Η επίσκεψη του πρίγκιπα Κάρολου στην Αθήνα, ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον πολιτικό μας κόσμο να απολαύσει λίγα λεπτά δημοσιότητας και να βγάλει μερικές σέλφι δίπλα σε έναν από τους πιο προβεβλημένους (αλλά και πιο διακοσμητικούς) ανθρώπους του πλανήτη. Και δοθείσης της ευκαιρίας, μαζί με τις σέλφι, να καταγραφούν στην Ιστορία, ως οι πολιτικοί που έθεσαν στον πρίγκιπα το «εθνικό αίτημα» για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα.
Και γιατί να μην το κάνουν; Ευκαιρία δεν είναι; Άλλωστε τί να του έλεγαν; Για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ή μήπως για τις γαμήλιες προετοιμασίες του μικρότερου γιού του;
Και κάπως έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα έβαλε με τον πιο εμφατικό τρόπο στην ατζέντα των διμερών σχέσεων με το Ηνωμένο Βασίλειο το ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα.
Το έκανε στην σωστή στιγμή; Βάσει προετοιμασίας, στρατηγικής ή σχεδίου;
Προφανώς όχι.
Και γιατί η στιγμή είναι λάθος; Διότι οι Βρετανοί μόλις εξήλθαν από ένα διχαστικό δημοψήφισμα που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί σοβαρές εσωτερικές αντιπαραθέσεις. Δεν πρόκειται να δυναμιτίσουν την ενότητά τους για ένα δευτερεύον για κείνους ζήτημα που θίγει τον εθνικό εγωισμό τους και δύναται να προκαλέσει πρόσθετες αναταράξεις…
Η στιγμή είναι λανθασμένη και για άλλον έναν λόγο: Μόλις προχθές ο Independet επιχειρηματολογούσε κατά της επιστροφής των γλυπτών στην Ελλάδα, ενώ και ο σύλλογος των Βρετανών μουσειολόγων μόλις είχε αποφανθεί ότι τα μάρμαρα δεν θα πρέπει να αναχωρήσουν από το Βρετανικό Μουσείο.
Και θα μου πείτε, τί μας νοιάζει εμάς, όσα ισχυρίζονται οι Βρετανοί;
Ασφαλώς και μας νοιάζει, ως προς την στιγμή, το timing όπου η χώρα μας βάζει το αίτημά της.
Για παράδειγμα, όταν ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός είχε θέσει το αίτημα της επανένωσης, είχε ήδη καλλιεργήσει την ιδέα στην Βρετανική κοινή γνώμη, με συνέπεια οι τότε δημοσκοπήσεις στο Λονδίνο να εμφανίζουν και εκεί ως πλειοψηφική την άποψή μας. Αντίθετα, η σημερινή Βρετανική τάση είναι ευκρινώς αρνητική!
Και αν τελικά η κυβέρνηση έβαλε το αίτημα βάσει σχεδίου, βάσει στοχευμένης στρατηγικής;
Προφανώς αυτό το ρητορικό ερώτημα μόνον ως χιούμορ μπορεί να εκληφθεί. Όχι μόνον δεν έχουμε στρατηγική στο θέμα αυτό, αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ανέτρεψε και την μία, την εθνική στρατηγική που είχε αναπτυχθεί κατά την τελευταία δεκαετία.
Και εξηγούμαι: Θυμάστε την Αμάλ Κλούνεϊ που είχε αναλάβει (αδαπάνως για το κράτος) την νομική υποστήριξη της χώρας σε αυτό το θέμα; Αν την θυμάστε, πιθανότατα δεν θα γνωρίζετε ότι το πρώτο πράγμα που έκανε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα όταν ανέλαβε την εξουσία, ήταν να την απολύσει. Απολύοντάς την, διέρρηξε και τις σχέσεις της χώρας με δεκάδες διακεκριμένους φιλέλληνες που είχαν συστήσει την επιτροπή για την επιστροφή των γλυπτών έχοντας βάλει μπροστά την κα Κλούνεϊ.
Και δεν είναι μόνον η Αμάλ. Για να βάλεις στο τραπέζι μια τόσο σημαντική πρωτοβουλία και να μην την «κάψεις», θα πρέπει να έχεις προετοιμάσει τη διεθνή κοινή γνώμη, να έχεις δημιουργήσεις συμμαχίες, να έχεις προκαλέσει δημοσιεύματα και γιατί όχι να έχεις κάνει και διεθνή καμπάνια ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης για τις θέσεις σου. Προφανώς τίποτα απ΄όλα αυτά δεν έγινε. Ούτε καν το αυτονόητο: Δείπνο με τον πρίγκιπα Κάρολο, όχι στο Προεδρικό Μέγαρο, αλλά στο Μουσείο της Ακρόπολης. Σε ένα Μουσείο που δημιουργήθηκε ακριβώς γι΄ αυτόν τον σκοπό: Για να θυμίζει με την αφαιρετική λογική του, την απουσία των αποσπασμένων μαρμάρων και το διαχρονικό αίτημα επανένωσής τους.
Και καλά, αυτό δεν το σκέφτηκαν. Η κα Μπαζιάνα αντί να πάει τη Δούκισσα της Κορνουάλης στο Μουσείο Μπενάκη, δεν θα μπορούσε να την πάει στο Μουσείο της Ακρόπολης; Τόσο δύσκολο ήταν να βάλουν μια τέτοια επίσκεψη στο πρόγραμμά τους;
Αν πάλι το πρότειναν στους Βρετανούς και εκείνοι αρνήθηκαν, αυτό εκθέτει ακόμα περισσότερο όσους εισηγήθηκαν την χθεσινή υποβολή του αιτήματος, χωρίς καμία ουσιαστική διπλωματική προετοιμασία.
Όσα παρατέθηκαν συνηγορούν ότι το θέμα το βάλαμε πρόχειρα, επιπόλαια και επιφανειακά…
Βασικά το βάλαμε, για να έχουν κάτι να λένε οι δικές μας τηλεοράσεις.
Δυστυχώς όμως, όταν στα μεγάλα εθνικά θέματα ως προτεραιότητα μπαίνει η επικοινωνία και όχι η ουσία, τα αποτελέσματα είναι προδιαγραμμένα. Και πολύ σύντομα θα τα βρούμε μπροστά μας.
Γιώργος Μουρούτης
ΥΓ. Θα ήθελα να θυμίσω, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν φανατικά αντίθετος στην δημιουργία του Μουσείου της Ακρόπολης, δηλαδή του βασικού μας όπλου στην προσπάθεια επανένωσης των Γλυπτών. Και αν μη τί άλλο, γι αυτό οφείλει μιαν εξήγηση!
