Η παγκοσμιοποίηση έχει φέρει μαζί της τα πιο εξελιγμένα εμπορικά δίκτυα που έχει δει ποτέ ο κόσμος, με μεγαλύτερα, ταχύτερα πλοία, λιμάνια που λειτουργούν με ρομπότ και τεράστιες βάσεις ηλεκτρονικών υπολογιστών που παρακολουθούν τις κινήσεις των φορτίων σε όλο τον πλανήτη. Αλλά όλα αυτά εξακολουθούν να βασίζονται σε εκατομμύρια επί εκατομμυρίων εγγράφων.
Όλα αυτά όμως, σύμφωνα με το EMEA.GR, δείχνουν να βαδίσουν προς την εξαφάνιση, καθώς οι συνεργασίες εταιρειών μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων με μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας, φέρνουν επανάσταση στο παγκόσμιο εμπόριο σε μια κλίμακα που τελευταία φορά παρατηρήθηκε μετά την έναρξη της χρήσης τυποποιημένων εμπορευματοκιβωτίων την δεκαετία του ’60, η οποία έφερε και την αρχή της παγκοσμιοποίησης.
Όμως οι αναταράξεις που θα φέρει στην παγκόσμια αγορά είναι τόσο μεγάλες όσες και οι αλλαγές που θα έρθουν. Για να λειτουργήσει, δεκάδες ναυτιλιακές εταιρείες και χιλιάδες σχετιζόμενες επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο – συμπεριλαμβανομένων των κατασκευαστών, των τραπεζών, των ασφαλιστών, των χρηματιστών και των λιμενικών αρχών – θα πρέπει να επεξεργαστούν ένα πρωτόκολλο που θα ενσωματώνει όλα τα νέα συστήματα σε μια τεράστια πλατφόρμα. Σε περίπτωση που το επιτύχουν, η τεκμηρίωση που διαρκεί ημέρες τελικά θα γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά, πολλά από αυτά χωρίς την ανάγκη ανθρώπινης παρέμβασης. Το κόστος μετακίνησης εμπορευμάτων ανάμεσα στις ηπείρους θα μπορούσε να μειωθεί δραματικά, προσθέτοντας νέα ώθηση για τη μεταφορά υλικών και αγαθών από το εξωτερικό.
Όπως αναφέρει το Bloomberg, “Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη καινοτομία στον κλάδο από τη παρουσίαση της ενιαίας συσκευασίας εμπορευματοκιβωτίων .Βασικά φέρνει περισσότερη διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Οι ναυτιλιακές γραμμές των εμπορευματοκιβωτίων βγαίνουν από το καβούκι τους και παίζουν με την τεχνολογία”.
Το κλειδί, όπως και σε πολλές άλλες βιομηχανίες, από τα πετρελαιοφόρα μέχρι τα κρυπτονομίσματα, είναι το blockchain, το σύστημα ηλεκτρονικών καταγραφών που επιτρέπει ταυτόχρονα την επαλήθευση των συναλλαγών αυτόνομα. Και τα οφέλη δεν θα περιορίζονται στη ναυτιλία. Η βελτίωση της επικοινωνίας και της διοίκησης των συνοριακών ελέγχων με τη χρήση blockchain θα μπορούσε να δημιουργήσει επιπλέον 1 τρισεκατομμύριο δολάρια στο παγκόσμιο εμπόριο, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ.
H διαδρομή των δελτίων αποστολής, ξεκινάει όταν ο ιδιοκτήτης του φορτίου, “κλειδώνει” χώρο σε ένα πλοίο για να μεταφέρει το εμπόρευμα του. Τα έγγραφα πρέπει να συμπληρωθούν και να εγκριθούν πριν το φορτίο μπορέσει να εισέλθει ή να εξέλθει από το λιμάνι. Μια ενιαία αποστολή μπορεί να απαιτήσει εκατοντάδες σελίδες που πρέπει να παραδοθούν φυσικά σε δεκάδες διαφορετικούς οργανισμούς, τράπεζες, τελωνειακά γραφεία και άλλες οντότητες. Το 2014, η Maersk παρακολούθησε ένα φορτίο γεμάτο με τριαντάφυλλα και αβοκάντο από την Κένυα στις Κάτω Χώρες. Η εταιρεία διαπίστωσε ότι περίπου 30 άτομα και οργανώσεις συμμετείχαν στην επεξεργασία των εγγράφων του φορτίου στο ταξίδι στην Ευρώπη. Η αποστολή χρειάστηκε περίπου 34 ημέρες για να φτάσει από το αγρόκτημα στους λιανοπωλητές, συμπεριλαμβανομένων 10 ημερών αναμονής για την επεξεργασία των εγγράφων. Ένα από τα κρίσιμα έγγραφα έλειπε, μόνο για να βρεθεί αργότερα μέσα σε ένα σωρό χαρτιά.
