Οι λάτρεις της τέχνης και του Κλοντ Μονέ ειδικότερα θα ενθουσιαστούν: δύο διαφορετικές εκδοχές του “Jardin de l’ artiste a Vetheuil” του γάλλου ζωγράφου εκτίθενται μαζί στην Ουάσινγκτον για πρώτη φορά από τότε που φιλοτεχνήθηκαν, πριν από 100 και πλέον χρόνια.
Έως τις 8 Αυγούστου, η Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσινγκτον θα εκθέτει τις δύο διαφορετικές εκδοχές αυτής της πλούσιας καλοκαιρινής σκηνής: ο πίνακας και ο σχεδόν δίδυμος αδελφός του, που αποτελεί δανεισμό του μουσείου Norton Simon που βρίσκεται στο Λος Αντζελες, στην Καλιφόρνια.
Ο καλλιτέχνης ζωγράφισε τους πίνακες το 1881. Aπεικονίζουν τον κήπο του σπιτιού του στο χωριό Βετέιγ, στα προάστια του Παρισιού, όπου είχε μετακομίσει τρία χρόνια νωρίτερα με τη γυναίκα του Καμίλ, η οποία ήταν άρρωστη, και τα δύο παιδιά τους.
Αυτή η περίοδος, που σημαδεύτηκε από οικονομικά προβλήματα, θα αποδειχτεί πολύ παραγωγική για τον μετρ του ιμπρεσιονισμού, ο οποίος ζωγράφισε σχεδόν 300 έργα σε μια τριετία.
“Είναι ένα σημείο καμπής στην καριέρα του και στις δοκιμασίες που υφίσταται. Στρέφεται περισσότερο στα τοπία και ενδιαφέρεται περισσότερο για τις επιδράσεις της ατμόσφαιρας”, αναφέρει η Κίμπερλι Τζόουνς, έφορος στο τμήμα Γαλλικής Ζωγραφικής του 19ου αιώνα της Εθνικής Πινακοθήκης της Ουάσινγκτον.
Ανάμεσα στους πίνακες που απορρέουν, υπάρχουν τέσσερις εκδοχές του”Jardin de l’ artiste a Vetheuil”. Όσον αφορά τους δύο που εκτίθενται, αυτός του Norton Simon φέρεται να είχε χρησιμεύσει ως μοντέλο γι’ αυτόν της Εθνικής Πινακοθήκης.
Η Αν Χένιγκσγουαρντ, του τμήματος Αποκατάστασης έργων της Πινακοθήκης, χρειάστηκε μήνες για να αφαιρέσει ένα βερνίκι από φυσική ρητίνη που υπήρχε πάνω στον πίνακα. “Μόλις αφαίρεσα το βερνίκι, ήταν μια αποκάλυψη”, εξηγεί αναφερόμενη στα χρώματα του πίνακα. “Αυτό που θεωρώ πράγματι εκπληκτικό είναι η ενέργεια στις πινελιές του. Βλέπουμε τον πλούτο του impasto του (τεχνική για να δοθεί πάχος στη ζωγραφική) και της ταχύτητας με την οποία χειρίζεται το πινέλο του και τις τρίχες της βούρτσας”.
