Ένα μεγάλος παλαιός πολιτικός έλεγε κάποτε, ότι ένας πρωθυπουργός πάει σε εκλογές σε δύο περιπτώσεις:
-πρώτον, αν είναι σίγουρος ότι τις κερδίζει.
– δεύτερον, αν ξέρει ότι χάνει, αλλά έχει συνειδητοποιήσει ότι η παραμονή του στην καρέκλα επιβαρύνει την υστεροφημία του κι εξοργίζει την κοινωνία. Προκειμένου, λοιπόν να μην τον πάρουν με τις «λεμονόκουπες», αποχωρεί αξιοπρεπώς.
Προφανώς τίποτα από τα δύο δεν ισχύει στην περίπτωση του κ. Τσίπρα:
Ο κ. Τσίπρας ασφαλώς γνωρίζει ότι δεν κερδίζει εκλογές όποτε κι αν γίνουν! Υπολείπεται με περισσότερες από 10 μονάδες του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ όσα κι αν προσπάθησε να κάνει προκειμένου να ανατρέψει την εις βάρος του κατάσταση, πέσαν στο κενό. Ούτε η σκανδαλοθηρία συγκίνησε την κοινή γνώμη, ούτε η στροφή στην σοβαρότητα που επιχείρησε ο Πρωθυπουργός, ούτε η βουτιά στον λαϊκισμό που κατά περιόδους δοκίμασε, ούτε η απόπειρα προσέγγισης με σοσιαλδημοκρατικές προσωπικότητες πέραν του κόμματός του.
Άρα, ο κ. Τσίπρας ξέρει ότι αν κάνει εκλογές σίγουρα τις χάνει.
Πάμε και στο δεύτερο επιχείρημα του πολιτικού μας. Αφού ξέρει ότι χάνει γιατί δεν φοβάται «τις λεμονόκουπες» ;
Πράγματι «οι λεμονόκουπες» είναι το μόνο που τρομάζει τον κ. Τσίπρα. Γι αυτό και όσες φορές βρέθηκε λίγο πριν την αναμέτρηση μαζί τους, δεν τις απέφυγε ακριβώς, αλλά κατάφερε επιδέξια να αλλάξει τερέν.
Όταν αναμετρήθηκε με το κίνημα της γραβάτας ή τους «Παραιτηθείτε» που βγήκαν στον δρόμο για τους υψηλούς φόρους και την ποιότητα της δημοκρατίας, επιχείρησε να μειώσει ή να ευτελίσει την σημασία τους, ενώ όταν αντίκρυσε τον λαϊκό ξεσηκωμό για την Μακεδονία, ανακάλυψε τη Novartis. Οπότε η επικοινωνιακή διαχείριση έχει μέχρι στιγμής βγει στον κ. Τσίπρα.
Το λογικό συμπέρασμα δείχνει, ότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν κάνει εκλογές αν ξέρει προκαταβολικά ότι θα τις χάσει.
Αντίθετα επιζητά τον μεγαλύτερο δυνατό χρόνο στην εξουσία, μήπως και καταφέρει να γυρίσει το παιχνίδι, ή επιχειρώντας να διευρύνει την επιρροή του στους κρατικούς θεσμούς προετοιμάζοντας την επιστροφή του.
Κάποιοι, για να αντικρούσουν το επιχείρημα αυτό, ισχυρίζονται ότι τόσο ο Καραμανλής, όσο και ο Σαμαράς οδήγησαν νωρίτερα την χώρα στις κάλπες παρά το γεγονός ότι γνώριζαν ότι χάνουν.
Το επιχείρημα αυτό είναι και λανθασμένο, αλλά και παρελκυστικό. Γιατί θυμίζουμε ότι ο Καραμανλής επιχείρησε να εφαρμόσει περιοριστικά μέτρα προκειμένου να αναχαιτίσει την κρίση, την ώρα που ο Γ.Παπανδρέου θα τον έριχνε με πρόσχημα την Προεδρική εκλογή, υποσχόμενος παραδείσους με “λεφτά που υπήρχαν”.
Σε ό,τι αφορά τον Α.Σαμαρά, κάποιοι ισχυρίζονται ότι επίσπευσε τις προεδρικές εκλογές παρότι ήξερε ότι χάνει. Λάθος! Ο Α.Σαμαράς δεν οδήγησε την χώρα σε εκλογές αλλά αντίθετα ανατράπηκε από τους κ.κ Τσίπρα, Καμμένο και Κουβέλη.Και αντί να πολώσει το κλίμα και να διευρύνει την αβεβαιότητα, επέλεξε να πάει κατά έναν μήνα νωρίτερα σε προεδρική εκλογή, αφού προηγουμένως είχε εξασφαλίσει ακόμα και ευρωπαϊκή χρηματοδότηση για τους επόμενους!
Επειδή ο κ. Τσίπρας, δεν είναι ούτε Καραμανλής ούτε Σαμαράς θα μείνει στο τιμόνι ως το τέλος!
Και όσο αισθάνεται να ανεβαίνει ο κ. Μητσοτάκης, τόσο θα απομακρύνονται οι εκλογές.
Στο επόμενο, απλώς, διάστημα ο κ. Τσίπρας θα υιοθετήσει την γνωστή τακτική της επικοινωνιακής καταιγίδας που θα περιλαμβάνει “θετικές” ειδήσεις για τον ίδιο και “αρνητικές” για τους αντιπάλους του που θα τον συνοδέψουν έως τον Σεπτέμβριο του 2019.
Εκτός αν τον προλάβουν οι «λεμονόκουπες».
