Οι πυρκαγιές, ο σεισμός και οι… όρθιες εντολές Σαμαρά
Αυτές τις μέρες της ανείπωτης θλίψης και των μηδενικών παραιτήσεων, αυτές τις μέρες που η προπαγάνδα κυριάρχησε, επιβλήθηκε και επέβαλε απόλυτη σιωπή, σε σημείο που να μην τολμά κανείς (ή ελάχιστοι) να μιλούν για ευθύνες, αυτές τις μέρες που ακόμη και το εθνικό πένθος μεταμορφώθηκε σε τριήμερο πένθος λογοκρισίας, αυτές τις μέρες που ζούμε μια πρωτοφανή καταστροφή, η οποία τελικά αναδεικνύει με τον πιο οδυνηρό τρόπο την αγάπη για την καρέκλα, αναζήτησα τις μνήμες από το καλοκαίρι του 2014.
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη*
Είχε και τότε πυρκαγιές – όπως κάθε χρόνο, άλλωστε – φυσούσαν και τότε δυνατοί άνεμοι.
Στην Αρκαδία, στον Κίσσαμο Χανίων, στην Καστοριά, στον Άγιο Ιωάννη Κυνουρίας, στη Μεσσηνία, στο Κυριάκι και στην Υλίκη Βοιωτίας, στην Καλαμπάκα, σε δύσβατη περιοχή στη Μεσαρά Ηρακλείου, στη Λάρισα, στη Ρόδο, στη Μάνη, στην Καρδίτσα, στη Λαμία, στην Κορινθία, στην Παλιά Επίδαυρο, στην Βλαχοκερασιά Τρίπολης, σε χωριά έξω από το Ηράκλειο Κρήτης, στο Αντισκάρι και στην Καλλιθέα Ηρακλείου, στη Ζάκυνθο, στα Φάρσαλα, στην Ηλεία, στο Άγιο Όρος, στην Αιγιαλεία, στο Αλιβέρι Ευβοίας, στην Κερατέα (στις 14 Ιουλίου, όταν η φωτιά ξεκίνησε από τρία διαφορετικά σημεία), στο Κιλκίς, στον Καρέα κοντά στο Σκοπευτήριο του Βύρωνα και στο δάσος του Καρέα (πολύ κοντά σε κατοικημένη περιοχή εντός του αστικού ιστού), στα Λουτρά Αιδηψού, στην Άρτα, στην Ερμιόνη, στη Θεσσαλονίκη στη λίμνη Κορώνεια, στη Σητεία, στον δήμο Κιλελέρ, στον Ωρωπό, στην Παιανία, στην Κάρυστο, στη Μαλεσίνα Φθιώτιδας κοντά στην εθνική οδό, στο Ποικίλο Όρος στο Καματερό, στη Σιθωνία και στον Αρμενιστή Χαλκιδικής, στη Μυτιλήνη, στις Σέρρες, στο Ναύπλιο, στο Άργος, στο Αλεποχώρι, στο Λουτράκι, στην Πάτρα, στην Αρχαία Μεσσήνη, όπου κινδύνεψε ο αρχαιολογικός χώρος αλλά δόθηκε μεγάλη μάχη για να σωθεί, στον Κρόκο Κοζάνης, στον Αρχαιολογικό χώρο της Οινιάδος στον νομό Αιτωλοακαρνανίας, όπου επίσης δόθηκε μεγάλη μάχη για την σωτηρία του.
Όλα αυτά ξεκίνησαν από τα τέλη Μαΐου και συνεχίστηκαν όλο το δραματικό εκείνο καλοκαίρι, ως τον Σεπτέμβριο.
Ο Σαμαράς είχε αρχίσει να τηλεφωνεί στους αρμοδίους από τον Μάρτιο. Τον Μάιο κάποιος του είπε πως η χρονιά προβλέπεται δύσκολη από πλευράς δασοπυρόσβεσης.
