*Του Βαγγέλη Μωυσή
Όταν επισκέπτεται ένας πολιτικός αρχηγός – και δη πρωθυπουργός, ή εν δυνάμει πρωθυπουργός- τη Θεσσαλονίκη, το δεύτερο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας, τα «μηνύματα» δεν εκπέμπονται μόνο απ` όσα λέει και κάνει. Συχνά, μεγάλη σημασία έχουν κι εκείνα που δεν λέει. Ή εκείνα που δεν κάνει…
Όσοι έχουν εμπλακεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στο σχεδιασμό, ή στην υποστήριξη μιας τέτοιας επίσκεψης, ξέρουν πολύ καλά, πόσο υπολογισμένη είναι κάθε επίσκεψη, κάθε συνάντηση, κάθε ομιλία, συχνά κάθε συνομιλία, ενίοτε και κάθε… σιωπή. Όχι μόνο για την ουσία, αλλά και για τις πιθανές ερμηνείες, παρερμηνείες ή τους απλούς συμβολισμούς και συνειρμούς που μπορεί να προκληθούν και να έχουν επικοινωνιακό αντίκτυπο. Αυτά, βέβαια, με βασική προϋπόθεση την ύπαρξη σοβαρού και σχολαστικού επικοινωνιακού επιτελείου.
Εν προκειμένω, από το διήμερο πρόγραμμα του προέδρου της Ν.Δ. Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη, απουσίαζε εντελώς ο δήμαρχος Γιάννης Μπουτάρης, ακόμα και ως… λέξη.
Στη συνάντηση του κ. Μητσοτάκη με δημάρχους της κεντρικής Μακεδονίας, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, όχι απλώς απουσίαζε, αλλά δεν έλαβε καν τον λόγο ο αντιδήμαρχος αναπληρωτής του δημάρχου… Ή μάλλον δεν του δόθηκε. Είτε κατά λάθος, λόγω κακής συνεννόησης των επικεφαλής της οργάνωσης από πλευράς Περιφέρειας Δήμων Κεντρικής Μακεδονίας και Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, όπως αφέθηκε να εννοηθεί, είτε …επίτηδες.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε σε τρεις καλούς συναδέλφους ισάριθμων ραδιοφωνικών σταθμών της Θεσσαλονίκης, επίσης δεν έγινε καμία αναφορά, ούτε ερώτηση βέβαια, περί Μπουτάρη και Δήμου Θεσσαλονίκης. Ουδέν το πονηρόν εννοώ (άλλωστε, τι να πρωτορωτήσει κανείς σε λιγότερο από μία ώρα;), απλώς επισημαίνω τη σύμπτωση.
Στη συνάντηση –και στο διάλογο- που είχε με νέους της Θεσσαλονίκης ο πρόεδρος της Ν.Δ., επίσης δεν έγινε καμία αναφορά στον Γιάννη Μπουτάρη. Ούτε καν από σπόντα, που λένε. Και ενώ εδώ το λες και φυσιολογικό (άλλα πράγματα «καίνε» τους νέους), είναι δύσκολο να μην προσθέσεις άλλον έναν κρίκο στην αλυσίδα της… απομπουταροποίησης.
Για να μην πολυλογώ, ούτε κατά την επίσκεψή του στη Διοικούσα Επιτροπή της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη, προέκυψαν αναφορές στον δήμαρχο. Κρίκος 4ος.
Και βέβαια, κρίκος… 5ος και σημαντικότερος, το γεγονός ότι κατά παρέκκλιση από το σύνηθες αντίστοιχων επισκέψεων σε πρωτεύουσες νομών (πόσο μάλλον όταν στην ατζέντα υπάρχουν αυτοδιοικητικά ζητήματα), η κατ` ιδίαν συνάντηση με τον Περιφερειάρχη Απόστολο, δεν συνοδεύτηκε από μια αντίστοιχη συνάντηση με τον Δήμαρχο του κεντρικού Δήμου.
Και τη δεύτερη μέρα της παραμονής του, στη Θεσσαλονίκη, επίσης καμία αναφορά στο δήμαρχο. Ούτε καν με κάποιον περαστικό την ώρα της βόλτας στην πλατεία Αριστοτέλους.
Είδε βέβαια –και μάλιστα δημοσία θέα- το Γιάννη Ιωαννίδη. Κίνηση σεβασμού στον κόουτς που σήκωσε ένα βαρύ φορτίο το 2014 και «σκαλοπάτι» προς την συνένωση των παρατάξεων Τζιτζικώστα και Ιωαννίδη στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, υπό τον νυν περιφερειάρχη φυσικά, ώστε να κλείσουν πληγές του παρελθόντος οριστικά, για τη Νέα Δημοκρατία στη Θεσσαλονίκη.
