Γιατί και πάλι ο Αλαν Τιούρινγκ; Γιατί πάλι αναφορά σε ένα πρόσωπο για το οποίο έχουν λεχθεί όλα όσα ήταν να ειπωθούν; Ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν τα πράγματα; Ειδικότερα δε μετά την προπερυσινή ταινία-αναφορά στο πρόσωπό του με τον Μπένεντικτ Κάμπερμπατς στον ομώνυμο ρόλο;
Ήταν η -αδιαμφισβήτητη- επιστημονική διάνοιά του που ιντριγκάρει ακόμη το παγκόσμιο κοινό; Ο βαθμός στον οποίον συνέβαλε στη νίκη των συμμάχων, αποδικοποιώντας τον γερμανικό μυστικό μετάδοσης μηνυμάτων Enigma;
Ήταν το σκάνδαλο της ομοφυλοφιλίας του σε μια εποχή που η ομοφυλοφιλία στην Αγγλία θεωρούνταν ποινικό αδίκημα; Η…ορμονοθεραπεία στην οποία αναγκάστηκε να υποβληθεί, οδηγώντας τον τελικά στο “δάγκωμα” του ποτισμένου με υδροκυάνιο μήλου και τον πρόωρο θάνατό του στα 42του χρόνια; Επίσης, χωρίς να συνομωσιολογούμε αλλά όταν παίζονται όχι απλώς κρατικά μυστικά αλλά μυστικά που καθόρισαν τον μεταπολεμικό κόσμο μήπως υπήρχε κάποια σκιά στην αποχώρησή του από τη ζωή; Επειδή γενικά τα “ατυχήματα” που συμβαίνουν σε κάποια άτομα, εμβέλειας Turing, είναι εξαιρετικά βολικά…
Όπως και να έχει, ο Αλαν Τιούρινγκ σήμερα έχει γενέθλια ( 1912 ) . Τα σημαντικότερα περιστατικά της περιπετειώδους ζωής του ξεχωριστού επιστήμονα και οι επιστημονικές ανακαλύψεις του παρουσιάζονται με τρόπο εύληπτο στο graphic novel των Jim Ottaviani και Leland Purvis, «Το Παιχνίδι της Μίμησης. Ό Άλαν Τιούρινγκ αποκωδικοποιείται». Κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Κριτική» σε μετάφραση του συγγραφέα και μαθηματικού Στάμου Τσιτσώνη.
Οι δημιουργοί του graphic novel προσεγγίζουν τις διαφορετικές πτυχές της ζωής του Turing μέσα από τις μαρτυρίες αρκετών προσώπων, καθώς και μέσα από τα λόγια του ίδιου του βασικού ήρωα. Πολλά και διαφορετικά χρώματα αλλά και ενδιαφέροντες διάλογοι μεταβάλλουν τη ζωή του δημοφιλούς επιστήμονα σε μια ενδιαφέρουσα περιπέτεια, ιδανική για γνώση και διασκέδαση, για μικρούς και μεγάλους.
Μια πολύ καλή δουλειά που προσφέρει μια πιστή εικόνα για έναν “αινιγματικό” επιστήμονα, “πρόδρομο” των υπολογιστών, και που, ακόμη και σήμερα, το όνομά του μνημονεύεται τόσο συχνά, σα να μην έφυγε ποτέ…