«Δεν μου αρέσουν τα μνημόσυνα»
Τι ήταν να το ακούσει; Σηκώθηκε όρθιος κρατώντας το ακουστικό. Άρχισε να τηλεφωνεί σε υπουργούς και γραμματείς. Όρθιος. Ρωτούσε τι γίνεται στα πυροφυλάκια του Βύρωνα (τα είχε επισκεφθεί τον Μάιο του 2010 παρέα με τον τότε δήμαρχο Βύρωνα Νίκο Χαρδαλιά), τι γίνεται στην 112 πτέρυγα μάχης στην Ελευσίνα, για την επιχειρησιακή ετοιμότητα του πυροσβεστικού εναέριου στόλου, για τους εθελοντές, για τον βαθμό ετοιμότητας και τις συνεδριάσεις του Κεντρικού Συντονιστικού Οργάνου Πολιτικής Προστασίας (Κ.Σ.Ο.Π.Π.).
(Είχε συσταθεί το 2002 και έκτοτε συνεδρίαζε κάθε χρόνο ανελλιπώς και σε κάθε περίσταση, προληπτικά, ενώ σε μέρες κρίσης βρισκόταν σε διαρκή συνεδρίαση. Πού να το φανταζόταν πως το συγκεκριμένο όργανο θα συνεδρίαζε για τελευταία φορά την 1η Ιουλίου του 2015, προφανώς από κεκτημένη ταχύτητα, και μετά θα εξαφανιζόταν από προσώπου γης)
Συνέχιζε, λοιπόν, ο Σαμαράς να τηλεφωνεί και να φωνάζει – «θέλω σχέδια εκκένωσης παντού. Συντονισμός, εγρήγορση! Αλλοίμονό σας!». Όρθιος, όπως είπαμε.
Κάποια στιγμή, σε ένα κενό μεταξύ των τηλεφωνημάτων και των φωνών (προσέξτε, μη μου λέτε εμένα ότι είναι δύσκολα τα πράγματα, όλοι επιφυλακή) του λέω: «Πρόεδρε τι κάθεσαι τόση ώρα όρθιος; Σε ακούνε και καθιστό».
Με κοιτάει έτοιμος να ξεσπάσει σε μένα: «Το προλαμβάνειν κάλλιον του θεραπεύειν», μου λέει. «Δεν έχεις πάει σχολείο;».
«Και πανεπιστήμιο», ψιθυρίζω.
«Να μην πω τίποτε για τα πανεπιστήμιά σου. Το ξέρεις ότι δεν μου αρέσουν τα μνημόσυνα. Και όσο κάθομαι σ’ αυτήν την καρέκλα (γύρισε και την κλώτσησε ελαφρά προς τα πίσω) θα κάνω το παν για να μην μοιρολογώ σε αποκαΐδια».
«Εντάξει», είπα μαλακά και έκανα να φύγω. Πίσω από την πλάτη μου τον άκουσα να λέει:
«Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Έχουμε και τόσα ταξίδια μέσα στο καλοκαίρι. Θέλεις να τρέχουμε; Φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά. Προσέχουμε για να έχουμε», αράδιασε τις παροιμίες.
Τα αποτελέσματα είναι γνωστά: Δεκάδες μικρές και μεγάλες φωτιές, σε δάση και σε αστικό ιστό, αντιμετωπίστηκαν με ταχύτητα και με σχέδιο.
Οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε μόνο να τσιρίζει ότι θα σχίσει τα μνημόνια και θα είναι ντάλα μεσημέρι – την ώρα που ντάλα μεσημέρι η κυβέρνηση έσβηνε τις φωτιές.
Και δεν θα χρειαζόταν και εγώ να φρεσκάρω τόσο πολύ τη μνήμη μου για τις πυρκαγιές του καλοκαιριού του 2014. Ήταν ίσως το μόνο θέμα για το οποίο δεν χρειάστηκε να κάνω κάποια δήλωση ως κυβερνητική εκπρόσωπος!
«Ήθελα να δω ο ίδιος»
Μικρότερη ανάγκη φρεσκαρίσματος είχα στον σεισμό της Κεφαλονιάς. 26 Ιανουαρίου 2014, κατά τις τέσσερις το απόγευμα, ισχυρός επιφανειακός σεισμός 6,1 ρίχτερ!
Τότε ήμουν Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, δεν είδα με τα μάτια μου τον Σαμαρά σε… δράση, αλλά τώρα πια μπορώ να φανταστώ.