“Η γραφειοκρατία και οι απαραίτητες διαδικασίες είναι ζωτικής σημασίας για το παγκόσμιο εμπόριο, αλλά ταυτόχρονα είναι και τα μεγαλύτερα “βαρίδια” της” δήλωσε η Maersk, η μεγαλύτερη εταιρεία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων παγκοσμίως, η οποία συνεργάστηκε με την IBM για την παρακολούθηση του φορτίου και των εγγράφων σε πραγματικό χρόνο χρησιμοποιώντας blockchain. “Η έρευνα για τη “χαρτούρα” που έκανε η Maersk αποκάλυψε την έκταση του προβλήματος που προκαλούν τα έγγραφα και οι διαδικασίες στις συναλλαγές και τις συνέπειες”.
Αυτή η πληθώρα χαρτιών υπήρξε ένας από τους λόγους για τους οποίους η ναυτιλία παρέμεινε πίσω από άλλες βιομηχανίες κατά τη μετάβαση σε ηλεκτρονικές μορφές. Η ποικιλία διαφορετικών γλωσσών, νόμων και οργανισμών που ασχολούνται με τη μετακίνηση φορτίων στο παρελθόν, έκανε την τυποποίηση μια αργή διαδικασία. Αντ ‘αυτού, ο κλάδος βασίστηκε στην πρόοδο της τεχνολογίας των μεταφορών και του χειρισμού φορτίου για να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα, με τα μεγάλα σκάφη Clipper να αντικατασταθούν από ατμόπλοια και στη συνέχεια με τους σύγχρονους “λεβιάθαν”. Στη δεκαετία του 1850, χρειάστηκαν πάνω από τρεις μήνες για να μεταφερθούν κιβώτια τσαγιού από τη νότια Κίνα στο Λονδίνο. Σήμερα, αυτό το ταξίδι θα χρειαζόταν περίπου 30 ημέρες.
Η μεγαλύτερη αλλαγή ήρθε στη δεκαετία του 1960, όταν η βιομηχανία υιοθέτησε τα χαλύβδινα κιβώτια κανονικού μεγέθους που χρησιμοποιούνται σήμερα, αντικαθιστώντας τα ξύλινα κιβώτια, κασέλες και σάκους που υπήρχαν στις αποβάθρες εδώ και αιώνες. Με τα εμπορευματοκιβώτια αυτά που μερικές φορές περιέχουν προϊόντα από διαφορετικούς προμηθευτές και τα φορτία των πλοίων καταλήγουν μερικές φορές με χιλιάδες πελάτες σε δεκάδες χώρες, η μετάβαση σε ένα ενιαίο ηλεκτρονικό σύστημα παρουσιάζει μείζονες προκλήσεις.
Η πρώτη και βασική πρόκληση είναι να δεχτούν οι εμπλεκόμενοι να βρεθεί μια κοινή πλατφόρμα πάνω στην οποία να γίνεται όλο το εμπόριο, κάτι ανάλογο με τις κοινές πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται στα χρηματιστήρια. Επίσης οι ναυτιλιακές εταιρείες θα χρειαστεί επίσης να πείσουν τα λιμάνια και άλλους οργανισμούς που συμμετέχουν στην εμπορία φορτίων να υιοθετήσουν τα συστήματά τους. Η εξοικονόμηση κόστους θα μπορούσε να είναι ορατή στις οικονομικές καταστάσεις των εταιρειών σε περίπου δύο χρόνια, δήλωσε ο Kapoor της Bloomberg Intelligence.
“Η ναυτιλία πρέπει να σταματήσει να σκέφτεται τον εαυτό της ως αυτόνομο τομέα”, δήλωσε ο KD Adamson, διευθύνων σύμβουλος της Futurenautics Group . «Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς τα διαφορετικά στοιχεία της ναυτιλίας ταιριάζουν και σε άλλα οικοσυστήματα».
