Του Νίκου Τσίπηρα*
Πολύς λόγος γίνεται για την βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη της Ζακύνθου, και μάλιστα συνήθως γίνεται από εμάς τους ίδιους, σαν να θέλουμε να ισοπεδώσουμε ότι έχει πετύχει και κατακτήσει το νησί μας μέχρι σήμερα. Δικαίως διαμαρτυρόμαστε για πολλά στραβά που έχουν γίνει ή δεν έχουν γίνει τα τελευταία 35 χρόνια στο νησί, όμως ας δούμε που έχουμε φτάσει σήμερα και που πρέπει και που μπορούμε να οδηγήσουμε των διεθνή τουριστικό προορισμό που λέγεται Ζάκυνθος.
Η Ζάκυνθος μετά τους καταστρεπτικούς σεισμούς το 1953 ερήμωσε, με χιλιάδες πολίτες να φεύγουν μετανάστες και οι παραμένοντες να είναι καταδικασμένοι στην φτώχεια, έχοντας ως μοναδικό εισόδημα την αγροτική παραγωγή. Δειλά δειλά στης αρχές της δεκαετίας του 80 άρχισαν να μας ανακαλύπτουν οι πρώτοι περιηγητές. Οι πατεράδες μας σε μεγάλο ποσοστό είχαν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και όμως ήταν αρκετά έξυπνοι να αξιοποιήσουν την ευκαιρία που παρουσιαζόταν.
Πολύ νωρίς, σχεδόν μαζί με τους πρώτους τουρίστες, την Ζάκυνθο, το προικισμένο από φυσικό πλούτο νησί και των φιλόξενων κατοίκων, ανακάλυψε και «εκμεταλλεύτηκε» γρήγορα και οι μεγάλοι Tour Operator. Επέστρεψαν και οι ξενιτεμένοι, με τα αναγκαία κεφάλαια και η ανάπτυξη μπήκε για τα καλά «στις ράγες». Οι νέοι και οι νέες σπούδασαν και επιστρέφοντας με φρέσκες ιδέες, προσέθεσαν και συμπλήρωσαν τους γονείς τους στις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις.
Είναι δε μοναδική περίπτωση το νησί μας, καθώς το μεγαλύτερο ποσοστό ξενοδοχείων και επιχειρήσεων είναι ιδιοκτησία ντόπιων και χωρίς την παρουσία μεγάλων αλυσίδων, ξένων προς τη Ζάκυνθο συμφερόντων. Η διαδρομή αυτή καθιστά τη Ζάκυνθο σήμερα, μία από τις ναυαρχίδες του Ελληνικού Τουρισμού, με 35 χρόνια συνεχή αύξηση εισερχόμενων τουριστών από όλο το πλανήτη.
Δυστυχώς όμως, οι κεντρικές και τοπικές διοικήσεις αδυνατούσαν να ακολουθήσουν τους φοβερούς ρυθμούς ανάπτυξης, χάνοντας ή και αγνοώντας τις ευκαιρίες να δημιουργήσουν τις απαραίτητες υποδομές και ιδιαιτέρως την εποχή που η Ευρώπη μοίραζε αφειδώς τα αναπτυξιακά προγράμματα. Επίσης, δεν εφάρμοσαν, γιατί δεν είχαν, κανένα στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης προκειμένου ο επιχειρηματίας να κατευθύνει τις επενδύσεις του, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια άναρχη ανάπτυξη.
Για να υπάρξει συνέχιση της ανάπτυξης της Ζακύνθου απαιτείται το νησί μας να ισχυροποιήσει την ταυτότητα του (Brand Name) προβάλλοντας τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του. Αυτά είναι μεταξύ άλλων, το όμορφο φυσικό και θαλάσσιο περιβάλλον, αξιοποιώντας την περίπτωση του θαλάσσιου πάρκου, την πλούσια παράγωγη και γαστρονομία εμπλέκοντας στο τουριστικό προϊόν, την αξιοποίηση ιστορικών μνημείων και ιδιαιτέρως το σήμα κατατεθέν του νησιού το Ναυάγιο, και άλλους φυσικούς πόρους όπως Ιαματικές Πηγές. Το πιο δυνατό όπλο που κατέχει η Ζάκυνθος είναι ο πλούσιος Ευρωπαϊκός Πολιτισμός της που μέχρι σήμερα δεν έχει αξιοποιηθεί και προβληθεί.
Η αξιοποίηση των παραπάνω είναι η εγγύηση για ένα λαμπρό τουριστικό μέλλον για την Ζάκυνθο, αφού συνοδευτεί από τα απαραίτητα έργα υποδομής. Τα υπόλοιπα μπορούμε να τα αφήσουμε στους οξυδερκείς επιχειρηματίες του νησιού που θα φέρουν την πολυπόθητη βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη.
*(μέλος Δ.Σ. Δικτύου Νησιωτικών Επιμελητηρίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης “Insuleur” και πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Ζακύνθου)
