ΕΚΘΕΣΗ : ΘΕΜΑ Η τηλεόραση
Η τηλεόραση δεν εκπαιδεύει.
Να το πάρουμε απόφαση. Δεν ήταν ποτέ αυτός ο ρόλος της.
Δεν καλλιεργεί. Δεν παράγει πολιτισμό. Δε διδάσκει. Δε δημιουργεί αξίες. Έχει την εμβέλεια αλλά δεν έχει την δύναμη. Ασκεί βραχυπρόθεση επιρροή αλλά δε διαμορφώνει. Η τηλεόραση στην απλή, κλασσική της μορφή, δεν προάγει τις τέχνες – το αν αποτελεί η ίδια τέχνη, είναι άλλη συζήτηση.
Δε δημιουργεί αυτόνομα, αυτόφωτα πρότυπα. Η τηλεόραση δεν αφυπνίζει συνειδήσεις. Ιδιαίτερα, ανύπαρκτες. Δεν χαράζει στρατηγικές. Δεν εμπνέει επαναστάσεις. Δεν αναπτύσσει ιδεολογίες. Δεν κάνει πολιτική.
Η τηλεόραση δεν σπείρει ανεπάρκειες. Δεν αφαιρεί την επιλογή. Δεν χαλαρώνει τις αντιστάσεις. Δεν μας υπνωτίζει για να μας παγιδεύσει όταν έχουν πέσει οι άμυνες.
Δεν αντικαθιστά την ανθρώπινη επαφή. Δεν μας απομονώνει.
Δεν “κλέβει” την ευτυχία από τη ζωή μας, όπως πρόσφατα διάβασα σε ένα από τα χιλιάδες κυριολεκτικά άρθρα που προειδοποιούν για το μεγάλο αυτό κίνδυνο που κρύβεται μέσα στην οθόνη. Η πίσω απ΄ την οθόνη. Διαλέγετε. Κάπου πρέπει να κρύβεται καλά όμως γιατί τον ψάχνουμε να τον ξορκίσουμε και να τον καταπολεμήσουμε δεκαετίες τώρα, με τα ίδια επιχειρήματα και τις ίδιες αγωνιώδεις κραυγές, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Η τηλεόραση δεν μας απειλεί. Κι ας μας ανακουφίζει η ιδέα ενός παντοδύναμου, χαμηλού επιπέδου, άτυπου εχθρού που προβάλλει όλα αυτά που δε συνάδουν με την αισθητική, την παιδεία και την συναισθηματική μας ωριμότητα.
Η τηλεόραση αποτυπώνει. Δεν αφορά κάποιους άλλους. Κάποιους που μας αρέσει να θεωρούμε αφελέστερους και απαίδευτους. Η τηλεόραση φωτογραφίζει. Αυτό, του οποίου είναι πολιτικά ορθό να αποποιούμαστε την ύπαρξη αλλά και τη σαγήνη. Η τηλεόραση είναι ένα σχεδιαστικό εργαλείο. Στο οποίο δίνουμε κατεύθυνση και οδηγίες. Δεν έχει σύστημα πλοήγησης. Εμείς ορίζουμε συντεταγμένες. Όχι οι άλλοι, εμείς. Γι αυτό που ενδόμυχα ικανοποιεί κάποια πλευρά μας ή εξυπηρετεί την ανάγκη να στεκόμαστε κριτικά και απαξιωτικά σε τάσεις και φαινόμενα.
Την επόμενη φορά που θα δηλώσουμε με βδελυγμία ότι δεν βλέπουμε, δεν έχουμε, δεν επιτρέπουμε στα παιδιά μας να δουν, ας θυμηθούμε ότι στην Ευρώπη παρακολουθούμε κατά μέσο όρο σταθερά 2 ώρες και 54 λεπτά την ημέρα τηλεόραση. Όχι οι άλλοι, εμείς.
*Η Κατερίνα Γκαγκάκη έχει σπουδάσει Ψυχολογία και ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Κοινωνική Ψυχολογία και Οργανωσιακή Ψυχολογία στο London School of Economics Έχει εργαστεί ως στέλεχος στον χώρο της επικοινωνίας σε πολυεθνικές και ελληνικές εταιρίες.