Τα πρώτα μηνύματα δραματικά. Όχι μόνο από την Κεφαλονιά όπου βρισκόταν το επίκεντρο, αλλά και από Πάτρα, Κ. Αχαΐα, Αμαλιάδα, Πύργο, Μεσολόγγι και άλλες περιοχές της Αχαΐας, της Ηλείας και της Αιτωλοακαρνανίας, που βρίσκονται κοντά στο Ιόνιο πέλαγος.
Γενικός πανικός! Ο Σαμαράς δίνει εντολή να φύγουν για το νησί υπουργοί και γραμματείς. Το νησί κηρύσσεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Στο μεταξύ, από τις 22 Ιανουαρίου, όταν συνέβη το περιστατικό στο Φαρμακονήσι με τον πνιγμό προσφύγων και μεταναστών, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στα κάγκελα – καταγγελίες για κυνικό έγκλημα, ύβρεις κατά του Λιμενικού, διαδηλώσεις.
Μετά τον σεισμό στην Κεφαλονιά επικρατούσε χάος – κτίρια γκρεμισμένα, κτίρια ακατάλληλα, διακοπή υδροδότησης. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το βιολί του. Όλα τα κόμματα εξέδιδαν ανακοινώσεις, έστελναν αντιπροσωπείες, από την αξιωματική αντιπολίτευση ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Μια ανακοίνωση μόνο του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ.
Στις 28 Ιανουαρίου, επιστρέφοντας εσπευσμένα από τις Βρυξέλλες, αμέσως μόλις ολοκληρώθηκε η συνάντησή του με τον Ρώσο Πρόεδρο Πούτιν, ο πρωθυπουργός δίνει εντολή στον πιλότο να προσγειωθεί στην Κεφαλονιά.
«Ήθελα να δω ο ίδιος τις συνέπειες του σεισμού, θα κάνουμε μια πρώτη σύσκεψη και αύριο το πρωί με το καλό, με το φως του ήλιου, θα δούμε περισσότερα και θα έχουμε να πούμε περισσότερα», δήλωσε μόλις προσγειώθηκε στο μισογκρεμισμένο αεροδρόμιο του Αργοστολίου.
«Γύρισε ο Πρόεδρος;», ρωτούσα λίγο νωρίτερα τον διευθυντή του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού Γιώργο Μουρούτη.
«Όχι, θα σταματήσει στην Κεφαλονιά», μου απαντάει. «Κι’ εμένα δεν μου είχε πει τίποτε, το αποφάσισε ξαφνικά».
Το βράδυ, ο Σαμαράς διανυκτερεύει στο νησί. «Θα μείνω εδώ, έχει σημασία η εμπέδωση του αισθήματος της ασφάλειας. Το πρωί θέλω να δω ο ίδιος την κατάσταση», λέει.
Το άλλο πρωί έλαβε μέρος στη σύσκεψη του Συντονιστικού, που είχε εγκατασταθεί στα ΤΕΙ Ιονίων Νήσων, ζητά ενδελεχή έλεγχο των κτιρίων, ειδικά των σχολικών και άμεση καταγραφή της συνολικής κατάστασης. Κάνει μια σύσκεψη μέσα στη σύσκεψη ειδικά για την κατάσταση των νοσοκομείων και βεβαιώνεται ότι οι ηλικιωμένοι του γηροκομείου είναι όλοι καλά και έχουν μεταφερθεί σε ασφαλή σημεία. Ρωτάει πότε θα φθάσουν τα κλιμάκια του υπουργείου Πολιτισμού για να γίνει έλεγχος των μνημείων και δίνει εντολές για τα θέματα του τουρισμού.
«Οι υπουργοί θα έρχονται ξανά και ξανά μέχρι να αποκατασταθούν πλήρως τα προβλήματα», διαβεβαιώνει.
Φυσικά, επισκέφθηκε και το Ληξούρι, που είχε υποστεί το μεγαλύτερο πλήγμα. «Η Κεφαλονιά άντεξε», είπε.
Στις 29 Ιανουαρίου η «Αυγή» κυκλοφορούσε με τον τίτλο «Επικοινωνιακή φιέστα Σαμαρά στην Κεφαλονιά»!
(Αυτό δώρο σε όσους τώρα μας λένε πως δεν πρέπει να μιλάμε, διότι είναι ώρα μάχης και οδύνης).
