*Της Ειρήνης Ανδρουλάκη
Ανικανότητα ή αδιαφορία; Αυτό αναρωτιέμαι κάθε φορά που βλέπω την χρέωση εμβάσματος των 4 ευρώ για την καταβολή του επιδόματος επίσχεσης που λαμβάνω από τον ΕΦΚΑ, μετά από την αίτηση που υπέβαλα στο ΕΤΑΠ ΜΜΕ (Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης).
Μάλιστα επειδή η πληρωμή γίνεται ανά 15θήμερο η χρέωση είναι διπλή, δηλαδή 8 ευρώ μηνιαίως.
Αυτό σημαίνει ότι το μοναδικό (μικρό) έσοδο που έχεις για να καλύψεις τις καθημερινές σου ανάγκες επιβαρύνεται μ ένα χαράτσι καθώς κανείς από την διοίκηση του ΕΦΚΑ δεν σκέφτηκε ή δεν φρόντισε οι δικαιούχοι να απαλλαχθούν από αυτό.
Την στιγμή που σου αναγνωρίζουν ότι εταιρία στην οποία εργάζεσαι αρνείται να σου καταβάλλει τις μηνιαίες αποδοχές και ότι δεν έχεις άλλο έσοδο, αδιαφορούν για την επιβάρυνση του πενιχρού επιδόματος του ταμείου με 8 ευρώ. Καταλήγεις να πρέπει να πληρώνεις για να λάβεις και την ελάχιστη βοήθεια.
Πως είναι δυνατόν ο μεγαλύτερος δημόσιος φορέας που διακινεί τεράστια χρηματικά ποσά για την πληρωμή των συντάξεων να μην έχει έρθει σε συμφωνία με τις τράπεζες προκειμένου ο δικαιούχος να βλέπει το ποσό που του αντιστοιχεί στο ακέραιο και όχι μειωμένο. Ακόμη και οι μικρές εταιρείες με λίγους εργαζόμενους κάνουν κάποια συμφωνία για ευνοϊκούς όρους στις πληρωμές
Που είναι το κράτος δίπλα στον πολίτη όταν εκείνος το έχει ανάγκη; Δηλαδή υπάρχουμε μόνο για να πληρώνουμε εισφορές; Η αλληλεγγύη και η στήριξη των αδυνάμων που είναι; Μάλλον έμειναν ως πιασάρικα μότο που διανθίζουν την επικοινωνιακή πολιτική.
Από μια αριστερή κυβέρνηση περίμενα να είναι στο πλευρό των εργαζομένων. Ως δημοσιογράφος κατέγραφα παράπονα για τις συνθήκες μεσαίωνα που επικρατούν εδώ και καιρό στην εργασιακή αγορά, για τα ψίχουλα που σου πετούν από το υπουργείο εργασίας μέσω εφάπαξ επιδομάτων (με δεκάδες εξαιρέσεις) και μετά το χάος.
Σε αυτό το χάος ήρθε η σειρά μου να βρεθώ κι εγώ. Σε μια δημοσιογραφική πιάτσα που πεθαίνει μόνο σωσίβιο, το επίδομα, κι αυτό με χαράτσι.
*Η Ειρήνη Ανδρουλάκη είναι δημοσιογράφος του MEGA
