σε 20, ώστε να προσελκύσει μεγαλύτερη πελατεία και να… αποτινάξει την κατηγορία του κλεισού κλάμπ λόγω των 11 εγγυημένων συμβολαίων.
Κατηγορεί την FIBA για τον διχασμό αφού «εμείς υπήρχαμε και έχουμε καθιερωθεί, αυτοί έφτιαξαν μια νέα διοργάνωση».
CHAMPIONS LEAGUE: Ηπια και… βολιδοσκοπητική τακτική ακολουθεί η φρέσκια διοργάνωση, υπό την δοικητική ηγεσία του Ελληνα CEO, Πατρίκ Κομνηνού. Αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την κατάσταση, με σταθερή παραδοχή ότι η Ευρωλίγκα είναι η κορυφαία διοργάνωση, αλλά δεν παύει να… υπενθυμίζει ότι σε βάθος πενταετίας προσδοκά να της έχει πάρει την κορυφή.
Το βασικό της επιχείρημα, είναι ο σεβασμός στα αγωνιστικά κριτήρια και στα Εθνικά πρωταθλήματα. Στο Champions League βγαίνεις μόνο βάσει κατάταξης στο πρωτάθλημά σου, όχι με το… πορτοφόλι του αφεντικού ή, την δημοφιλία του κλαμπ. Κατ’ επέκταση, έχει νόημα να επενδύσει κάποιος αφού ξέρει ότι έχει κάτι να κυνηγήσει, ενώ το μπάσκετ ανοίγεται σε νέες αγορές, σε νέους φιλάθλους.
Αποδείχθηκε έξυπνη η κίνηση να δίνει την διοργάνωση του final four σε έναν εκ των τεσσάρων συμμετεχόντων, αφού και πέρυσι στην Τενερίφη και φέτος στο ΟΑΚΑ πεικράτησε εντυπωσιακή ατμόσφαιρα, κατάμεστα γήπεδα και γενικά η εκδήλωση… συζητήθηκε.
Προσφέρει χρήματα που θεωρούνται ίσως και δυσαάλογα με το μέγεθος της διοργάνωσης που ακόμα βηματίζει διστακτικά, αλλά είναι ένα μπόνους για την αξιοπιστία της. Πριν τις αυξήσεις της Ευρωλίγκας, ο νικητής του 2016-17 έπαιρνε περισσότερα από της Ευρωλίγκας και συνολικά οι αποδοχές κρίνονται άκρως δελεαστικές.
Μείωσε τις ομάδες από 40 σε 32, όπου και θα παραμείνουν, ανεβάζοντας σημαντικά το επίπεδο του ανταγωνισμού και της ποιότητας.
Κατηγορεί την Ευρωλίγκα για «αθέμιτες αθλητικές πρακτικές, καθαρά εμπορικές που στοχεύουν στην πλήρη απαξίωση των εθνικών πρωταθλημάτων και των εθνικών ομάδων», προσοδκώντας έτσι να συγκινήσουν τους απλούς φιλάθλους.
Το ευρωπαϊκό μπάσκετ, βλέπει μεν χρήμα να μπαίνει στην… σκηνή, ξέρει δε ότι αυτό είναι για λόγους πείσματος και ότι μακροπρόθεσμα με τρεις διοργανώσεις δεν μπορεί να προσδοκά σε οφέλη. Οι δύο πλευρές δεν δείχνουν καμία διάθεση συνεννόησης, όσες φορές κι αν κάθισαν στο τραπέζι δεν τα κατάφεραν.
Η Ευρωλίγκα παραμένει η ισχυρή, με τους κορυφαίους στις τάξεις της, το Champions League χαμογελά για τα σταθερά του βήματα στα δύο πρώτα χρόνια και προσδοκά ότι αν πείσει έναν από τον σκληρό πυρήνα της Ευρωλίγκας να συνταχθεί μαζί του, θα έχει ανοίξει την πόρτα για την σταδιακή του επικράτηση.
*Ο Μενέλαος Σεβαστιάδης είναι δημοσιογράφος