Στις 31 Ιανουαρίου, στη Βουλή, γίνομαι έξω φρενών. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κουρουμπλής τολμάει να πει: «Οι σεισμόπληκτοι της Κεφαλονιάς διαμαρτύρονται πως η Πολιτεία δεν τους προσφέρει παρά ένα μπουκάλι νερό»!
(Και αυτό γιατί τώρα, με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά, μας λένε πως αν πούμε κιχ για τις ευθύνες θα είναι περίπου εθνική μειοδοσία!)
Βγαίνω από τα ρούχα μου. «Είναι η πρώτη φορά που μιλάτε για την Κεφαλονιά, ενώ έχετε εκδώσει 14 ανακοινώσεις για το Φαρμακονήσι, έχετε κάνει διαδηλώσεις, έχετε κάνει άνω-κάτω τη Βουλή. Όλα τα κόμματα έστειλαν αντιπροσωπείες τους στην Κεφαλονιά. Εσείς βγάλατε ανακοινώσεις για τον ΑΔΜΗΕ, τη ΔΕΗ, την Ιερισσό, ακόμα και για μια απόφαση του ΚΑΣ για το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης – πουθενά η Κεφαλονιά. Τι είναι πιο σημαντικό; Να ασχοληθείτε με τους “πρόσφυγες” λαθρομετανάστες, ή με τους πρόσφυγες της Κεφαλονιάς που βρίσκονται στα καράβια; Κατεβάσατε σε διαδήλωση ακόμα και το μπαγκλαντεσιανό επιμελητήριο».
Τότε ανέλαβε ο Δ. Στρατούλης να με ενημερώσει πως έβγαλαν ανακοίνωση από την πρώτη στιγμή. Και ότι με δεύτερη ανακοίνωσή του, ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε τον πρωθυπουργό ότι επισκέφθηκε την Κεφαλονιά για επικοινωνιακούς λόγους, καταθέτοντας και δώδεκα προτάσεις για την ανακούφιση και στήριξη των σεισμοπαθών».
«Οι ανακοινώσεις δεν είναι του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ Κεφαλονιάς», του φωνάζω.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ Κεφαλονιάς, δεν έχει κηρύξει ακόμη την αυτονομία του από το κόμμα» μου απαντά ο Στρατούλης. «Κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι από την πρώτη μέρα στην Κεφαλονιά με επικεφαλής την βουλευτή μας Αφροδίτη Θεοπεφτάτου και από σήμερα υπάρχει και δεύτερος βουλευτής. Υπάρχει δήλωση του εκπροσώπου Τύπου μας. Οι ανακοινώσεις μας διανεμήθηκαν από το ΑΠΕ» συμπλήρωσε ο κος Στρατούλης, καταθέτοντας τα σχετικά έγγραφα στα Πρακτικά.
Ξαναβγαίνω από τα ρούχα μου: «Ο ανδρισμός και η γυναικεία αρετή είναι πολύ σημαντική υπόθεση – και ο ανδρισμός απαιτεί να παραδεχόμαστε το λάθος μας και όχι να προσπαθούμε να επιτεθούμε με χαρτιά δίχως αξία. Είστε πολιτικοί απατεώνες. Ντροπή δεν έχετε απάνω σας;», φωνάζω. «Ακόμα και το παραμικρό να κάνει ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, το κάνετε ανακοίνωση και το αναρτάτε στο ΑΠΕ. Αυτά που καταθέσατε είναι αναρτήσεις στο διαδίκτυο από τοπικές εφημερίδες της Κεφαλονιάς. Όσον αφορά τον εκπρόσωπό σας, οι δηλώσεις του αποτελούν απαντήσεις σε ερώτηση την επομένη του σεισμού».
«Πολλά ρίχτερ στη Βουλή για την Κεφαλονιά», γράφουν οι εφημερίδες. Τέλος πάντων, έχανα τα λόγια μου…
«Είμαι πάνω από το τηλέφωνο»
Την επομένη, 1 Φεβρουαρίου, μπαίνει στο γραφείο μου στη Βουλή ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, βουλευτής Περιφέρειας Αττικής, Θανάσης Μπούρας.