Πληγή του παρελθόντος κατά μία έννοια, είναι και το διαρκές «ψάρεμα» Μπουτάρη στα… ύδατα της αστικής φιλελεύθερης κεντροδεξιάς.
Ήρθε η ώρα λοιπόν, κατά πως φαίνεται, η Ν.Δ. να μη λέει το «απεταξάμην τον Μπουτάρη» μόνο σε επίπεδο στελεχιακού δυναμικού και βουλευτών, αλλά να το εκφράσει στην πράξη και σε επίπεδο ηγεσίας…
Θα ρωτήσει κάποιος: Μα δεν το έχει κάνει; Πρώην υπουργό και ενεργό βουλευτή στήριξε η Ν.Δ. απέναντί του στις προηγούμενες εκλογές, ο δε Σταύρος Καλαφάτης δεν αφήνει και τίποτα να πέσει κάτω ως αντιπολίτευση στο Δήμο. Τι άλλο πια;
Άλλες συνθήκες, άλλες συγκυρίες, άλλο το πολιτικό τοπίο, άλλες οι ανάγκες και οι προτεραιότητες όλων το 2014, διαφορετικό το σκηνικό σήμερα…
Το σίγουρο είναι, πως πολλοί εντός Ν.Δ., ενεπλάκησαν όλα αυτά τα χρόνια σε ένα παιχνίδι δημοσίων σχέσεων με τον Γιάννη Μπουτάρη, ενίοτε και μέλη της ηγεσίας του κόμματος. Το έκαναν επιχειρώντας απλοϊκά να αντλήσουν λίγη από την «επικοινωνιακή του αύρα», αλλά και… ακολουθώντας ένα μέρος της αστικής κοινωνίας με κεντροδεξιές καταβολές, που όμως, έδειχνε να επηρεάζεται από την μποέμ προσωπικότητα του «αστού» Μπουτάρη.
Ενεργούσαν κουβαλώντας και κάτι ενοχικά σύνδρομα από την πτώση του Παπαγεωργόπουλου, τόσο οι πολιτικοί στις δημόσιες σχέσεις με τον Μπουτάρη, όσο και οι πολίτες που ανέδειξαν τον κυρ-Γιάννη δύο φορές δήμαρχο.
Χρειάστηκε να περάσουν οκτώ χρόνια σχεδόν, για να αντιλαμβάνονται πια, όλο και περισσότεροι εξ` αυτών, πως το πουκάμισο μπορεί να είναι λαμέ, αλλά είναι και αδειανό…
Κάτι οι «πατάτες» με τα Σκόπια, τον Ζάεφ και τα συλλαλητήρια…
Κάτι το «όπου φυσάει ο άνεμος» ενός δημάρχου, που στηρίζει Τσίπρα «γιατί ο δήμαρχος πρέπει να είναι με το γκουβέρνο», αλλά στηρίζει και Μητσοτάκη «γιατί τον πιστεύει», αλλά την Φώφη Γεννηματά «γιατί ως Μπουτάρης είμαι πιο Πασόκος απ` τους Πασόκους», αλλά και το «Ποτάμι», έτσι, επειδή σήμερα συναντάμε ποταμίσιους, κλπ…
Κάτι, οι κλειστοί δρόμοι με μισό πόντο χιόνι και άλλες κρίσεις, στις που ο δήμαρχος αποδείχτηκε λίγος…
Κάτι κρίσεις αλαζονείας του «στάρ», ή έπαρσης για 1-2 θετικά που μπορεί να συνεισέφερε (σε οκτώ χρόνια θητείας, έστω και κατά λάθος, θα κάνεις δυο σωστά).
Κάτι το ένα, κάτι το άλλο, που έχουν πια ξεσκεπάσει τον προσποιητό «αντικομφορισμό» του, ως φερετζέ ανεπάρκειας, η Ν.Δ. είναι λογικό να αισθάνεται πιο σίγουρη απ` ότι στο παρελθόν, για να επισημοποιήσει ως πολιτική της επιλογή το «απεταξάμην τον Μπουτάρη». Ενδεχομένως για να κόψει τα φτερά ορισμένων που επιμένουν να θεωρούν καλή αφορμή προβολής τις αβρότητες με τον «σταρ» του δημαρχιακού μεγάρου της Θεσσαλονίκης. Άλλωστε, δεν υπάρχει προσωπικότητα πιο… αντίθετη από το προφίλ της «ανανέωσης» στο πολιτικό σύστημα, που πρεσβεύει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
*Ο Βαγγέλης Μωυσής είναι δημοσιογράφος