«Φεύγουμε αύριο για την Κεφαλονιά», μου λέει. «Τηλεφώνησε ο Πρόεδρος και είπε να πάμε εγώ ως γραμματέας, εσύ ως κοινοβουλευτική εκπρόσωπος και Κεφαλλονίτισσα και ο Δημήτρης Τζουμάνης, ο βουλευτής Πρέβεζας, που ήταν και δύο φορές νομάρχης και είναι και μηχανικός. Είναι μονοεδρική, δεν έχουμε βουλευτή εκεί και θέλει κοινοβουλευτική παρουσία».
Σε λίγο μου τηλεφωνεί και ο Σαμαράς. Με ενημερώνει για όσα είδε και άκουσε κατά την επίσκεψή του. «Είσαι από το νησί όπως και η γυναίκα μου, η Γεωργία, ξέρεις τους ανθρώπους, δες τι κάνουν και στο Συντονιστικό, να καταγράφετε και να μου λέτε ό,τι χρειάζεται, να ελέγξετε και αν εφαρμόζονται όλες οι κυβερνητικές αποφάσεις, είμαι πάνω από το τηλέφωνο».
(Αυτό το τελευταίο θα το διαπίστωνα προσωπικά λίγους μήνες αργότερα).
«Σήμερα έφυγε και το «Προμηθεύς» του Πολεμικού Ναυτικού με είδη πρώτης ανάγκης και φαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό. Σε λίγο θα φύγει και το «Χίος». Στα πλοία υπάρχουν γιατροί, το Προμηθεύς διαθέτει και χειρουργείο, μονάδα εντατικής θεραπείας, θάλαμο ασθενών, ακτινολογικό – μικροβιολογικό εργαστήριο και οδοντιατρείο», με ενημερώνει. «Με το που θα φθάσετε θα έχουν έλθει και άλλοι γιατροί και ένας κλίβανος αποστείρωσης εξοπλισμού».
(Μπράβο ενημέρωση, σκέπτομαι. Πού να ήξερα τι με περιμένει μερικούς μήνες αργότερα…)
Την Κυριακή, 2 Φεβρουαρίου, προσγειωνόμασταν στο αεροδρόμιο της Κεφαλονιάς. Τραγική κατάσταση. Η σκάλα που ένωνε τους δύο ορόφους είχε γκρεμιστεί. Τσεκάρισμα, βαλίτσες και τα λοιπά γίνονταν στο ύπαιθρο. Μας υποδέχεται ο πρόεδρος της Τοπικής Οργάνωσης Βαγγέλης Λουκέρης.
Πηγαίνουμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο «Αίνος», στην Πλατεία του Αργοστολίου. Εκεί και στο «Ιόνιαν Πλάζα» κατέλυαν όλοι οι επισκέπτες από την Αθήνα. Μια πρώτη ενημέρωση από τον Λουκέρη και φεύγουμε για την συνεδρίαση του Συντονιστικού, υπό την προεδρία του αντιπεριφερειάρχη Σωτήρη Κουρή, παρουσία του Δημάρχου Αλέξανδρου Παρίσι και όλων των εμπλεκόμενων φορέων, τοπικών και από την Αθήνα.
(Εδώ να σημειώσω ότι η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ έφθασε στο νησί τη Δευτέρα, 3 Φεβρουαρίου)
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, θα πω μόνο ότι μείναμε εκεί μέχρι το βράδυ, καταγράψαμε, προτείναμε, καταλήξαμε σε συμπεράσματα για το τι έπρεπε να γίνει τις επόμενες ώρας.
Το βράδυ, φαγητό στην πλατεία, με αμφιτρύωνα τον δήμαρχο και συζήτηση μέχρι αργά. Το νησί «κουνιέται», αλλά σε τέτοια είναι συνηθισμένο.
Μας ξύπνησε ο Εγκέλαδος
Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, ανεβαίνουμε από τις σκάλες φυσικά, και πέφτουμε για ύπνο – ο Θεός να τον κάνει.
Αφήνω αναμμένο το φως και δίπλα το κινητό μου. Περί τα ξημερώματα ακούω μια βουή. Το ξενοδοχείο αρχίζει να τρίζει συθέμελα. Το κρεββάτι προχωρά απειλητικά προς τον τοίχο, υπάρχει και ένας μεγάλος καθρέφτης, κάνω στροφή και πέφτω στο πάτωμα, το φως σβήνει, διακοπηηηηή!
Ανάβω το φως του κινητού, η ώρα είναι 5.08 τα χαράματα, το ξενοδοχείο πάει πέρα-δώθε, αργότερα θα μάθουμε για τα 5,7 ρίχτερ. Φοράω το τζην πάνω από την πιτζάμα μου και κατεβαίνω τη σκάλα. Κουνάει ακόμηηηη!
Στο λόμπι τους βρίσκω όλους εκεί. Όλους εκτός από τον Θανάση τον Μπούρα. Φθάνει ο αείμνηστος Πέτρος Αλιβιζάτος, πρώην βουλευτής και υπουργός.
Βγαίνω λίγο έξω και βάζει τις φωνές. «Μην κάθεσαι στην πόρτα, θα πάθουμε κανένα κακό! Πάμε στο δημαρχείο».
«Πρέπει να ανέβω να ντυθώ!»
«Πάλι πάνω; Γρήγορα, προσεκτικά. Είμαστε όλοι εδώ;», ρωτάει.
«Δεν βλέπω τον Μπούρα», κοιτάω γύρω μου.
«Αμάν, βρε παιδιά! Τώρα που θα ανέβεις χτύπα την πόρτα του. Τι στο καλό!».
Λίγη ώρα αργότερα, ήμασταν όλοι κάτω. Και ο Μπούρας. Και κάνει έξω φρενών τον Αλιβιζάτο:
«Πρώτη φορά είδα μπάνιο σε τέτοια ακαταστασία», λέει το τέρας ψυχραιμίας, ονόματι Θανάσης.
Όπως φαντάζεστε δεν είχε μείνει τίποτε όρθιο.
Φεύγουμε με τα πόδια για το δημαρχείο απέναντι, κι’ εκεί είναι όλοι στο πόδι. Πάμε στα ΤΕΙ, το Συντονιστικό εκεί. Τα μηνύματα από το Ληξούρι δεν είναι καλά. Αποφασίζουμε να πάμε επί τόπου. Δρόμοι κλειστοί ή γκρεμισμένοι, μπλόκα, χάος, διασώστες ψάχνουν για κόσμο στα σπίτια, το λιμάνι γκρεμισμένο, παντού σωροί από πέτρες.
«Να βγουν όλοι έξω»
Η ώρα έχει πάει έξι και μισή το πρωί. Αποφάσισα να διαπιστώσω αν πράγματι ο Σαμαράς είναι πάνω από το τηλέφωνο. Σχηματίζω τον αριθμό του κινητού του και το σηκώνει με το πρώτο ντριν. Έχει μάθει για τον καινούργιο σεισμό.
«Έλα βρε Σοφία μου, γιατί άργησες; Πού είστε;»
«Πρόεδρε φύγαμε αμέσως για το Ληξούρι. Εδώ τα πράγματα δεν είναι καλά. Είμαι στο κτίριο του Λιμενικού. Πάει κι’ έρχεται πάνω στο λιμάνι. Μεγάλες καταστροφές».
«Να βγουν όλοι έξω», διατάσσει ο Σαμαράς. «Έξω από τα σπίτια».
«Βγαίνουν, αλλά δεν απομακρύνονται. Δεν θέλουν να αφήσουν μόνα τους τα σπίτια τους».
«Ρε παιδί μου, δεν έχουμε στείλει τα πλοία; Γιατί δεν πάνε εκεί;», φωνάζει.
«Σου είπα Πρόεδρε, δεν θέλουν να αφήσουν τα σπίτια τους. Νιώθουν ανασφάλεια. Θέλω να μου στείλεις στρατό και αστυνομία. Να φυλάνε παντού. Οι δυνάμεις που ήλθαν από Πάτρα και γύρω δεν επαρκούν. Να δουν στολή. Να νιώσουν ασφάλεια».
Σκέπτεται για μια στιγμή. «Εντάξει», μου λέει. «Στέλνω σε δυο ώρες. Μετά θα τους βγάλεις όλους έξω. Δεν θέλω θύματα. Να μεταφερθούν άρρωστοι και ηλικιωμένοι. Προσοχή στα παιδιά. Να μην τα ξαναλέμε».
Τις επόμενες μέρες το νησί γεμίζει αστυνομικούς και στρατιώτες, κυρίως από τις μονάδες υποβρυχίων καταστροφών. Το Σχέδιο «Δευκαλίων» σε πλήρη ανάπτυξη. Υπουργός Άμυνας ο Δ. Αβραμόπουλος, στέλνει τους αρχηγούς και το προσωπικό.
Μετά τον δεύτερο σεισμό, δεύτερο κύμα υπουργών. Οι συμπατριώτες μου με έχουν βάλει στο στόχαστρο επειδή διαφωνώ με την τοποθέτηση σκηνών. Προτιμώ τα πλοία, δεν συμφωνώ με την δημιουργία καταυλισμού, κινδυνεύει ο τουρισμός, φαντάζομαι τις φωτογραφίες στα ξένα μέσα ενημέρωσης. Ευτυχώς η υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη, συμφωνεί μαζί μου. Αλλά όποιος υπουργός καταφθάνει, ακούει παράπονα για μένα…
Με την επιστροφή μας στην Αθήνα, γραμμή για το γραφείο του πρωθυπουργού. Τον ενημερώνουμε για όσα έχουν γίνει και όσα μένει και πρέπει να γίνουν. Ξαναδίνει οδηγίες, αλλά στις 3 Φεβρουαρίου οι σκηνές στήνονται.
Στις 4 Φεβρουαρίου ευρεία διυπουργική σύσκεψη. Στο μεταξύ εγώ συνεχίζω να επικοινωνώ με το νησί και να ενημερώνω τον Σαμαρά με το τηλέφωνο ή με σημειώματα.
(Δεν έγινε σε απευθείας μετάδοση αυτή η σύσκεψη, συγγνώμη, δεν έχω να πω περισσότερα, μια απλή ανακοίνωση έγινε μετά, που κατέληγε με τη φράση «έγινε αποτίμηση της μέχρι τώρα κατάστασης, καθώς και προγραμματισμός δράσεων για το αμέσως προσεχές διάστημα»)
Ακολούθησαν και άλλες συσκέψεις, στις 5 και 6 Φεβρουαρίου – αλλά και πάλι κεκλεισμένων των θυρών. Το μόνο που έγινε γνωστό (επειδή το επαναλάμβανε σε κάθε σύσκεψη) είναι μια φράση του Σαμαρά:
«Είναι ηθική υποχρέωση στους συνανθρώπους μας. Και θα πρέπει πάνω απ’ όλα, για να επανέλθει ο ρυθμός της ζωής στα σωστά επίπεδα στην Κεφαλονιά να είμαστε και εμείς σωστά συντονισμένοι».
Οι σεισμόπληκτοι ήταν… μνημονιόπληκτοι!
Στις 5 Φεβρουαρίου, το νησί επισκέφθηκε ο Αλέξης Τσίπρας, συνοδευόμενος από τον βουλευτή Ζακύνθου Σταύρο Κοντονή. Προσέξτε τώρα! Κατ’ αρχήν δήλωσε:
«Δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε κριτική, γιατί δεν είναι η ώρα της κριτικής, είναι η ώρα της συμβολής και της συνεισφοράς».
Και αμέσως μετά: «Οι πολίτες είναι δικαιολογημένα απελπισμένοι και οργισμένοι. Είναι αναγκασμένοι να ζουν έξω από τα σπίτια τους και αυτό είναι δυσβάστακτο με αυτές τις καιρικές συνθήκες. Και να πω ότι κάποιες στιγμές σαν και αυτή συνειδητοποιούμε πόσο επιπόλαιο και πόσο λάθος ήταν να πάρουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις αποφάσεις που αποδεκάτισαν τον κρατικό μηχανισμό, επειδή αυτό διέταξε η Τρόικα και αυτό όριζε το μνημόνιο. Ο κρατικός μηχανισμός θα μπορούσε να ήταν πιο αποτελεσματικός, έχω εμπιστοσύνη σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες και τα συγχαρητήρια μας στους ανθρώπους, που υπερβάλλοντας τις δυνατότητες και τις δυνάμεις τους, στους μηχανικούς, τους ανθρώπους της Περιφέρειας, του Δήμου κατάφεραν ένα πολύ δύσκολο έργο».
Έχει κι’ άλλο:
«Αντιλαμβάνεστε ότι οι σεισμόπληκτοι στο Ληξούρι δεν είναι μόνο σεισμόπληκτοι. Είναι και “μνημονιόπληκτοι”. Άρα θεωρούμε αυτονόητο οι οικονομικές υποχρεώσεις τους, ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τράπεζες, εφορίες και ταμεία, τα χαράτσια που πληρώνουν και σήμερα τα σπίτια τους δεν μπορούν να κατοικηθούν, πρέπει άμεσα να ακυρωθούν και να επισπευσθούν τα εξαγγελθέντα μέτρα παρακάμπτοντας την γραφειοκρατία. Πρέπει να υπάρξει αρωγή και όχι δάνεια στους πληγέντες για επισκευές και ανακατασκευές πρώτης κατοικίας και επαγγελματικών χώρων, να υπάρχει δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, νερού και τηλεφώνου καθώς και έκτακτη χρηματοδότηση σε όσους έχουν τουριστικές επιχειρήσεις. Να αποκατασταθούν τα τουριστικά καταλύματα. Να μην ξεχνάμε ότι η Κεφαλονιά είναι ένα νησί που έχει σημαντικά εισοδήματα από τον τουρισμό και πρέπει όλοι μας να φροντίσουμε ώστε να μην πληγεί αυτή η σημαντική πηγή εσόδων για τους Κεφαλλονίτες».
Από κοντά και ο Κοντονής να κάνει τη κριτική του στον κρατικό μηχανισμό, λέγοντας ότι δεν έχει ενεργοποιηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε και ότι η παρουσία των υπουργών της κυβέρνησης θύμιζε παρέλαση.
Δεν χρειάζεται να απαριθμήσω τα έκτακτα μέτρα που ελήφθησαν. Στους μήνες που ακολούθησαν οι ζημιές αποκαταστάθηκαν και στις 2 Ιουλίου 2014 ανακοινώθηκε ότι όλα τα ξενοδοχεία του νησιού βρίσκονταν σε πλήρη λειτουργία.
Για τον σεισμό έφταιγε το μνημόνιο!
Τέλος, αξίζει να θυμηθούμε την ανακοίνωση που εξέδωσε στις 31 Ιανουαρίου η Νομαρχιακή Επιτροπή ΣΥΡΙΖΑ Κεφαλονιάς – Ιθάκης:
«Με άδεια χέρια ο κ. Σαμαράς στην κτυπημένη από τον εγκέλαδο Κεφαλονιά! Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στην τραυματισμένη από τους σεισμούς Κεφαλονιά, αποδείχτηκε πως ήταν μια καλοσχεδιασμένη προσπάθεια του κυβερνητικού επιτελείου για την αναβάπτιση του μνημονιακού κ. Σαμαρά στην «κολυμβήθρα της τραγωδίας του νησιού μας» και την «επικοινωνιακή προβολή ενός φιλολαϊκού και ευαίσθητου προσωπείου». Αφού ανέφεραν μια σειρά αιτήματα, κατέληγαν:
«Η ΝΕ Κεφαλονιάς-Ιθάκης του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους μη προνομιούχους Κεφαλονίτες και Θιακούς σε κινητοποίηση και επαγρύπνηση για την υλοποίηση των παραπάνω μέτρων και ενεργειών σαν ελάχιστη προϋπόθεση για την αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων του σεισμού στα νησιά μας και την ζωή μας. Η ριζοσπαστική Κεφαλονιά και Ιθάκη θα μείνει και πάλι όρθια απέναντι στην καταστροφική δύναμη της φύσης και σαν έτοιμες από καιρό θα δώσουν σε λίγους μήνες την νικηφόρα μάχη απέναντι στην ερήμωση του «Καλλικράτη» και τη φτωχοποίηση της ΕΕ και των μνημονίων».
Συμπέρασμα: Οι άνθρωποι είναι μόνο λόγια. Μόλις έρχεται η ώρα των πράξεων προκαλούν χάος και καταστροφή.
Δυστυχώς, το 2018 δεν είναι 2014, όταν ο Σαμαράς δούλευε και τον έβριζαν. Τώρα, ο Τσίπρας πάει στο Μόσταρ της Βοσνίας και πρέπει να τον επευφημούν που γύρισε νωρίτερα…
*H Σοφία Βούλτεψη είναι Βουλευτής Β΄ Αθηνών, πρώην υφυπουργός παρά τω πρωθυπουργώ και κυβερνητική εκπρόσωπος, δημοσιογράφοςTAGS
